Η Μαρίν Λεπέν θα πρώτευε στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, καθώς η δημοτικότητα της ήταν αρκετά υψηλή για να τη φέρει στην πρώτη θέση. Ωστόσο, η πολιτική και δικαστική εξουσία της χώρας φαίνεται να αντέδρασε στις φιλοδοξίες της με προσχηματικές κατηγορίες που την οδήγησαν στο δικαστήριο. Η απόφαση των δικαστηρίων δεν περιορίστηκε μόνο σε μια ποινή, αλλά της αφαίρεσε και το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα, ουσιαστικά αποκλείοντας την από την πολιτική σκηνή. Η καταδίκη αυτή εκλαμβάνεται από πολλούς ως μια συνειδητή απόπειρα να αποτραπεί η πολιτική ανέλιξη μιας αντισυστημικής και πατριωτικής φωνής, η οποία απειλεί το κατεστημένο της Γαλλίας.
Παρόμοιοι πολιτικοί αποκλεισμοί και δικαστικές πιέσεις παρατηρούνται και στη Ρουμανία. Η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της χώρας αποφάσισε να απαγορεύσει τη συμμετοχή του Καλίν Γκεοργκέσκου στις επαναληπτικές προεδρικές εκλογές, παρόλο που εκείνος είχε καταφέρει να επικρατήσει στην πρώτη φάση. Η απόφαση αυτή ελήφθη από το πολιτικό σύστημα της Ρουμανίας, το οποίο φαίνεται να καταδυναστεύει τη χώρα και να φοβάται την άνοδο ενός πολιτικού που αντιτίθεται στις κατεστημένες πολιτικές και στους οικονομικούς μηχανισμούς της. Η επανάληψη των εκλογών συνδέεται με τον φόβο της ελίτ πως ο Γκεοργκέσκου θα μπορούσε να αναδειχθεί νικητής και να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Η ποινή στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων που επιβλήθηκε στη Μαρίν Λεπέν, με άμεση εκτέλεση ήταν αναγκαία απο τη στιγμή που τουλάχιστον 20 υπουργοί του Μακρόν είναι κατηγορούμενοι σε διάφορες σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς ή έχουν καταδικαστεί, αλλά όχι με τόση αυστηρότητα;
Το δικαστικό σύστημα της χώρας φαίνεται πως ήξερε τι έκανε. Ενδεχομένως να είχε πάρει εντολές. Απέκλεισε απο τις επόμενες προεδρικές εκλογές την επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της Γαλλίας, άσχετα σε ποιον πολιτικό χώρο ανήκει.
Έτσι όμως καταρρέει η δημοκρατία. Αλήθεια ποια Δημοκρατία, όταν ο πρόεδρος της χώρας δεν έχει την εκλογική νομιμότητα καθώς αναδείχθηκε μέσα από ένα σύστημα διαφθοράς και προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης και δεν μπορεί να σταθεί, καθώς δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά ούτε και τη λαϊκή υποστήριξη… Κατά συνέπεια στο Μακρονιστάν, οι δικαστές παίρνουν τη θέση του λαού και αποφασίζουν δια του αποκλεισμού.
Χθες ήταν η Ρουμανία, σήμερα είναι η Γαλλία. Μη νομίζετε ότι η Λεπέν και το κόμμα της, θα είναι τα μόνα. Πρόκειται για ένα σύστημα που, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της διαφθοράς στην οποία είναι βουτηγμένο, οργανώνει τον περιορισμό του πολιτικού πεδίου όλων των αποχρώσεων.
Η απόφαση αυτή θα κινητοποιήσει αναμφίβολα περαιτέρω το εκλογικό σώμα της Εθνικής Συσπείρωσης και θα επιταχύνει μια βαθιά πολιτική κρίση που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στη Γαλλία.
Αυτά τα γεγονότα φέρνουν στο προσκήνιο μια ανησυχητική παράλληλη πορεία μεταξύ χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας. Στην Τουρκία, ο Ερντογάν έχει χρησιμοποιήσει μεθόδους πολιτικής καταστολής για να εξαλείψει τους αντιπάλους του, φυλακίζοντας τον κύριο πολιτικό του αντίπαλο, τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος έθεσε υποψηφιότητα στις τελευταίες προεδρικές εκλογές. Η πρακτική αυτή έχει γίνει κατανοητή ως μια προσπάθεια να διατηρηθεί η εξουσία, αποφεύγοντας τη δημοκρατική διαδικασία και τις ελεύθερες εκλογές. Στην Ευρώπη, ενώ οι δημοκρατικές διαδικασίες παραμένουν τυπικά σε ισχύ, παρατηρείται μια παρόμοια τάση καταστολής και εξάλειψης των πολιτικών αντιπάλων μέσω νομικών και πολιτικών μεθοδεύσεων, κάτι που υπονομεύει τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.
Ωστόσο, η κατάσταση στην Ευρώπη διαφέρει από την Τουρκία σε έναν σημαντικό τομέα: η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ επιδιώκει να στιγματίσει πολιτικούς με πατριωτικές, αντιπαγκοσμιοποιητικές ή παραδοσιακές θέσεις, εντάσσοντάς τους στην κατηγορία των «ακροδεξιών». Η έννοια της «ακροδεξιάς» στη Δύση έχει γίνει ταυτόσημη με τον εχθρό της δημοκρατίας και της ελευθερίας, μια προσπάθεια που στοχεύει στην αποδυνάμωση των φωνών που αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση, την ανοιχτή κοινωνία και την υπερβολική επιρροή διεθνών οργανισμών και κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων
Αυτή η πολιτική δαιμονοποίηση παρατηρείται και στις ΗΠΑ, όπου το «βαθύ κράτος» ή οι κατεστημένοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες χρησιμοποίησαν το δικαστικό σύστημα για να επιτεθούν στον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Αν και η δικαστική καταδίωξη δεν οδήγησε στην εξόντωσή του, η επιτυχία αυτής της στρατηγικής απέτυχε, καθώς η δημοτικότητά του δεν υποχώρησε, και μάλιστα εντάθηκε. Σε μια ακραία εξέλιξη, όταν οι νομικές διαδικασίες δεν απέφεραν καρπούς, υπήρξαν αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του Τραμπ, οι οποίες φανέρωσαν την ένταση του κατεστημένου απέναντι σε έναν πολιτικό που δεν ακολουθεί τις παραδοσιακές γραμμές του πολιτικού συστήματος και αρνείται να συμμορφωθεί με τις εντολές της ελίτ.
Στην περίπτωση του Τραμπ, η αποτυχία των συνωμοτών να τον εξουδετερώσουν ή να του αδρανοποιήσουν τη πολιτική επιρροή ενίσχυσε τη λαϊκή του υποστήριξη, κάτι που παραπέμπει στην κατάσταση στην Ευρώπη. Η αντίσταση κατά του κατεστημένου ενισχύεται σταδιακά, καθώς οι πολίτες αντιλαμβάνονται τις προσπάθειες καταστολής και χειραγώγησης του πολιτικού συστήματος. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν τα σχέδια και τις πολιτικές που προωθούν την υπονόμευση των εθνικών τους ταυτοτήτων, την καταπολέμηση των παραδόσεων και τη διάβρωση των θρησκευτικών αξιών που υπήρξαν θεμέλια των δυτικών κοινωνιών για αιώνες.
Ο «ερντογανισμός» στην Ευρώπη, αν και φαντάζει ως μια νέα πολιτική μόδα για τις παρακμιακές ελίτ που επιθυμούν να ελέγχουν και να υποτάσσουν τα έθνη, αναμένεται να ηττηθεί. Η αντίδραση των πολιτών είναι πια εμφανής, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αντιστέκεται σθεναρά σε αυτούς τους πολιτικούς μηχανισμούς και τις παγκοσμιοποιημένες πολιτικές που διαβρώνουν την εθνική κυριαρχία και τις παραδοσιακές αξίες. Οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα που αρνούνται να ακούσουν τη φωνή των πολιτών και συνεχίζουν να επιβάλλουν αυτές τις πολιτικές, θα βρουν μπροστά τους μια αυξανόμενη αντίσταση που δύσκολα θα μπορούν να καταστείλουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου