Πώς η βρετανική σειρά «Adolescence» έφερε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης τους «Incels», μια κατηγορία ανδρών που έως πρόσφατα περνούσε κάτω από τα «ραντάρ», οι οποίοι γαλουχούν μέσω Διαδικτύου εφήβους στον μισογυνισμό
«Αν δεν μπορώ να το έχω, θα κάνω τα πάντα για να το καταστρέψω…». Η παραπάνω αποστροφή ανήκει στον Ελιοτ Ρότζερ, έναν αμερικανοβρετανό φοιτητή ο οποίος στις 23 Μαΐου του 2014 σκότωσε έξι ανθρώπους – ανάμεσά τους, τους τρεις συγκατοίκους του – και τραυμάτισε άλλους 14, προτού αυτοπυροβοληθεί.
Το μακελειό στην περιοχή Ισλα Βίστα της Καλιφόρνιας θα ήταν ένα από τα πολλά που μονοπωλούν την επικαιρότητα μέχρι το επόμενο, εάν ο 23χρονος φοιτητής δεν απολάμβανε 11 χρόνια μετά τον θάνατό του τιμές τοτέμ από την κοινότητα των «Incels», των ακούσια δηλαδή άγαμων ανδρών, οι οποίοι κατηγορούν για την κοινωνική και ερωτική περιθωριoποίησή τους συλλήβδην τις γυναίκες. Το βίντεο επτά λεπτών που δημοσίευσε ο Ρότζερ στο YouTube πριν από το δολοφονικό ξέσπασμά του και στο οποίο καταφερόταν εναντίον των γυναικών τον ανέδειξε όχι απλώς σε ήρωα αλλά σε άγιο για τους Incels, όπως μαρτυρεί η εικόνα του με περιβολή φωτοστεφάνου που διακινείται στα σχετικά διαδικτυακά fora ή οι τιμές που αποδίδει κάθε χρόνο στην επέτειο του αιματοκυλίσματος η ανδρόσφαιρα.
Ο διαβόητος πυγμάχος Αντριου Τέιτ
Πέρασαν 11 χρόνια από τη μαζική δολοφονία που θεωρείται ορόσημο για τη δράση αλλά και τη γιγάντωση των Incels μέχρι η τηλεόραση και η ποπ κουλτούρα να πάρουν μυρωδιά και να καταπιαστούν – ευτυχώς εκ του αποτελέσματος με σοβαρότητα και αληθοφάνεια – με μια υποκουλτούρα τα μέλη της οποίας αυξάνονται, πληθαίνουν και πίνουν νερό στο όνομα επιδραστικών (για εκείνους) προσωπικοτήτων όπως ο διαβόητος πυγμάχος και υπόδικος πλέον για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και σεξουαλικές επιθέσεις Αντριου Τέιτ.
Ο Τζέιμι, ο 13χρονος αντιήρωας της σειράς «Adolescence» του Netflix, γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε με τα μισογυνιστικά κηρύγματα που οι Incels μοιράζουν και ασπάζονται ως θέσφατα, προσπαθώντας να αιτιολογήσουν τον ρόλο που ανέλαβαν αυτόκλητα ως αποσυνάγωγοι και απόκληροι της κοινωνίας.
«Οι Incels ή involuntary celibates (ακούσια άγαμοι) είναι εκείνοι που δεν συμμετέχουν στην ευρύτερη κουλτούρα του σεξ. Πρόκειται για ετεροκανονιστικούς, straight άνδρες που για συγκεκριμένους λόγους βρίσκουν τον εαυτό τους αποκομμένο από τη συντροφικότητα. Σύμφωνα με τη λογική τους οι γυναίκες είναι οι κλειδοκράτορες του σεξ και άρα εκείνες φταίνε που οι ίδιοι καταλήγουν να είναι involuntary celibates, δηλαδή άγαμοι χωρίς τη θέλησή τους» εξηγεί η Λίζα Τσαλίκη, καθηγήτρια και πρόεδρος του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για τους Incels ο κόσμος διαιρείται σε δύο ανθρωπότυπους, τους «Chads» και τις «Stacys». Ο Chad είναι ο κλασικός τύπος επιδεικτικού ανδρισμού (alpha male). Ωραίος, γυμνασμένος, με υπερμεγέθεις δικεφάλους, σχηματισμένους κοιλιακούς και θεληματικό πιγούνι, κοντολογίς ο τύπος που έχει αυτοπεποίθηση και «coolness», τον οποίο επιθυμεί και στον οποίο ενδίδει κάθε… Stacy. Η κατηγορία των Stacys αφορά τις γυναίκες, ειδικά εκείνες που αποτυπώνονται στερεοτυπικά στα μάτια των Incels ως μια γυναίκα με στενή μέση, μεγάλο στήθος, ακόμα μεγαλύτερα χείλη και βέβαια ξανθά μαλλιά. Το εντυπωσιακό είναι πως οι εκείνοι που ανήκουν στην κατηγορία των ακούσια άγαμων που περιγράφεται παραπάνω δεν αντιπαθούν τους άνδρες που κερδίζουν την αποδοχή αυτού του τύπου των γυναικών. Κατηγορούν μόνο τις ίδιες τις γυναίκες που διάλεξαν το στερεοτυπικά «επιτυχημένο» είδος των επιδεικτικών ανδρών (Chads) και όχι αυτούς.
Οι «κερατάδες» και οι «feminazi»
«Οι Incels αυτοπροσδιορίζονται ως «beta males». Είναι δηλαδή τα βήτα αρσενικά. Συχνά χρησιμοποιούν για τον εαυτό τους και τη λέξη cuck – από το cuckcold (βλ. κερατάς). Ο λόγος που βρίσκονται σε αυτή τη θέση, υποστηρίζουν, είναι οι γυναίκες οι οποίες επιλέγουν τον ανθρωπότυπο Chad και για τις οποίες χρησιμοποιούν υποτιμητικούς όρους όπως γυναικοειδή (feminoids). Θεωρούν ότι ζούμε σε έναν γυναικοκεντρικό κόσμο και πως ό,τι πηγαίνει στραβά στις κοινωνίες οφείλεται σε αυτές τις feminazi» εξηγεί η κυρία Τσαλίκη.
Επισημαίνει ακόμα ότι κεντρική θέση στη ρητορική και τη συλλογιστική των Incels έχει το beta uprising, δηλαδή η προσδοκία της ημέρας επανάστασης των όπου γης βήτα αρσενικών, τα οποία έχουν τη δική τους ιεραρχία και κυρίως μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία μύησης στην εν λόγω υποκουλτούρα.
Το emoji με το κόκκινο χάπι, στη συνδήλωση του οποίου γίνεται μνεία και στη σειρά του Netflix, σηματοδοτεί την αφύπνιση – η αναφορά στην κινηματογραφική ταινία «Matrix» του 1999 είναι σαφής.
«Υπάρχει ένα συγκεκριμένο τελετουργικό μύησης σε αυτές τις κοινότητες» συνεχίζει η κυρία Τσαλίκη. «Το red pilling έχει να κάνει με την αφύπνιση. Ενώ κοιμόσουν έρχεται ένας μέντορας που μπορεί να είναι ένας τύπος σαν τον Αντριου Τέιτ ή τον Τζακ Ντόνοβαν και σε ξυπνά. Βλέπεις το χάος που υπάρχει. Μπαίνεις λοιπόν στο ιδεολογικό λούκι (pipeline) και αρχίζεις και κατεβαίνεις ένα λαγούμι που σε τραβάει ολοένα και πιο βαθιά. Για να φτάσεις στο στάδιο του black pill (μαύρο χάπι). Αυτή είναι η φάση της ριζοσπαστικοποίησης πλέον: οι γυναίκες είναι ο εχθρός και η μοναδική λύση είναι να τις απαλείψουμε» καταλήγει.
Θεωρία την οποία ασπάζονται και γυναίκες
Πώς γίνεται όμως σχεδόν σε παράλληλο χρόνο με τη μεγέθυνση του κινήματος #MeToo να έχουμε ένα μέρος των νεότερης ηλικίας ανδρών να ριζοσπαστικοποιούνται και να ενοχοποιούν για όλα τα δεινά – τα δικά τους αλλά και του κόσμου – τις γυναίκες; Για την κυρία Τσαλίκη η γιγάντωση της ανδρόσφαιρας είναι η ανάκλαση σε αυτήν ακριβώς τη διεκδίκηση ισότητας και ορατότητας από τις γυναίκες αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων που προσδέθηκαν στο άρμα του #MeToo και καβάλησαν το κύμα του woke κινήματος.
Το ακόμα πιο εντυπωσιακό στοιχείο, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι πως υπάρχουν και πολλές γυναίκες οι οποίες με τον τρόπο τους συμφωνούν και καλλιεργούν την άποψη πως οι κοινωνίες χάνουν τον… προσανατολισμό τους λόγω των γυναικών.
«Υπάρχουν από τη μία οι Incels αλλά παράλληλα υπάρχει και ένα κομμάτι γυναικών που ασπάζεται αυτή τη φιλοσοφία. Οτι δηλαδή έχουμε χάσει τις πραγματικές αξίες και πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στα παραδοσιακά ήθη, τότε που οι γυναίκες γνώριζαν τη θέση τους, ήταν στο σπίτι, μαγείρευαν και φρόντιζαν τα παιδιά και τους άνδρες τους» προσθέτει η κυρία Τσαλίκη.
Ενδεικτικό αυτής της τάσης προς οπισθοχώρηση είναι ότι κάποιοι από τους διασημότερους κήρυκες του δόγματος «make men alpha again» (κατά το τραμπικό «make America great again») υιοθετούν αρχέγονα πρότυπα, όπως του άνδρα ρωμαλέου και σωματώδους κυνηγού που δαμάζει τα στοιχεία της φύσης. Πράγμα που αποτυπώνεται ακόμα και στα διατροφικά σχήματα που ακολουθούν (π.χ. με άφθονο κόκκινο κρέας) ή στη γυμναστική στο ύπαιθρο και τη φύση.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς τι είναι εκείνο που απασχολεί (ή μάλλον βασανίζει) τους άνδρες και τους οδηγεί να στρέφονται σε μέντορες και κήρυκες της νέας αρρενωπότητας αλλά και τι μπορεί να είναι εκείνο που οδηγεί τους Incels αλλά και άλλους ανθρωποτύπους της ανδρόσφαιρας να επωάζουν μίσος απέναντι στις γυναίκες.
Ο Χρήστος Παπανίκας, σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Men of Style», μιας ελληνικής εταιρείας που εκπαιδεύει «άνδρες πώς να είναι… άνδρες», παρατηρεί πως το υπ’ αριθμόν ένα ζήτημα των ανδρών είναι ότι κανείς δεν τους αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά. Εργαλειοποιούν στις συναντήσεις τους την ανδρική απογοήτευση ή επιδιώκουν την επιστροφή του… παραδοσιακού ανδρισμού; «Η πρώτη φράση που ακούς είναι πως «κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τις ανάγκες μας». Το υπ’ αριθμόν δύο ζήτημα που θέτουν είναι ότι θεωρούν πως οι γυναίκες μπορούν να σχετιστούν πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι οι ίδιοι».
«Επόμενη πανδημία θα είναι η μοναξιά»
Παρότι σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης και μάλιστα σε ένα ευρύ ηλικιακό φάσμα ανδρών από 17 έως 60+ χρόνων ο κ. Παπανίκας θεωρεί ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ακόμα δυσκολότερα για τις σχέσεις.
«Η επόμενη επιδημία θα είναι η μοναξιά» λέει. Ακούγεται απογοητευτικό. «Την πραγματικότητα δεν την ενδιαφέρει αν μας απογοητεύει ή όχι. Εκείνο που βλέπω είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι. Απογοητεύονται μια, απογοητεύονται δυο και αποφασίζουν τελικά να μείνουν μόνοι» λέει. Ή, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς σκρολάροντας στα κοινωνικά δίκτυα, κάνοντας σχέση με τον καθρέφτη τους. Σαν τους «μοναχικούς λύκους» του διπλανού feed που όλοι βλέπουμε να επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία τη σωματική ευρωστία τους και να διατρανώνουν με περηφάνια τις εβδομάδες, τους μήνες ή ακόμα και τα χρόνια της αποχής τους από τη σεξουαλική πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου