Tο «αγκομαχητό» του ΠαΣοΚ και τα σενάρια περί συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων
Το κεντροαριστερό σύμπαν γέμισε ξανά με σενάρια. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Τα σενάρια που κυκλοφορούν, επί της ουσίας, είναι για παραλλαγές διάφορων ιδεών που θέλουν τα κόμματα και τα σχήματα του χώρου να ενώνονται προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον κοινό αντίπαλο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ζήτημα, άλλωστε, δεν είναι τωρινό. «Το ποιος μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη» είναι μια κουβέντα που την έχουν κάνει πολλές φορές δημόσια αλλά και σε κατ ιδίαν συζητήσεις βουλευτές και στελέχη των κεντροαριστερών κομμάτων.
Στα κόμματα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ-Νέα Αριστερά) η «συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων», όπως λέγεται, «εκτός από πάγια θέση προκύπτει και ως δημοσκοπική ανάγκη». Ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε ποσοστά κατώτερα των προσδοκιών και η Νέα Αριστερά πότε περνά και πότε κινείται κάτω από τον πήχη της εισόδου στη Βουλή. Στο ΠαΣοΚ, δεν είναι όλοι της ίδιας άποψης. Υπάρχει η επίσημη γραμμή της αυτόνομης πορείας. Υπάρχει η πλευρά που υποστηρίζει ότι είναι μονόδρομος η συνεργασία των κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου. Υπάρχει και η άλλη που εκτιμά ότι η εναλλακτική λύση ενός σχήματος, υπό οποιαδήποτε μορφή, ΠαΣοΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς μπορεί να μην είναι απειλή αλλά δώρο για τον κ. Μητσοτάκη.
Τα σενάρια περί συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων δεν έφυγαν ποτέ από το τραπέζι. Αναζωπυρώθηκαν, σε αυτή τη φάση, λόγω της αδυναμίας του ΠαΣοΚ να αποκτήσει δυναμική ανόδου, να δείξει ένα κάποιο βηματισμό προς την εξουσία. Την περίοδο μετά την μεγάλη αναταραχή στον ΣΥΡΙΖΑ που έφερε το ΠαΣοΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπήρξε ένα κλίμα αισιοδοξίας στη Χαριλάου Τρικούπη αλλά και στη βάση του κόμματος. Όμως, η εκτίμηση ότι το ΠαΣοΚ θα μπορούσε να αναπτύξει δυναμική ανόδου ενώ βασιζόταν στις δημοσκοπήσεις εκείνης της περιόδου δεν επιβεβαιώθηκε από τις επόμενες. Αυτό το «αγκομαχητό» του ΠαΣοΚ ενισχύει το επιχείρημα όσων θεωρούν αναγκαία την εξεύρεση «φόρμουλας συμπόρευσης».
Είναι προφανές, όπως παρατηρούν έμπειρα στελέχη του χώρου, ότι όλη αυτή η σεναριολογία και η συζητήσεις που προκαλεί, φέρνουν σε δύσκολη θέση τον κ. Ανδρουλάκη. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ δεν έχει υποχωρήσει ούτε εκατοστό από την στρατηγική της αυτόνομης πορείας. Προβληματίζεται για την εικόνα που υπάρχει στις δημοσκοπήσεις, θεωρεί όμως ότι αν το επόμενο διάστημα το ΠαΣοΚ βαδίσει συντεταγμένα και παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διαφορετικής διακυβέρνησης της χώρας, θα μπορέσει να ανακάμψει. Για αυτό απέρριψε, χωρίς σκέψη, την πρόταση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελλου, για ένα είδος κοινής καθόδου στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Η «συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων» βρίσκεται, όπως λέγεται, στον αντίποδα της στρατηγικής της «αυτόνομης πορείας».
Το ερώτημα που τίθεται είναι «τι θα γίνει αν το επόμενο εξάμηνο δεν έχει αλλάξει κάτι στη σημερινή εικόνα». Αν δηλαδή παγιωθεί η εικόνα ότι ανεξαρτήτως ποσοστών, η πρωτιά της ΝΔ στις επόμενες εκλογές δεν απειλείται σοβαρά. Σύμφωνα με ορισμένα στελέχη του ΠαΣοΚ, αυτό πολύ απλά, «θα σημάνει την ακύρωση της στρατηγικής που ακολουθούμε». Τι σημαίνει αυτό; Ότι, σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, «στο ΠαΣοΚ θα αρχίσουν να χτυπάνε οι καμπάνες». Θα δημιουργηθεί ένα κλίμα εσωστρέφειας «ικανό να δρομολογήσει εξελίξεις», καθώς «υπάρχουν πρόσωπα με στραμμένα τα βέλη τους προς τον Νίκο Ανδρουλάκη», που «είναι πιθανόν να χρειαστεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις».
Μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα επέστρεψαν και τα σενάρια για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζεται να αποτελεί μέρος μιας «προσπάθειας παναστρατιάς του προοδευτικού χώρου» που αναζητά τον κατάλληλο χρόνο για να εκφραστεί. Δεν λείπουν και τα σενάρια που τον θέλουν να επιχειρεί την ίδρυση δικού του σχήματος. Όπως λέγεται, για τον πρώην πρωθυπουργό «είναι πολύ μικρός για να αποστρατευθεί», ωστόσο, «η επιχείρηση ανάκτησης του πολιτικού του κεφαλαίου δεν έχει αποφέρει καρπούς». Ο κ. Τσίπρας, έχει διαρρήξει τη σχέση του με πολλά στελέχη του χώρου που ηγήθηκε και επιπλέον έχει «ένα ακόμα θέμα. Η βάση του ΠαΣοΚ δεν τον αποδέχθηκε ποτέ ως ηγέτη της κεντροαριστεράς όταν ήταν πολιτικά κυρίαρχος, δεν πρόκειται να τον αποδεχθεί και τώρα».
Σε κάθε περίπτωση, όλη αυτή η σεναριολογία, δείχνει, όπως λέγεται, ότι η «κεντροαριστερά ζει ένα αδιέξοδο και διέξοδος δεν φαίνεται».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου