Οι άνθρωποι που φεύγουν από το πατρικό τους σε μεγάλη ηλικία, συχνά εμφανίζουν αυτές τις 8 συμπεριφορές

 

Η συγκατοίκηση με τους γονείς στο πατρικό, είναι ένα εξαιρετικός τρόπος εξοικονόμησης χρημάτων. Οι καιροί άλλωστε, είναι δύσκολοι. Από την άλλη, η παρατεταμένη συμβίωση με τους γονείς, μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση ορισμένων συμπεριφορών που μαρτυρούν ότι, η απόφαση αυτή, προκαλούν μεγαλύτερο κακό, παρά καλό.

Στο άρθρο αυτό, αναλύονται οι 8 συμπεριφορές που παρατηρούνται από τους ανθρώπους, όταν εκείνοι μένουν μέχρι μεγάλη ηλικία μαζί με τους γονείς τους. Τα σημάδια αυτά, μπορεί να είναι οι αφορμές που θα σας κάνουν να σκεφτείτε αν είναι καιρός για κάποιες αλλαγές.

Οι άνθρωποι που φεύγουν από το πατρικό τους σε μεγάλη ηλικία, συχνά εμφανίζουν αυτές τις 8 συμπεριφορές

• Εξάρτηση από τους γονείς
• Περιορισμός στην προσωπική εξέλιξη
• Καθυστερημένη οικονομική ανεξαρτησία
• Περιορισμένη κοινωνική ζωή
• Αναχαιτισμένη συναισθηματική ωριμότητα
• Απουσία ιδιωτικής ζωής
• Αίσθηση εγκλωβισμού στο παρελθόν
• Περιορισμένη αυτοεκτίμηση

Εξάρτηση από τους γονείς

«Αν θέλεις να ταΐσεις κάποιον για μια μέρα, δώσε του ψάρια.  Αν θέλεις να τον ταΐζεις για μια ζωή, μάθε τον να ψαρεύει». Η παροιμία αυτή περιγράφει ακριβώς γιατί η συγκατοίκηση με τους γονείς δεν πρέπει να υπερβαίνει ένα ηλικιακό όριο.

Η συμβίωση με τους γονείς είναι βολική και άνετη. Ποιος δεν θέλει να έτοιμο, μαγειρεμένο φαγητό, φρέσκα, πλυμένα ρούχα και δωρεάν διαμονή;

Παρά την άνεση ωστόσο, υπάρχει ένα μεγάλο μειονέκτημα – δημιουργείται εξάρτηση.

Όταν κάποιος ζει με τους γονείς του, είναι εύκολο οι γονείς ν’ αναλάβουν τη φροντίδα του. Από τις μικροδουλειές μέχρι τα σημαντικά καθήκοντα, είναι μεγάλος πειρασμός να αφήσεις να σηκώνουν τα βάρη η μαμά και ο μπαμπάς.

Η εξάρτηση ωστόσο, αναχαιτίζει την ωρίμανση του ανθρώπου, σε αυτόνομο και ανεξάρτητο ενήλικα.

Μακροπρόθεσμα, μπορεί να νιώθετε ότι είναι δύσκολο να ζήσετε μόνοι σας ή με κάποιον σύντροφο λόγω συνήθειας.

Αν έχετε αρχίσει να βασίζεστε υπερβολικά στους γονείς σας, ήρθε η ώρα να επαναξιολογήσετε την κατάσταση.

Περιορισμός στην προσωπική εξέλιξη

Οι άνθρωποι που, μέχρι τη δεκαετία των τριάντα, μένουν μαζί με τους γονείς τους, μπορεί να νιώθουν ότι έχουν κάνει μια πρακτική επιλογή – να εξοικονομήσουν χρήματα. Σταδιακά, ωστόσο, αναπτύσσεται ένα μοτίβο. Ο άνθρωπος βολεύεται, ενδεχομένως υπερβολικά.

Ενώ οι συνομήλικοί τους μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα οικονομικά τους, να μαγειρεύουν το φαγητό τους να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού, οι άνθρωποι που ζουν στο σπίτι των γονιών, ζουν προστατευμένοι.

Η βολή αυτή ωστόσο, γίνεται εις βάρος της ανάπτυξης πολύτιμων δεξιοτήτων της ζωής.

Η συμβίωση με τους γονείς, αναχαιτίζει την προσωπική εξέλιξη.

Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει να διαχειρίζεται πραγματικές προκλήσεις της ζωής, αφού δεν καλείται να τις αντιμετωπίσει.

Μπορεί, το να ζήσετε μόνοι σας, να μοιάζει τρομακτικό στην αρχή, όμως αξίζει τον κόπο.

Αν εξακολουθείτε να ζείτε με τους γονείς σας και νιώθετε πως έχετε αποκτήσει αυτό το μοτίβο, θεωρήστε το ως ένδειξη ότι είναι καιρός να αυτονομηθείτε.

Καθυστερημένη οικονομική ανεξαρτησία

Το 2020, για πρώτη φορά σε 130 χρόνια, ενήλικες μεταξύ 18 – 34 ετών, ήταν πιο πιθανόν να ζουν με τους γονείς τους, παρά με κάποιον σύντροφο ή σύζυγο στο σπίτι τους, σύμφωνα με σχετική μελέτη.

Η ζωή με τους γονείς, μεσοπρόθεσμα, προσφέρει οικονομική ανακούφιση. Ωστόσο, μπορεί να υπονομεύσει την οικονομική ανεξαρτησία του ατόμου.

Όταν άλλωστε οι γονείς επωμίζονται ολοκληρωτικά το κόστος της ζωής του ανθρώπου, είναι εύκολο ο άνθρωπος να μην μπει στον κόπο να καταρτίσει προϋπολογισμό ή ν’ αποταμιεύει επαρκώς.

Ενώ λοιπόν, βραχυπρόθεσμα, μπορεί να νιώθετε όμορφα που σας μένουν κάποια χρήματα στην άκρη, μακροπρόθεσμα, η συμβίωση με τους γονείς βλάπτει την ικανότητα της αποτελεσματικής οικονομικής σας διαχείρισης.

Η εξοικονόμηση και η κατάρτιση προϋπολογισμού, είναι μια πολύτομη δεξιότητα στη ζωή. Αν δεν προσέχετε, μπορεί να καταλήξετε σε οικονομικές δυσκολίες.

Περιορισμένη κοινωνική ζωή

Η συμβίωση με τους γονείς μπορεί να έχει κόστος στην ανάπτυξη της κοινωνικής σας ζωής.

Αν ακολουθείτε το πρόγραμμα που είχατε ως παιδιά, δεν θα αργήσετε να νιώθετε και πάλι σαν έφηβος.

Αν ενημερώνετε τους γονείς σας για το πού θα πάτε και με ποιους θα είστε, αν βλέπουν την κάθε σας κίνηση, τελικά θα επηρεαστεί η κοινωνική σας ζωή.

Ακόμη και η διατήρηση των φιλικών σχέσεων μπορεί να γίνει πρόκληση.

Μπορεί να θέλετε ν’ αποφεύγετε το ενδεχόμενο αμηχανίας, κάτι που εν τέλει, θα σας αποτρέπει από το να καλείτε φίλους στο σπίτι.

Ο περιορισμός της κοινωνικής ζωής, αποτελεί μια ακόμη συμπεριφορά που παρατηρείται σε ανθρώπους που εξακολουθούν να ζουν, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, με τους γονείς τους.

Αναχαιτισμένη συναισθηματική ωριμότητα

Η συμβίωση με τους γονείς, μπορεί να αναχαιτίσει τη συναισθηματική ωρίμανση του ανθρώπου.

Τα ανθρώπινα συναισθήματα, είναι περίπλοκα και η διαχείρισή τους, είναι κομμάτι της ωρίμανσης του ανθρώπου.

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με προκλήσεις, συγκρούσεις και δυσκολίες, μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας και αποκτούμε συναισθηματική ανθεκτικότητα.

Αν ζείτε στην άνεση του πατρικού σας σπιτιού, μπορεί να βολευτείτε στις παιδικές σας συνήθειες, αφήνοντας τους γονείς να τα βγάλουν πέρα στα δύσκολα. Αυτό το δίκτυ ασφαλείας μπορεί να σας αποτρέψει από τη βίωση των δυσκολιών και την υπέρβασή τους.

Αν προστρέχετε διαρκώς στους γονείς σας για βοήθεια, για να σας λύσουν τα προβλήματά σας, να καταλαγιάσουν τους φόβους και τις ανησυχίες σας, μπορεί να αναχαιτιστεί η συναισθηματική σας ωριμότητα.

Δεν είναι κακό να βασίζεστε στους γονείς σας, αλλά πρέπει να μάθετε να διαχειρίζεστε αυτόνομα τις δυσκολίες και τα δυσφορικά συναισθήματα.

Απουσία ιδιωτικής ζωής

Όταν οι ενήλικες ζουν στο πατρικό τους, στερούνται την ιδιωτική τους ζωή.

Η ιδιωτικότητα χάνεται όταν οι άνθρωποι ζουν στο σπίτι των γονέων τους. Οι ενήλικες, πρέπει να προσαρμόζονται στο πρόγραμμα, τους κανόνες και τον τρόπο ζωής των γονέων τους. Δεν έχουν τον πλήρη έλεγχο της ζωής τους.

Η απουσία ιδιωτικής ζωής, οδηγεί σε αισθήματα απογοήτευσης και επιβαρύνει τις σχέσεις στην οικογένεια. Αν «πνίγεστε» επειδή δεν έχετε τον χώρο σας, αυτό μπορεί να είναι σημάδι που μαρτυρά ότι έχετε υπερβεί το επιτρεπτό όριο της συμβίωσης με τους γονείς.

Αίσθηση εγκλωβισμού στο παρελθόν

Η συμβίωση με τους γονείς, μπορεί να οδηγήσει σε αίσθημα εγκλωβισμού στο παρελθόν.

Σας περιβάλλουν αναμνήσεις, οι παλιές σας συνήθειες – ακόμη και ο περιβάλλοντας χώρος σας, είναι από το παρελθόν.

Το περιβάλλον αυτό μπορεί να σας δημιουργήσει το αίσθημα ότι είστε εγκλωβισμένοι σε χρονοκάψουλα.

Το περιβάλλον σας κάνει να νιώθετε κολλημένοι σε άλλη εποχή, δυσχεραίνοντας την ικανότητά σας να προχωρήσετε τη ζωή σας παρακάτω.

Το αίσθημα αυτό, διαχέεται και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής. Την καριέρα, τις σχέσεις και την προσωπική σας εξέλιξη.

Αν νιώθετε ότι η ζωή σας, είναι σε κατάσταση «αναστολής», είναι καιρός να κάνετε το επόμενο βήμα.

Περιορισμένη αυτοεκτίμηση

Πρόκειται για το πιο χαρακτηριστικό και ενδεικτικό σημάδι. Οι άνθρωποι που έχουν υπερβεί ένα όρια συμβίωσης με τους γονείς τους, βιώνουν πλήγμα στην αυτοεκτίμησή τους.

Αν βασίζεστε στους γονείς για την παροχή στέγασης, ειδικά κατά τη δεκαετία των τριάντα, μπορεί να νιώθετε ότι έχετε μείνει πίσω σε σχέση με τους συνομήλικούς σας.

Μπορεί να συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους φίλους σας και την πρόοδο της δικής τους ζωής, οδηγώντας σας σε αισθήματα ανεπάρκειας.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, επιδρά σε όλους τους τομείς της ζωής σας, από την καριέρα μέχρι τις σχέσεις σας.

Αν η συμβίωση με τους γονείς, έχει αρχίσει να επηρεάζει την αντίληψη που έχετε για τον εαυτό σας, είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι πρέπει να γίνουν κάποιες αλλαγές.

Tip: Αν φύγετε από το πατρικό σας, δεν σημαίνει ότι αλλάζουν οι σχέσεις με τους γονείς σας.

Το ταξίδι προς την ανεξαρτησία είναι μοναδικό για τον καθένα. Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές συνθήκες και ρυθμούς με τους οποίους κινείται.

Η συγκατοίκηση με τους γονείς, μπορεί να μοιάζει ως μια πρακτική και λογική απόφαση,  ειδικά σε τόσο δύσκολους καιρούς.

Πρέπει όμως να μπορείτε να αναγνωρίζετε πότε είναι καιρός να προχωρήσετε παρακάτω και να εξελιχθείτε.

Οι οκτώ παραπάνω συμπεριφορές, μπορεί να είναι σημάδια που μαρτυρούν ότι, πρέπει να μετακομίσετε.

Λάβετε υπόψη τις προσωπικές σας ανάγκες και τις συνθήκες της ζωής σας.

Αν φύγετε από το πατρικό σας, δεν σημαίνει ότι διαρρηγνύετε τις σχέσεις με τους γονείς σας. Σημαίνει ότι ακούτε τις προσωπικές σας ανάγκες και επιδιώκετε την εξέλιξή σας.

Να έχετε υπομονή και να κάνετε μικρά βήματα προς την ανεξαρτησία. Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας για να πάρετε την ορθότερη απόφαση με γνώμονα την ωρίμανση και την ευτυχία σας.