Το να απαιτούμε λύσεις από άλλους για να θεραπεύσουμε τα παγκόσμια δεινά, συνιστά δειλία ενώπιον της Tυραννίας

 

“Οι περισσότεροι πολιτισμοί βασίζονται στη δειλία. Είναι τόσο εύκολο να εκπολιτίσεις διδάσκοντας τη δειλία. Αποδυναμώνεις τα πρότυπα που θα οδηγούσαν στη γενναιότητα. Περιορίζεις τη θέληση. Ρυθμίζεις τις ορέξεις. Περιφράζεις τους ορίζοντες. Φτιάχνεις ένα νόμο για κάθε κίνηση. Αρνείσε την ύπαρξη του χάους. Μαθαίνεις ακόμα και στα παιδιά να αναπνέουν αργά. Έτσι δαμάζεις”.

~ Frank Herbert, God Emperor of Dune

Ο φαινομενικά εύκολος δρόμος της εξάρτησης θεωρείται ένας τρόπος να κρυφτείς από την πραγματικότητα, αλλά στην ουσία είναι η επιτομή της δειλίας. Αυτή η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που επιδιώκεται βασίζεται στην εξάρτηση για έναν λόγο, διότι όσο πιο εξαρτημένη είναι κάθε κοινωνία στο σύνολό της από τους άλλους ή από τον κρατικό μηχανισμό, τόσο πιο εύκολα ελέγχονται οι μάζες.

του Gary D. Barnett

Η εξάρτηση γεννά τεμπελιά, ανευθυνότητα και αδιαφορία, και αυτά τα θλιβερά χαρακτηριστικά είναι μοιραία για την ιδέα της ελευθερίας. Αυτές οι συμπεριφορές ενισχύονται σε μεγάλο βαθμό όταν υπάρχει νοοτροπία θύματος, όπως έχει συμβεί με τη συλλογική ορδή που αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πληθυσμού, και το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου δυτικού κόσμου επίσης. Αυτό που διαφεύγει από το τεράστιο πλήθος των πληβείων, είναι ότι αυτή η χονδροειδής εξάρτηση και η δειλία έχει σκόπιμα κατασκευαστεί από την άρχουσα τάξη μέσω μακροχρόνιας πλύσης εγκεφάλου και κατήχησης επί δεκαετίες. Αυτή η συνωμοσία κατάφερε να μετατρέψει έναν πιο υπεύθυνο, ανεξάρτητο, ζωτικό και θαρραλέο λαό σε ομάδες θυμάτων που περιμένουν έναν σωτήρα που δεν θα εμφανιστεί ποτέ.

Αυτό εκδηλώνεται σε μεγάλο βαθμό στο γελοίο πλέον πρότυπο συμπεριφοράς της αγέλης που απαιτεί λύσεις από τους άλλους για την αυτοδημιούργητη δυσχερή κατάσταση της εθελοντικής υποδούλωσής της. Δεν έχουν το θάρρος ή την επιθυμία να βοηθήσουν τον εαυτό τους, αλλά περιμένουν από εκείνους που άφοβα εντοπίζουν και αποκαλύπτουν τη βάση της τυραννίας και της ολοκληρωτικής φύσης του κράτους που δημιούργησαν και υποστηρίζουν, να τα φτιάξουν όλα γι’ αυτούς ή να τους δώσουν την εύκολη λύση στα αυτοεπιβαλλόμενα προβλήματά τους.

Οποιαδήποτε κριτική σκέψη θα αποκάλυπτε την ηλιθιότητα μιας τέτοιας αδύνατης απαίτησης, αλλά όταν τόσοι πολλοί περιμένουν να τους φροντίσουν αντί να είναι υπεύθυνοι για τη ζωή τους, το μόνο αποτέλεσμα είναι ένας αξιολύπητος και άχρηστος κοινωνικός όχλος που περιμένει την επόμενη εντολή που θα υπακούσει. Δεν έχουν τα κότσια ή το μυαλό να καταλάβουν ότι για να σώσουν τον εαυτό τους από την κακοποίηση που έχουν αποδεχτεί οικειοθελώς και να αποκαταστήσουν την ελευθερία που έχουν εγκαταλείψει, πρέπει να βοηθήσουν τον εαυτό τους αντί να περιμένουν από τους άλλους να το κάνουν γι’ αυτούς.

Η δειλία είναι συνηθισμένη, αλλά πολύ παρεξηγημένη, και σε πολλές περιπτώσεις, το ψεύτικο “θάρρος” και η “γενναιότητα”, ενώ θεωρούνται ηρωικά, είναι στην πραγματικότητα μεταμφιεσμένη δειλία. Ζούμε πράγματι σε μια εποχή των αντιθέτων, όπου τα περισσότερα πράγματα αντιστρέφονται, όπου η αντιστροφή της πραγματικότητας είναι ο κανόνας. Αυτό που βρίσκεται στη ρίζα αυτών των ανατροπών, είναι η μαζική σύγχυση ως προς την αληθινή πραγματικότητα σε αντίθεση με την αντιληπτή πραγματικότητα. Καταλήγει σε ένα ηθικό ερώτημα.

Για παράδειγμα, η άρνηση να υποστηρίξει κανείς την επιθετικότητα των εθνών-κρατών, μη δεχόμενος διαταγές για πόλεμο και θανάτωση αθώων, θεωρείται από πολλούς ως δειλία, ενώ η στρατιωτική θανάτωση αθώων κατόπιν διαταγής, θεωρείται γενναία και ηρωική. Αυτό αποδεικνύεται από τη στρατιωτική λατρεία που καταλαμβάνει αυτή την εθνικιστική, πολεμοχαρή χώρα. Αυτό βέβαια είναι οπισθοδρομικό, γιατί χρειάζεται πολύ περισσότερο θάρρος για να πολεμήσεις και να πολεμήσεις ενάντια στο κρατικό κακό, παρά για να συμμετάσχεις σε αυτό.

Όσοι παραμένουν σιωπηλοί μπροστά στον τρόμο που ασκεί η υποτιθέμενη “χώρα” τους (κυβέρνηση) ή θέλουν οι άλλοι να πάρουν το ρίσκο να μιλήσουν και να “θεραπεύσουν” τα δεινά του κόσμου γι’ αυτούς, επιδεινώνουν σε μεγάλο βαθμό τα τεράστια προβλήματα της κτηνώδους διακυβέρνησης. Έχουν την τάση να κατηγορούν οποιονδήποτε προσπαθεί να εκθέσει την τυραννία και την ολοκληρωτική φύση της ύπαρξής μας, επειδή θέλουν μια εύκολη, αν και αδύνατη θεραπεία που δεν περιλαμβάνει τη δική τους βοήθεια. Θέλουν κάποιος άλλος να κάνει την απαραίτητη δουλειά και δεν είναι πρόθυμοι να αναλάβουν οποιοδήποτε ρίσκο που μπορεί να τους θέσει σε σωματικό ή ψυχολογικό κίνδυνο προκειμένου να διορθώσουν αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν. Κατηγορούν και επικρίνουν, αντί να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες που τους δίνονται για να αυξήσουν τη γνώση τους σχετικά με τη φρίκη από την οποία κρύβονται και την οποία αγνοούν. Ως απάντηση σε αυτούς τους ανθρώπους, το έχω δηλώσει με τον εξής τρόπο:

“Η γελοία αντίληψη να δηλώνετε ότι δεν δίνω λύσεις είναι μια απόλυτη παραποίηση που βασίζεται σε πλήρη άγνοια όλων όσων έχω γράψει και της κρίσης που αντιμετωπίζουμε. Πρώτον, κανένας δεν μπορεί να δώσει στους άλλους “τη” “λύση”, διότι δεν υπάρχει καμία πανάκεια λύση. Ούτε εγώ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος, μπορεί απλά να πει ότι αυτή είναι η λύση και να περιμένει από τους άλλους που δεν έχουν καμία διάθεση να βοηθήσουν τον εαυτό τους, να πάρουν οποιοδήποτε ρίσκο ή να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε αντιξοότητα κατάματα, να ενεργήσουν με βάση κάποια αποκαλούμενη “λύση” που προέρχεται από έναν άνθρωπο από τα 8 δισεκατομμύρια. Το να πιστεύει κανείς τέτοιες ανοησίες είναι τρέλα. Κάθε άτομο πρέπει να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, να αποφασίσει τι είναι σωστό και να ενεργήσει σύμφωνα με αυτό, ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Αν γίνει μαζικά, ως άτομα φυσικά, και όχι ως μέρος ενός συλλογικού κοπαδιού, θα προκύψει θετική αλλαγή”.

“Για να κερδίσεις την ελευθερία, πρέπει να τη θέλεις τόσο πολύ ώστε να κάνεις ό,τι χρειάζεται για να αποκτήσεις αρκετό αυτοσεβασμό ώστε να καταλάβεις τη σημασία της ζωής σου. Κανείς δεν μπορεί να σας “δώσει” την ελευθερία, πρέπει να τη διεκδικήσετε άνευ όρων. Πρέπει να επαναστατήσετε μέσα σας και να μην βασίζεστε σε κανέναν άλλον να σας δώσει κάτι που δεν έχει τη δύναμη να σας δώσει. Αυτός είναι ένας ατομικός αγώνας, που βασίζεται στη συνεργασία πολλών που επιθυμούν το ίδιο πράγμα. Δεν είναι και δεν μπορεί να επιτευχθεί με το να κρύβεσαι στο πλήθος, να σκύβεις στο φόβο, να περιμένεις από τους άλλους να σου δώσουν μια αδύνατη εύκολη λύση και να αποφύγεις τον πόνο του να γίνεις ελεύθερος. Εσείς, ο καθένας από εσάς, πρέπει να αποφασίσετε για τον εαυτό σας”.

Αν συνεχίσετε να μην κάνετε τίποτα για να βοηθήσετε τον εαυτό σας, ποια θα είναι η μοίρα σας; Αν συνεχίσετε να λατρεύετε το κράτος και να συμμετέχετε στις άχρηστες εκλογές του που σκοπό έχουν μόνο να αποφασίσουν για την επιλογή του αφέντη σας, πόσοι άρχοντες θα σας εξουσιάζουν; Αν συνεχίσετε να υποστηρίζετε τις τρομοκρατικές πολιτικές της κυβέρνησης εδώ και σε όλο τον κόσμο, πού θα τελειώσει ο τρόμος; Αν κρύβεστε πίσω από την κουρτίνα της άγνοιας, ελπίζοντας σε μια μαγική απάντηση, τι θα συμβεί στο μέλλον των παιδιών και των εγγονών σας λόγω της δειλίας σας; Αν δεν είστε πρόθυμοι να κάνετε οτιδήποτε για να πάρετε και να διασφαλίσετε τη δική σας ελευθερία, γιατί να περιμένετε από οποιονδήποτε άλλον να το κάνει για σας;

Τα αποτελέσματα αυτής της ανήθικης συμπεριφοράς, είναι δυστυχία και δυστυχία. Είναι η οικονομική καταστροφή και η δήμευση κάθε περιουσίας. Είναι η βία, τα βασανιστήρια και ο ακρωτηριασμός. Είναι η δημοκτονία και η γενοκτονία, που και οι δύο επιδιώκονται επιθετικά εδώ και σε όλο τον κόσμο κάθε μέρα. Είναι η κρατικά κατασκευασμένη αρρώστια, ο πόλεμος, η πείνα, και το μάζεμα των προβάτων για σφαγή, ώστε να επέλθει μαζική ερήμωση. Είναι φρικτά ανθρώπινα λουκέτα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, πόλεις 15 λεπτών και υπεράνθρωπος τεχνοκρατικός έλεγχος.

Αν αναγνωρίσετε την αλήθεια, πρέπει να δράσετε σύμφωνα με αυτήν. Αν κρυφτείτε από την αλήθεια και ακολουθήσετε τον εύκολο δρόμο, θα υποστείτε μεγάλες συνέπειες σε κάθε επίπεδο της ύπαρξής σας. Υπάρχουν μερικές χιλιάδες κακά τέρατα που σχεδίασαν αυτό το σχέδιο και τώρα σας κυβερνούν. Υπάρχουν 335 εκατομμύρια άνθρωποι εδώ στις ΗΠΑ και 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη, οι οποίοι ελέγχονται όλοι από αυτές τις λίγες χιλιάδες ψυχοπαθείς. Πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορούν τόσοι πολλοί να κυβερνώνται από τόσο λίγους; Αν απαντήσετε ειλικρινά σε αυτό το ερώτημα, να είστε έτοιμοι να βγείτε από την κρυψώνα σας, να πάρετε θέση και να ενεργήσετε σαν ελεύθερος άνθρωπος αντί για σκλάβος.

“Αλλά συχνά η ζωή σου ζητάει πολλά, και είτε τιμάς τη ζωή απαντώντας με όλη σου την καρδιά, είτε σέρνεσαι προς τον τάφο σου”.

~ James Clemens, Hinterland