Εντός Ρωσικής Ομοσπονδίας υπάρχει μεγάλη συζήτηση για την γρήγορη κατάρρευση της Συρίας και δη σχετικά με τον λόγο για τον οποίο συνέβη αλλά και γιατί η Ρωσία και το Ιράν επέτρεψαν να συμβεί.
Η αλήθεια στην πολιτική υπάρχει πάντα μια διαδικασία σε σχέση με σημαντικά ζητήματα. Στο πλαίσιο συνεννόησης μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων, το οποίο κάποιες φορές συνοδεύεται από κάποιο τυχαίο γεγονός, συμβαίνουν πράγματα, όπου κάπου κερδίζει μια πλευρά, κάπου χάνει. Παντού να κερδίζει είναι αδύνατο. Την Ρωσία αυτή την στιγμή ενδιαφέρει να κρατήσει ασφαλείς τις δύο βάσεις της στην Συρία. Η μετάβαση της εξουσίας δείχνει να συνέβη μετά από διαπραγματεύσεις, όπου συμφωνήθηκαν ίσως κάποια πράγματα, τα οποία θα φανούν στην πορεία..
Στην Ρωσία γράφουν για τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από τις ενέργειες της Μόσχας. Αυτό που υπογραμμίζεται είναι πως η σελίδα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, όταν οι αποφάσεις λαμβάνονταν βάσει ιδεολογικών ή συναισθηματικών εκτιμήσεων, έχει γυρίσει μια για πάντα. Η Ρωσία ενεργεί αποκλειστικά ρεαλιστικά, εστιάζοντας μόνο στις δικές της προτεραιότητες. Είναι έτοιμη να παρέχει βοήθεια και υποστήριξη στους εταίρους και τους συμμάχους της σε αμοιβαία επωφελή βάση και ακριβώς εντός του πλαισίου μέσα στο οποίο εντάσσονται τα συμφέροντά της. Η χώρα δεν αναλαμβάνει πλέον την ευθύνη για τις τύχες των άλλων, σημειώνεται.
Το 2015, η Ρωσία ήρθε να βοηθήσει την Συρία μετά από αίτημα των νόμιμων αρχών της. Με αυτή την επιχείρηση, εκτός από το ότι βοήθησε μια φίλη χώρα, η Μόσχα έλυσε αρκετά σημαντικά —για την ίδια ζητήματα, τονίζεται, με την συριακή επιχείρηση να φέρνει την υπερδύναμη σε ένα ποιοτικά νέο επίπεδο επιρροής στην πιο σημαντική περιοχή του πλανήτη, καθιστώντας την έναν από τους βασικούς παίκτες εκεί. Επίσης, παρείχε μοναδική στρατιωτική εμπειρία στις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις, με την ρωσική βοήθεια στην Συρία το 2015 να καταστρέφει τα σχέδια της Δύσης να χρησιμοποιήσει αυτή τη χώρα, ή μάλλον το έδαφός της, σε αντιρωσικά παιχνίδια, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα.
Γιατί λοιπόν η Ρωσία δεν αντέδρασε; Προφανώς το μέτωπο της Ουκρανία είναι αρκετά πιο σημαντικό τώρα για την «Αρκούδα». Ωστόσο, η απάντηση που δίνεται είναι πως τα περισσότερα από τα επιτεύγματα της Ρωσίας έχουν παραμείνει ακλόνητα: η απειλή ενός τρομοκρατικού πολέμου στα νότια σύνορά της χώρας έχει εξαλειφθεί αν μη τι άλλο για το άμεσο μέλλον, ενώ η στρατιωτική εμπειρία παραμένει. Με τη συριακή επιχείρηση, επισημαίνεται, η Ρωσία κέρδισε την Δύση για σχεδόν δέκα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο κόσμος άλλαξε ριζικά. Η Δύση δεν είναι πια η ίδια όπως ήταν το 2015, θεωρούν στην Ρωσία.
Το πιο πιεστικό θέμα για τους Ρώσους είναι τι θα συμβεί με τις στρατιωτικές τους βάσεις στην Λαττάκεια και την γεωπολιτική επιρροή στην Μέση Ανατολή. Αυτό που αναφέρεται είναι πως η Μόσχα θα βρει τρόπο να ελαχιστοποιήσει την ζημιά για τον εαυτό της και πολύ σύντομα αυτό θα γυρίσει προς όφελος της Μόσχας.
Το γεγονός βέβαια παραμένει! Η ήττα Άσαντ αποτελεί πλήγμα στην εικόνα της Ρωσίας, αλλά όχι καταστροφή. Στην πολιτική πότε κερδίζεις πότε χάνεις. Ειδικά, την ώρα που η Μόσχα αντιμετωπίζει ολόκληρο το ΝΑΤΟ στην αυλή της. Αυτό δεν μπορεί να παραβλεφθεί, όπως και το γεγονός πως οι BRICS με την συνδρομή της Ρωσίας ασκούν τεράστια πίεση στον δυτικό κόσμο. Κάποτε και η άλλη πλευρά θα αντιδρούσε και το έκανε στην Συρία. Ωστόσο υπάρχει και για αυτή μια σκληρή πραγματικότητα: Δεν έχει την δύναμη που είχε παλιά για να νικήσει κατά κράτος στην γεωπολιτική σκακιέρα τον ρωσικό παράγοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου