Ο χορός μεταξύ ανδρών και συναισθηματικών γυναικών είναι τόσο αρχαίος όσο και αινιγματικός—μια μαγνητική ώθηση και έλξη, γεμάτη γοητεία και φόβο. Μια γυναίκα που τολμά να φορά την καρδιά της σαν στέμμα, που τολμά να νιώθει βαθιά και να εκφράζεται ανοιχτά, γίνεται ένα καταφύγιο για τον ανεκμετάλλευτο συναισθηματικό κόσμο ενός άνδρα. Γίνεται ο καθρέφτης όσων εκείνος λαχταρά και ταυτόχρονα φοβάται: μια άδεια να γίνει ολόκληρος, ευάλωτος και ζωντανός.
Αλλά η ίδια πατριαρχική κουλτούρα που καταπιέζει τη δύναμη των γυναικών, δεσμεύει και την ελευθερία των ανδρών. Από την παιδική τους ηλικία, τους διδάσκουν να ταυτίζουν τη δύναμη με την ψυχραιμία και την ευαλωτότητα με την αδυναμία. «Οι άνδρες δεν κλαίνε», τους λένε. Έτσι, μεγαλώνουν ως άνδρες που μπερδεύουν την καταπίεση με την επιβίωση, κρύβοντας τα συναισθηματικά τους τοπία πίσω από τοίχους σιωπής και ατσαλιού.
Κι όταν μια συναισθηματική γυναίκα μπαίνει στη ζωή τους—ένας άγριος ποταμός που διαπερνά τα βράχια των αμυνών τους—δεν ξέρουν πώς να κυλήσουν μαζί της. Τα δάκρυά της, οι εκρήξεις της, οι πλημμύρες των συναισθημάτων της τούς κάνουν να θέλουν να αποσυρθούν σε στεγνότερα, ασφαλέστερα εδάφη. Όχι επειδή δεν νοιάζονται, αλλά επειδή νιώθουν αδύναμοι. Έχουν μάθει να επιδιορθώνουν, να λύνουν, να κατακτούν. Και τα συναισθήματα; Δεν είναι πρόβλημα προς επίλυση ούτε εχθρός προς εξόντωση. Είναι μια δύναμη που πρέπει να συναντήσεις, να κρατήσεις και να αγκαλιάσεις.
Εδώ κρύβεται το παράδοξο: οι άνδρες δεν φοβούνται τις συναισθηματικές γυναίκες επειδή είναι «πάρα πολύ». Φοβούνται επειδή η συναισθηματική αυθεντικότητα της γυναίκας ξυπνά κομμάτια του εαυτού τους που έχουν διδαχθεί να αρνούνται. Χρειάζεται έναν άνδρα με μεγάλη δύναμη να αντιμετωπίσει την καταιγίδα μιας γυναίκας και, ταυτόχρονα, τη δική του. Δεν είναι αδυναμία αλλά βαθύ θάρρος να σταθείς ακίνητος στη βροχή, να κρατήσεις, να αγαπήσεις, και να της δείξεις πως είναι ασφαλής στην παρουσία σου.
Άνδρες, δεν χρειάζεται να τη διορθώσετε. Τα δάκρυά της δεν είναι προβλήματα· είναι ποτάμια απελευθέρωσης. Οι εκρήξεις της δεν είναι γρίφοι· είναι μονοπάτια που οδηγούν στη διαύγεια. Ο ρόλος σας δεν είναι να σταματήσετε τη ροή αλλά να την τιμήσετε. Κρατήστε την απαλά, με αγάπη, καθώς ξεδιπλώνει την ψυχή της. Γίνετε το λιμάνι της καταιγίδας της, ο μάρτυρας της αλήθειας της. Αγαπώντας την μέσα από όλα αυτά, δημιουργείτε χώρο για τη δική της θεραπεία και τη δική σας αφύπνιση.
Γυναίκες, αν έχετε θωρακιστεί με αρσενική ενέργεια για να επιβιώσετε, να ξέρετε ότι η θεραπεία δεν αφορά το να διορθώσετε εκείνον. Οι άνδρες δεν είναι πρότζεκτ ή παζλ. Όπως λαχταράτε να σας δουν και να σας αγαπήσουν για όλα όσα είστε, το ίδιο επιθυμούν και αυτοί. Το μεγαλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε σε έναν άνδρα είναι η άνευ όρων αγάπη—για τις πληγές του, τα τείχη του και τις τρυφερές αλήθειες που ακόμα μαθαίνει να εκφράζει.
Η αγάπη, στην πιο καθαρή της μορφή, δεν αφορά τη διόρθωση ή την αλλαγή. Αφορά τη δημιουργία χώρου, την παράδοση στην ευαλωτότητα και το θάρρος να αναπτυχθείτε μαζί. Μόνο μέσα από αυτήν την αλχημεία μπορούν οι άνδρες και οι γυναίκες να διεκδικήσουν ξανά την πληρότητα της καρδιάς τους και την ελευθερία να νιώθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου