Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ορισμένοι άνθρωποι δεν μιλούν ποτέ για την οικογένειά τους; Πράγματι, κάποιοι άνθρωποι αποφεύγουν πάση θυσία να μιλήσουν για την οικογένειά τους. Ο λόγος; Επειδή δεν θέλουν να ανατρέχουν σε ένα θέμα για το οποίο δυσκολεύονται να μιλούν.
Στο άρθρο αυτό, ανακαλύπτουμε 6 κοινές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας των ανθρώπων που δεν μιλούν ποτέ για την οικογένειά τους. Αν αναρωτιέστε τι είναι εκείνο που εμποδίζει κάποιους ανθρώπους να μοιραστούν εμπειρίες ή ιστορίες από την οικογενειακή της ζωή, αυτές αναλύονται παρακάτω.
Οι άνθρωποι που δεν μιλούν ποτέ για την οικογένειά τους, είχαν συνήθως αυτές τις 6 παιδικές εμπειρίες
- Μεγάλωσαν σε δυσλειτουργική οικογένεια
- Βίωσαν συναισθηματική παραμέληση
- Αισθήματα ντροπής
- Διαζύγιο ή χωρισμός των γονέων
- Ψυχική νόσος σε κάποιο μέλος της οικογένειας
- Υψηλές προσδοκίες από την οικογένεια
Μεγάλωσαν σε δυσλειτουργική οικογένεια
Οι άνθρωποι που δεν μιλούν για την οικογένειά τους, μπορεί να έχουν μεγαλώσει σε δυσλειτουργικά περιβάλλοντα.
Υπάρχουν οικογένειες με προβλήματα εθισμού, παραμέλησης ή κακοποίησης. Στα σπίτια αυτά, τα παιδιά δεν δέχονται αγάπη, ή έστω με τρόπο σταθερό και ασφαλή.
Ένα χαοτικό περιβάλλον, μπορεί να κάνει τον άνθρωπο διστακτικό να μιλήσει για την οικογένειά του.
Αν αναρωτιέστε για ποιον λόγο μερικοί άνθρωποι δεν μιλούν για την οικογένειά τους, αυτός μπορεί να βρίσκεται σε επώδυνες αναμνήσεις που δεν θέλουν να ανακινούν.
Βίωσαν συναισθηματική παραμέληση
Η συναισθηματική παραμέληση είναι μια περίπλοκη κατάσταση. Δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην απουσία των γονέων αλλά κυρίως στην αδυναμία τους να καλύψουν τις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους.
Δεν σημαίνει πως, οι γονείς δεν αγαπούν τα παιδιά τους, αλλά ότι δεν είχαν τη συναισθηματική δυνατότητα να τους προσφέρουν την αναγκαία στήριξη και το αίσθημα της προστασίας. Μπορεί να μην ήταν συναισθηματικά διαθέσιμη στην παιδική τους ηλικία.
H διάσημη ψυχολόγος Δρ. Jonice Webb έχει πει ότι «η συναισθηματική παραμέληση είναι απλή στην περιγραφή αλλά ισχυρή ως προς την επίδρασή της. Συμβαίνει όταν οι γονείς δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους».
Όχι μόνο οι πράξεις, αλλά και οι παραλείψεις, οι χαμένες ευκαιρίες για συναισθηματική σύνδεση και στήριξη, μπορεί να διαμορφώσουν τον ψυχισμό μας.
Πρέπει να είστε ευαίσθητοι με τους λόγους για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να μιλήσουν για την οικογένεια τους.
Αισθήματα ντροπής
Η ντροπή είναι ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα.
Αρκετοί είναι οι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε οικογένειας που, είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, ή χαμηλής κοινωνικής στάθμης, νιώθουν μειονεκτικά.
Η ντροπή την οποία κουβαλούν, εξακολουθεί να τους επηρεάζει και στην ενήλικη ζωή τους.
Επιδρά στις σχέσεις, τις αποφάσεις, αλλά κυρίως, στη διάθεσή τους να μιλούν για το σπίτι στο οποίο μεγάλωσαν.
Η ντροπή του συνοδεύει το αίσθημα κάποιου που έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια διαφορετική, ή με οικονομικά προβλήματα, μπορεί να τον κάνει να μην θέλει να μιλά για αυτή. Δεν θέλει να ξαναζήσει την αμηχανία ή την ντροπή, ή ενδέχεται να θέλει να αποφύγει την κριτική.
Οι άνθρωποι που δεν θέλουν να μιλούν για την οικογένειά τους, μπορεί να κουβαλούν αισθήματα ντροπής. Ίσως λόγω της κοινωνικό οικονομικής κατάστασης, του τρόπου ζωής, ή οποιασδήποτε άλλης ιδιαιτερότητας της οικογένειας στην οποία έχουν μεγαλώσει, κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να συζητούν για το θέμα αυτό.
Η κατανόηση μπορεί να καλλιεργήσει την ευαισθησία και τη συμπόνοια. Κάθε οικογένεια είναι μοναδική.
Διαζύγιο ή χωρισμός των γονέων
Το διαζύγιο ή ο χωρισμός των γονέων, είναι ακόμη μια εμπειρία που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους οι οποίοι δεν θέλουν να μιλούν για την οικογένειά τους.
Μία σχετική μελέτη που διεξήχθη από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, τα παιδιά χωρισμένων γονέων, είναι πιο πιθανό να διαμορφώσουν ανασφαλείς σχέσεις με τους γονείς τους μεγαλώνοντας.
Το διαζύγιο έχει μακροχρόνιες συνέπειες στον ψυχισμό ενός παιδιού. Το θέμα του χωρισμού είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο.
Αν ένας άνθρωπος δεν αναφέρεται συχνά στην οικογένειά του, μπορεί ακόμη να προσπαθεί να διαχειριστεί τις συνέπειες του χωρισμού των γονέων του.
Ψυχική νόσος σε κάποιο μέλος της οικογένειας
Ένας από τους πιο ευαίσθητους λόγους για τους οποίους ένας άνθρωπος μπορεί να μην μιλάει για την οικογένειά του, είναι η ύπαρξη μιας ψυχικής νόσου.
Το στίγμα μάλιστα της ψυχικής ασθένειας, κάνει τη συζήτηση ακόμη πιο δυσχερή.
Οι άνθρωποι που μεγαλώνουν με ένα άτομο που υποφέρει από ψυχική νόσο, κουβαλούν παιδικές αναμνήσεις επισκιασμένες από τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες της ψυχικής νόσου, κάνοντας το θέμα της οικογένειας, πολύ δύσκολο στο να συζητηθεί.
Υψηλές προσδοκίες από την οικογένεια
Οι άνθρωποι που αποφεύγουν να μιλήσουν για την οικογένειά τους, μπορεί να μεγάλωσαν υπό το βάρος των υψηλών προσδοκιών από την οικογένειά τους.
Πολλοί είναι οι γονείς που έχουν αρκετά υψηλές προσδοκίες από τα παιδιά τους.
Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά νιώθουν την πίεση να είναι πάντα άριστα σε όλους τους τομείς της ζωής: ακαδημαϊκά και κοινωνικά, πρέπει να διαπρέπουν.
Η πίεση των προσδοκιών της οικογένειας είναι δυσβάσταχτη. Το μέλος της οικογένειας, νιώθει ότι κουβαλά στους ώμους του το βάρος της τιμής και της αξιοπρέπειας της οικογένειας, με αποτέλεσμα να νιώθει πίεση, άγχος και να του δημιουργείται ο φόβος να μιλήσει για την οικογένειά του.
Ο διάσημος ψυχολόγος Carl Rogers έχει πει ότι «ο μόνος πραγματικά μορφωμένος άνθρωπος, είναι εκείνος που έχει μάθει να προσαρμόζεται και να αλλάζει».
Η αδυναμία των ανθρώπων να ανταποκριθούν σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες των γονέων τους, μπορεί να τους κάνει να μην θέλουν να μιλήσουν για την οικογένειά τους.
Οι υψηλές απαιτήσεις, οδηγούν σε συναισθήματα ανεπάρκειας και ριζώνουν στον άνθρωπο τον φόβο της αποτυχίας.
Tips
Η κατανόηση των λόγων για τους οποίους, κάποιοι άνθρωποι αποφεύγουν να μιλήσουν για την οικογένειά τους, μπορεί να καλλιεργήσει την κατανόηση και τη συμπόνια, κατά την επαφή μας μαζί τους.
Όλες οι παραπάνω εμπειρίες – μια δυσλειτουργική οικογένεια ή το άγχος να ανταποκριθούν σε υψηλές προσδοκίες, μπορούν να διαμορφώσουν τη συμπεριφορά και τις αντιλήψεις των ανθρώπων.
Να θυμάστε πως, οι εμπειρίες του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικές, αλλά το ίδιο σημαντικές. Είτε κάποιος θέλει να μιλά για την οικογένειά του ή όχι, πρέπει να σεβόμαστε τις ανάγκες και τις επιλογές του.
Το κυριότερο δίδαγμα είναι πως, πρέπει να είμαστε υπομονετικοί. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ανάγκη κάποιον να τους ακούσει, να τους αφουγκραστεί και να τους καταλάβει.
Η κατανόηση και ο σεβασμός, είναι καθοριστικής σημασίας στην καλλιέργεια της εμπιστοσύνης και την ανάπτυξη στενότερων επαφών με τους άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου