Τάσος Κοντογιαννίδης
Ζήτησε δουλειά από τον συμπατριώτη του υπουργό Θεμιστοκλή Σοφούλη κι εκείνος τον διόρισε τσαγκάρη στο στρατό, να κάνει… ζευγάρια τα άρβυλα!
Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 1987, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ηθοποιός Νίκος Σταυρίδης, νοσηλευόμενος στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών, ξεχασμένος από φίλους και συναδέλφους του. Όχι όμως και από τον απλό κοσμάκη που αγαπά τους ευεργέτες της ψυχής του, όπως είναι οι μεγάλοι κωμικοί. Σ’ εκείνους που σπατάλησαν τη ζωή τους για να διασκεδάσουν όλους εμάς.
Ο Σταυρίδης γεννήθηκε το 1910 στο Βαθύ της Σάμου, δεύτερο από τα εννιά παιδιά- πέντε αγόρια και τέσσερα κορίτσια- του Απόστολου και της Γεωργίας Σταυρίδη. Ο πατέρας του ήταν μπακάλης και προτιμούσε ο Νίκος να τον βοηθάει στο μπακάλικο παρά να πηγαίνει στο σχολείο. Εκείνος όμως προτιμούσε το σχολείο, τον αθλητισμό και το θέατρο. Ήταν αθλητής του Πανσαμιακού, στα αγωνίσματα των 100 μέτρων και το άλμα επί κοντώ. Μου είπε σε παλιά του συνέντευξη:
«Πήρα μέρος σε επίσημους αγώνες στα 100 μ. και ήρθα τρίτος. Τότε ο νομάρχης μου κρέμασε στο λαιμό ένα μπακιρένιο παράσημο.
Καλύτερος όμως ήμουν στο άλμα επί κοντώ. Συναγωνιζόμουν έναν άλλο αθλητή. Πήδαγε εκείνος, πήδαγα κι εγώ. Ήμασταν στα 2,60 όταν νύχτωσε. Η επιτροπή βαρέθηκε και μας λέει να το στρίψουμε κορώνα γράμματα. Λέω κορώνα, πετάνε το νόμισμα, έρχεται κορώνα και βγαίνω πρώτος! Τότε μου κρέμασαν το μαλαματένιο παράσημο…».
δίπλα στην Άντζελα Ζήλεια…
Ήταν φορές που ο Σταυρίδης πήγαινε να βοηθήσει ένα θείο του στον κινηματογράφο «Ηραίον» στη Σάμο. Την εποχή εκείνη οι μηχανές προβολής δεν είχαν μοτέρ για να ξετυλίγει το φιλμ και τις γύριζαν με το χέρι.
«Γύριζα τη μανιβέλα, κάποτε κουραζόμουν, έπεφτε ο ρυθμός, τα πρόσωπα ανεβοκατέβαιναν στην οθόνη και ο κόσμος αγανακτούσε με ύβριζε και φώναζε: Διώξτε τον κουλό από την μηχανή!…».
Μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο, το 1932, έρχεται στην Αθήνα να βρει την τύχη του, με μία επιστολή του πατέρα του προς τον τότε υπουργό Στρατιωτικών και συμπατριώτη του, Θεμιστοκλή Σοφούλη.
«Κύριε υπουργέ, του λέω, προκοπή στη Σάμο δεν υπάρχει. Εννιά παιδιά, πώς να μας θρέψει ο πατέρας μου; Ο Σοφούλης με κοίταξε καλά και μου λέει απαθέστατα: Αντίο και χάρηκα πολύ. Μόλις βγήκα απ΄ το γραφείο, ο ιδιαίτερός του γραμματέας Σπανορρήγας μου λέει: Προσλαμβάνεσαι στο τσαγκάρικο της Αποθήκης Στρατιωτικού Υλικού. Και τι θα κάνω εκεί, τον ρωτάω. Θα κάνεις ζευγάρια τα άρβυλα, σύμφωνα με τα νούμερά τους…».
Στην Επιστράτευση του 1940 ο Σταυρίδης κατατάσσεται στο 18ο Τάγμα Σαμιωτών στις Φέρρες του Έβρου. Και ενώ ο πόλεμος εμαίνετο,
τον έστειλαν τραυματιοφορέα στο νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως και του κακοφάνηκε. Παραπονέθηκε στον διοικητή και ζήτησε να πάει στο Μέτωπο, στην πρώτη γραμμή. Δεν μπορεί να πάνε όλοι στο Μέτωπο, του είπε ο διοικητής. Κάποιοι πρέπει να μείνουν πίσω για να περιποιηθούν τους τραυματίες…
Ο πρώτος ρόλος που πήρε ο Σταυρίδης στο θέατρο ήταν «ο βασιλιάς του Χαλβά» του Αλέκου Σακελλάριου. Και η πρώτη ταινία που
γύρισε ήταν «Έλα στο θείο» το 1952. Ακολούθησαν πολλές άλλες που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. «Παπατζήδες», «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση», «Ανθισμένη Αμυγδαλιά», «Τρίτη και 13»…
Στα χρόνια που πέρασαν ο Σταυρίδης ερμήνευσε εκατοντάδες ρόλους, έγινε πρωταγωνιστής, θιασάρχης, ταξίδεψε σ΄ όλη την Ελλάδα,
την Αυστραλία, την Αμερική, τον Καναδά και την Ευρώπη για να προσφέρει γέλιο σ΄ όλους τους Έλληνες όπου κι αν βρίσκονταν.
Θα παραθέσω έναν διάλογο που έτυχε να ακούσω στο καφενείο των Καλλιτεχνών πίσω από το Βασιλικό Θέατρο (όταν ως φοιτητής για να βγάλω τα έξοδά μου έπαιζα κομπάρσος σε γυρίσματα ταινιών) που είχε ο Σταυρίδης με τον Βασίλη Αυλωνίτη. Ο Σταυρίδης είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις όμορφες γυναίκες και οι συνάδελφοί του τον πείραζαν συχνά για τις κατακτήσεις του. Του λέει ο Αυλωνίτης πειραχτικά: «Νικολάκη, εσένα θα σε φάει ο ποδόγυρος». Κι εκείνος έστριψε το κεφάλι και του έδωσε την απάντηση: –«Βασιλάκη, άλλος φεύγει από καρδιά, άλλος από… έξω από εδώ,(καρκίνο), άλλος από τροχαίο… Ε, εγώ ας πάω από γυναίκα!».
νοσηλευόταν
Η μεγάλη αγάπη του Σταυρίδη ήταν ο Ολυμπιακός. Φανατικός οπαδός των ερυθρολεύκων παρακολουθούσε συχνά και μάλιστα με εκδηλωτικό τρόπο τους αγώνες στο στάδιο Καραϊσκάκη. Πότε τα έβαζε με το διαιτητή και άλλοτε ικέτευε τους επιθετικούς να βάλουν κανένα γκολ για να έλθει η λύτρωση. Ήταν φίλος με τον Γιώργο Σιδέρη, που τον αποκαλούσε «Φώντακα». Την εποχή που έπαιζε στην ομάδα ο Ελληνο-Γάλλος ποδοσφαιριστής Υβ Τριαντάφυλλος, όπου εμφανιζόταν ο Σταυρίδης, τον φώναζαν «Υβ Υβ»! Και ο ίδιος, δεν δίσταζε στο θέατρο να πετάει την ατάκα: «Υβ, Υβ!…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου