H Επιτροπή του Κογκρέσο Kαταδικάζει σχεδόν κάθε πτυχή της αντίδρασης κατά του κορωνοϊού / Έχουμε πολύ δρόμο Mπροστά μας για να απορροφήσουμε πλήρως την πραγματικότητα του τι συνέβη σε άτομα, οικογένειες, κοινότητες, κοινωνίες, και τον κόσμο ολόκληρο. Και δεν είναι πραγματικά δυνατό να προχωρήσουμε χωρίς μια πλήρη αποτίμηση αυτής της καταστροφής

 Υπάρχουν λέξεις στην αγγλική γλώσσα που περιγράφουν πλήρως τι συνέβη κατά τη διάρκεια των χρόνων του κορωνοϊού και δεν έχουν ήδη καταχραστεί;

Σκέφτομαι τη λέξη “καταστροφή”. Καταστροφή, συμφορά, καταποντισμός, καταστροφή, καταστροφή άνευ προηγουμένου, παταγώδης αποτυχία, φιάσκο, και απόλυτη ερείπωση – όλες εξαιρετικές λέξεις και φράσεις, αλλά καμία δεν αποτυπώνει πλήρως το νόημα.

Δεδομένου αυτού, πιθανότατα δεν υπάρχει αναφορά που να μπορεί να περιγράψει πλήρως το σύνολο της κατάστασης. Από την άλλη, αξίζει να προσπαθήσουμε.

Τα συμπεράσματα των επιτροπών

Στο μεταξύ, τα αποτελέσματα των επιτροπών για τον Covid από κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έχουν γίνει ανυπόφορα προβλέψιμα. Μέχρι στιγμής, έχουν πει κυρίως ότι η κυβέρνησή τους απέτυχε επειδή δεν ενήργησε αρκετά γρήγορα, δεν εφάρμοσε τα lockdown αρκετά σκληρά, δεν επικοινώνησε και δεν συντόνισε αρκετά καλά, και ούτω καθεξής.

Όλοι στον επιχειρηματικό κόσμο γνωρίζουν ότι όταν μια επιτροπή αποδίδει όλα τα προβλήματα στην «επικοινωνία και τον συντονισμό», σας σερβίρεται μια δόση παραπληροφόρησης.

Μέχρι στιγμής, έχει υπάρξει σχεδόν εξολοκλήρου γραφειοκρατική φλυαρία, και αυτό συμβάλλει στην παγκόσμια απώλεια εμπιστοσύνης στα πολιτικά συστήματα. Δεν μπορούν καν να είναι ειλικρινείς για τις πιο καταστροφικές πολιτικές των ζωών μας ή και πολλών γενεών.

Η κλίμακα της διαφθοράς

Η ποσότητα της διαφθοράς, της σπατάλης και της καταστροφής από αυτή την περίοδο της ζωής μας, που διήρκεσε από το 2020 έως το 2023 αλλά άφησε υπολείμματα κακών πολιτικών γύρω μας, είναι τόσο ανείπωτη που καμία αναφορά δεν έχει ακόμη υπάρξει πλήρως ειλικρινής για το τι συνέβη, γιατί συνέβη, ποιοι πραγματικά κέρδισαν και ποιοι έχασαν, και τι σημαίνει αυτή η περίοδος για το πώς μεγάλα τμήματα του κοινού βλέπουν τον κόσμο.

Μεταξύ άλλων εντυπωσιακών αποκαλύψεων από αυτή την περίοδο ήταν η πλήρης αποκάλυψη του πόσοι θεσμοί έχουν διαφθαρεί. Δεν ήταν μόνο οι κυβερνήσεις και σίγουρα όχι μόνο οι εκλεγμένοι ηγέτες και οι καριερίστες γραφειοκράτες. Τα προβλήματα είναι πολύ βαθιά και φτάνουν μέχρι τις υπηρεσίες πληροφοριών, τα συστήματα βιολογικών όπλων στρατιωτικής βάσης και τις υπηρεσίες ετοιμότητας που προστατεύουν τις δραστηριότητές τους υπό το μανδύα του αποκαλούμενου απόρρητου.

Αυτός είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο τόσες ερωτήσεις μένουν αναπάντητες.

Οι αποτυχίες άλλων τομέων

Στη συνέχεια, έχουμε τις παράπλευρες αποτυχίες σε μια ολόκληρη σειρά πρόσθετων τομέων. Τα μέσα ενημέρωσης ακολούθησαν την ανοησία σαν να είναι πλήρως ελεγχόμενα από την κυβέρνηση και τη βιομηχανία. Η βιομηχανία, ειδικά στα ανώτατα κλιμάκιά της, συνεργάστηκε, ενώ οι μικρές επιχειρήσεις συνθλίβονταν.

Οι εταιρείες τεχνολογίας συνεργάστηκαν σε μια μαζική επιχείρηση λογοκρισίας. Το λιανεμπόριο φαρμακευτικών προϊόντων εφάρμοσε τις εντολές της κυβέρνησης, αρνούμενο στους ανθρώπους βασικά φάρμακα, όπως και ολόκληρα τα ιατρικά συστήματα, τα οποία εφάρμοσαν έντονα υποχρεώσεις για ένα πειραματικό και αποτυχημένο προϊόν που ονομάστηκε λανθασμένα εμβόλιο.

Οι ακαδημαϊκοί ήταν σε μεγάλο βαθμό σιωπηλοί και οι δημόσιοι διανοούμενοι συμμορφώθηκαν. Οι περισσότερες κυρίαρχες θρησκείες συνεργάστηκαν αποκλείοντας τους πιστούς από τους χώρους λατρείας. Οι τράπεζες συμμετείχαν επίσης. Και οι διαφημιστές.

Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς οποιονδήποτε θεσμό στην κοινωνία που να βγαίνει αλώβητος από αυτή την περίοδο. Πιθανότατα δεν είναι εφικτό μια κυβερνητική αναφορά πάνω στο θέμα να είναι πλήρως ειλικρινής. Ίσως να είναι πολύ νωρίς, ενώ τα αίτια που δημιούργησαν όλο το πρόβλημα είναι ακόμα βαθιά ριζωμένα.

Παρόλα αυτά, έχουμε μια σταθερή αρχή με την πιο υψηλού επιπέδου κυβερνητική αναφορά που έχει παραχθεί μέχρι σήμερα: Μετα-Δράση Ανασκόπησης της Πανδημίας Covid-19: Τα Μαθήματα που Μάθαμε και Ένας Δρόμος Μπροστά, από την Επιλεγμένη Υποεπιτροπή για την Πανδημία του Κορονοϊού, όπως συγκροτήθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ. Η αναφορά συντάχθηκε από την πλειοψηφία και αυτό είναι εμφανές.

Με έκταση 550 σελίδων και περισσότερες από 2.000 υποσημειώσεις (έχουμε διαθέσει μια φυσική έκδοση εδώ), η προετοιμασία της περιελάμβανε την ακρόαση εκατοντάδων μαρτύρων, την ανάγνωση χιλιάδων εγγράφων, την παρακολούθηση χιλιάδων αναφορών και συνεντεύξεων, και την εργασία σε πυρετώδεις ρυθμούς για δύο χρόνια. Βασισμένη στο περίγραμμα και τις κατευθυντήριες γραμμές της Ομάδας Norfolk, ενώ προστέθηκε επιπλέον υλικό βασισμένο σε κριτικές για τα ΜΜΕ και την οικονομική πολιτική, η αναφορά αποτελεί μια εκτενή επίθεση στα χαρακτηριστικά της δημόσιας υγείας στην ανταπόκριση της πανδημίας.

Το συμπέρασμα της αναφοράς: τίποτα δεν λειτούργησε και κάθε μέτρο που δοκιμάστηκε προκάλεσε περισσότερη ζημιά απ’ ό,τι θα μπορούσε να προκαλέσει η πανδημία από μόνη της. Με αυτή την έννοια, και δεδομένου του χαμηλού πήχη προσδοκιών για τέτοιες πολιτικές επιτροπές, κάθε υποστηρικτής της αλήθειας, της ειλικρίνειας και της ελευθερίας θα πρέπει να γιορτάσει αυτή την αναφορά. Είναι μια εξαιρετική αρχή για να «σπάσει ο πάγος» γύρω από το θέμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η αναφορά έχει λάβει ελάχιστη προσοχή από τα ΜΜΕ, κάτι που μόνο τονίζει περαιτέρω το πρόβλημα.

Υποβάλλονται σε δριμεία κριτική: η έρευνα για την ενίσχυση της λειτουργικότητας (gain-of-function), η υποταγή στον ΠΟΥ, η συγκάλυψη της διαρροής από εργαστήριο, η χρηματοδότηση φαρμακευτικών ενδιάμεσων, το κλείσιμο επιχειρήσεων και σχολείων, οι υποχρεώσεις για χρήση μάσκας, η έλλειψη σοβαρής προσοχής στην παρακολούθηση της νόσου, οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, η αμελής διαδικασία έγκρισης, το σύστημα για τραυματισμούς από εμβόλια, η απαγόρευση εναλλακτικών θεραπευτικών επιλογών, η κοινωνική αποστασιοποίηση, η εκτεταμένη απάτη στα επιχειρηματικά δάνεια, οι επιπτώσεις της νομισματικής πολιτικής και πολλά άλλα.

Η αναφορά περιέχει σημεία που αξίζει να επαινεθούν:

Δεν περιλαμβάνονται στην αναφορά: η αναστολή ενοικίων, η φρενίτιδα για Plexiglas και καθαρισμό αέρα, η ώθηση για απολύμανση όλων των αντικειμένων, οι προσπάθειες επαναλειτουργίας που σχεδιάστηκαν για να παρατείνουν τα lockdowns, οι εγχώριοι περιορισμοί χωρητικότητας, η διαίρεση του εργατικού δυναμικού σε «ουσιώδεις» και «μη ουσιώδεις», ο ρόλος της CISA και των υπηρεσιών πληροφοριών, η πίεση του CDC για επιστολική ψήφο που ενδέχεται να υπήρξε καθοριστική στις εθνικές εκλογές, και οι εκπληκτικές ανακρίβειες για τα ποσοστά θνησιμότητας από μόλυνση και από κρούσματα.

Υπάρχει τόσο πολύ υλικό για καταγραφή και κριτική που η αναφορά θα μπορούσε να είναι 10 ή 100 φορές μεγαλύτερη. Σαφώς, η αναφορά έχει και τα δικά της προβλήματα, πέρα από αυτές τις παραλείψεις. Το Operation Warp Speed επαινείται για τη «διάσωση εκατομμυρίων ζωών», αλλά η παραπομπή βασίζεται σε μια άσκηση μοντελοποίησης που υποθέτει ό,τι προσπαθεί να αποδείξει. Εξετάζοντας την υποσημείωση, πρόκειται για κακή επιστήμη.

Το πραγματικό πρόβλημα με αυτή την ενότητα δεν είναι καν η εσφαλμένη της δήλωση ότι το εμβόλιο έσωσε ζωές. Το κύριο ζήτημα είναι ότι ο βασικός σκοπός των lockdown και όλων όσων ακολούθησαν ήταν η δημιουργία των συνθηκών για την κυκλοφορία του αντίμετρου. Το σχέδιο από την αρχή ήταν: lockdown μέχρι τον εμβολιασμό. Η επαίνεση του στόχου ενώ επικρίνεται η αναποτελεσματικότητα των μέσων αποσπά την προσοχή από την ουσία.

Αυτό ακριβώς μου εξηγήθηκε τις πρώτες ημέρες σε ένα τηλεφώνημα από μέλος της ομάδας βιοασφάλειας του George W. Bush, έναν άνδρα που τώρα διευθύνει μια εταιρεία εμβολίων. Μου είπε ότι θα παραμέναμε σε lockdown μέχρι να εμβολιαστεί ο παγκόσμιος πληθυσμός. Αυτό το τηλεφώνημα έγινε τον Απρίλιο του 2020.

Απλά, σκέφτηκα ότι είχε χάσει τα λογικά του και έκλεισα το τηλέφωνο. Δεν πίστευα ότι 1) το σχέδιο ήταν πάντα να παραμείνουμε σε lockdown μέχρι τον εμβολιασμό και 2) ότι κανείς σοβαρά πίστευε ότι οι κυβερνήσεις μπορούσαν να εμβολιάσουν τον κόσμο για να ξεπεράσουν ένα κύμα αναπνευστικών λοιμώξεων, δεδομένου ότι ο παθογόνος οργανισμός είχε ζωονοτικό αποθετήριο.

Η ιδέα αυτή μου φαινόταν τόσο παράλογη που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας μορφωμένος και υπεύθυνος ενήλικας μπορούσε να τη στηρίξει. Και όμως, αυτό ήταν το σχέδιο από την αρχή. Κάποια στιγμή την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου 2020, μια παγκόσμια συνωμοσία αποφάσισε να πυροδοτήσει μια παγκόσμια εκστρατεία σοκ και δέους – αξιοποιώντας κάθε μέσο της κοινωνίας των πολιτών – για να επιβάλει σε παγκόσμιο επίπεδο μια νέα τεχνολογία ιατρικοποίησης.

Αυτό ποτέ δεν ήταν πραγματικά μια απάντηση δημόσιας υγείας. Ήταν απλώς η επίφαση. Ήταν ένα πραξικόπημα κατά της επιστήμης και της δημοκρατίας, για σκοπούς βιομηχανικής και πολιτικής αναδιάταξης, όχι μόνο σε μία χώρα, αλλά σε όλες τις χώρες ταυτόχρονα. Καταλαβαίνω: πρόκειται για μια δυσοίωνη δήλωση που είναι δύσκολο να την κατανοήσει κανείς πλήρως. Αγνοώντας εντελώς αυτό το σημείο, η Επιτροπή Εξετάσεων χάνει τη μεγάλη εικόνα.

Ας δοκιμάσουμε μια διαφορετική μεταφορά. Ας πούμε ότι το αυτοκίνητό σας κλέβεται στο Μανχάταν και σας πετούν στο πίσω κάθισμα. Ο στόχος είναι να οδηγήσουν μέχρι το Λος Άντζελες για μια συναλλαγή ναρκωτικών. Θα μπορούσατε να αντιταχθείτε στα μέσα και τον στόχο, αλλά αντί αυτού περνάτε όλο το ταξίδι παραπονιούμενοι για λακκούβες, επικίνδυνη οδήγηση, την ανάγκη για αλλαγή λαδιών, και τη μουσική που παίζει στο ραδιόφωνο.

Στο τέλος του ταξιδιού, βγάζετε μια αναφορά με όλα αυτά. Σας φαίνεται παράξενο να αγνοείτε εντελώς την κλοπή του αυτοκινήτου σας και τον προορισμό και τον σκοπό της απαγωγής, ενώ εστιάζετε μόνο στο πώς η ληστεία θα μπορούσε να είναι πιο ομαλή και ευχάριστη για όλους;

Με αυτό το πνεύμα, ο ξεχωριστός κατάλογος συστάσεων της Επιτροπής είναι αδύναμος, αφήνοντας τις κυβερνήσεις πλήρως υπεύθυνες για οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως πανδημία, ενώ προτείνει μόνο μια πιο προσεκτική προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη όλα τα κόστη και τα οφέλη. Για παράδειγμα, αναφέρει σχετικά με τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς: «Είναι πολύ πιο εύκολο να ανακαλέσει κανείς περιορισμούς που μπορεί να ήταν περιττοί, παρά να ακολουθήσει την προσέγγιση ‘περιμένετε και δείτε’ όταν ο άγνωστος ιός ανησυχίας έχει εισέλθει στα σύνορά μας και έχει εξαπλωθεί πλήρως».

Φαίνεται ότι το βασικό μάθημα – ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να είναι οι κυρίαρχοι του μικροβιακού βασιλείου και ότι το να τους επιτραπεί να υποκρίνονται το αντίθετο για σκοπούς βιομηχανικής και πολιτικής αναδιάταξης δημιουργεί έναν ηθικό κίνδυνο που αποτελεί συνεχιζόμενη απειλή για την ελευθερία και τα δικαιώματα – δεν έχει ακόμη γίνει μάθημα ή καν αναγνωριστεί. Εξακολουθούμε να προσκαλούμαστε να πιστέψουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι και θεσμοί που δημιούργησαν την καταστροφή την τελευταία φορά πρέπει να εμπιστευτούμε ξανά την επόμενη φορά.

Και να έχετε υπόψη: αυτή είναι η καλύτερη αναφορά που έχει εκδοθεί μέχρι στιγμής!

Φίλοι μου, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να απορροφήσουμε πλήρως την πραγματικότητα του τι συνέβη σε άτομα, οικογένειες, κοινότητες, κοινωνίες, και τον κόσμο ολόκληρο. Και δεν είναι πραγματικά δυνατό να προχωρήσουμε χωρίς μια πλήρη αποτίμηση αυτής της καταστροφής. Έχει αρχίσει; Ναι, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμη.