Eπιστολη του Αυτοκρατορα Νικηφορου Φωκα προς τον Αββασιδη Χαλιφη της Βαγδατης al-Muti’ τον Ιουλιο του 964μ,Χ..!

 Επιστολη του Αυτοκρατορα Νικηφορου Φωκα προς τον Αββασιδη Χαλιφη της Βαγδατης al-Muti’ τον Ιουλιο του 964μ,Χ..!

Στη μάχη της κλεισούρας οι μαχητές σου τράπηκαν σε φυγή σαν κοπάδι ζώων. […] Τα ψηλά κτίρια γκρεμίστηκαν και τα ερειπιά τους, κάποτε ακμαία κέντρα, έχουν γίνει ακατοίκητη έρημος. Μόνο η κραυγή της κουκουβάγιας και ο αντίλαλος της στις κολόνες αντηχούν στην ερημιά.

 Η Αντιόχεια δεν είναι μακριά. Σύντομα θα φτάσω εκεί με πολυάριθμο στρατό […]. Εσύ που κατοικείς τις αμμώδεις ερήμους, να’ σαι καταραμένος! Γύρνα στη χώρα Σάνα, την πρώτη σου πατρίδα. Σύντομα θα κατακτήσω την Αίγυπτο με το σπαθί μου κι ο πλούτος της θα γεμίσει το θησαυροφυλάκιο μου […].

Θα οδηγησω το στρατο μου στη Βαγδατη και θα την κατακαψω, τα τειχη της θα ριξω και τα παιδια της αιχμαλωτα θα παρω. Απο εκει θα παω στη Σιραζ και τη Ραυυ (Ραγαι/Ευρωπος/Τεχερανη) γι’ αυτο ενημερωστε το Χορασαν για τις προθεσεις μου. Η Μεκκα θα γινει δικη μου αιωνιως, και θα χτυπησω νοτια για να καταλαβω την Υεμενη και βορεια για να φθασω στην Ιερουσαλημ. Θα κατακτησω Ανατολη και Δυση. και θα προαγαγω την Χριστιανικη Θρησκεια και τον Σταυρο παντου..”

------

Ioannes Kourkouas, a distinguished Byzantine general of Armenian descent, played a crucial role in the empire's military resurgence during the 10th century. Serving as Domestic of the Schools under Romanos I Lekapenos, Kourkouas led the Byzantine forces to a series of victories that marked a turning point in the long-standing struggle against the Abbasid Caliphate and its emirates.

Ioannes was a scion of the Armenian Kourkouas family—a Hellenized form of their original surname, Gurgen (Armenian: Գուրգեն)—which had risen to prominence in Byzantine service in the 9th century and established itself as one of the great families of the Anatolian land-holding military aristocracy (the so-called "dynatoi").Ioannes' namesake grandfather had been a commander of the elite Hikanatoi regiment (tagma) under Emperor Basil I (r. 867–886).

Kourkouas’s tenure (circa 923–944) is most notable for the annexation of Melitene (934), a strategically vital emirate in eastern Anatolia. This conquest not only halted Arab raids into Byzantine territory but also symbolized the first significant territorial expansion of the empire since the 7th century. His campaigns extended Byzantine influence deep into Mesopotamia, destabilizing the Caliphate's frontier and reclaiming a sense of imperial dominance in the east.

Equally significant was his role in acquiring the Mandylion of Edessa, an object of profound religious importance. The relic’s transfer to Constantinople in 944 solidified Kourkouas’s legacy as both a military and spiritual benefactor of the empire. His career underscores the intricate interplay of military strategy, political ambition, and religious ideology in the Byzantine imperial project of the 10th century.

His legacy as a mighty general was enduring, as is attested in the Chronicle of Theophanes Continuatus:

" ... the aforementioned magistros and Domestic of the Schools John became unrivalled in matters of war, and set up many and great trophies, and expanded the Roman boundaries and sacked many Hagarene cities."