Ο γάμος υποτίθεται ότι είναι η ένωση δύο ανθρώπων οι οποίοι έχουν αποφασίσει να είναι μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα. Μία 43χρονη γυναίκα πρόσφατα έμαθε ότι ο άνδρας της πάσχει από ανίατη ασθένεια και εξακολουθεί να θέλει διαζύγιο.
O άνδρας της διαγνώστηκε με πνευμονοκονίαση, μία ασθένεια των πνευμόνων που προκαλείται από την εισπνοή διοξειδίου του πυριτίου.
Το διοξείδιο του πυριτίου βρίσκεται σε διάφορα πετρώματα, όπως στον χαλαζία ή την άμμο, γι’ αυτό η πνευμονοκονίαση πλήττει κυρίως ανθρώπους που εργάζονται σε ορυχεία και τον κατασκευαστικό τομέα.
Λόγω της δουλειάς του, ο άνδρας της έρχεται σε επαφή με το διοξείδιο του πυριτίου για πολλά χρόνια. Ο ίδιος δεν θέλει να αποκαλύψει πολλά σχετικά με το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, οπότε η γυναίκα δεν έχει πλήρη εικόνα για τη σοβαρότητα της κατάστασής του.
«Δεν υπάρχει θεραπεία»
«Η εταιρεία του απαιτεί υποχρεωτικά ακτινογραφίες θώρακα (τις οποίες του καλύπτουν ασφαλιστικά). Όταν είδαν ότι κάτι δεν πάει καλά στην ακτινογραφία, τον παρέπεμψαν σε πνευμονολόγο και εκείνος τον έστειλε να κάνει μαγνητική», εξηγεί η γυναίκα.
«Θεραπεία δεν υπάρχει. Ο άνδρας μου έψαξε στο Google και είδε ότι η ασθένεια έχει προσδόκιμο ζωής από 10 έως 20 χρόνια μετά τη διάγνωση…Αν δεν εκτίθεσαι στην ουσία, προσπαθείς να περιορίσεις τα συμπτώματα και να σταματήσεις το κάπνισμα».
«Πρέπει να φοράει μάσκα οξυγόνου, κάτι που δεν κάνει τακτικά γιατί τον ενοχλεί και οι γιατροί του έχουν κάνει επανειλημμένα σύσταση».
Έτσι όπως είναι τα πράγματα, ο άνδρας της δεν πρόκειται να υπερβεί τα δέκα χρόνια ζωής, δεδομένου ότι δεν παίρνει στα σοβαρά τις οδηγίες των γιατρών και δεν έχει σταματήσει να δουλεύει στο επικίνδυνο για την υγεία του περιβάλλον. Επιπλέον, καπνίζει πολύ και δεν έχει καμία πρόθεση να σταματήσει το τσιγάρο. Είπε ψέματα στην ασφαλιστική εταιρεία ότι δεν είναι καπνιστής.
Επίσης, δεν μπορεί να κάνει ούτε αγωγή στην εταιρεία που εργάζεται, καθώς ο ίδιος αρνείται να συμμορφωθεί με τις συστάσεις των γιατρών και δεν φορά αναπνευστήρα.
Το ζευγάρι έχει έναν γιο τεσσάρων ετών. Η γυναίκα είναι έγκυος και, σε έξι μήνες θα γεννηθεί και το δεύτερο παιδί τους. Ο άνδρας της δεν έχει σκοπό να πει στην εταιρεία που δουλεύει ότι έχει διαγνωστεί με πνευμονοκονίαση, αν και υπάρχει δυνατότητα μετάθεσής του, όπου δεν θα εκτίθεται πλέον στο διοξείδιο του πυριτίου.
Η γυναίκα δεν εργάζεται. Τώρα όμως λέει ότι, αφού γεννήσει θα επιστρέψει στην αγορά εργασίας, ώστε να συνδράμει στο σπίτι.
«Θέλω να πάρω διαζύγιο»
«Το σπίτι στο οποίο μένουμε, είναι 120 ετών. Η στέγη και οι τοίχοι έχουν πιάσει μούχλα και οι σπασμένοι σωλήνες από τον υπόνομο έχουν διαρροή και στάζουν στο υπόγειο», εξηγεί η γυναίκα.
«Θέλω να το πουλήσω (το έχουμε από κοινού), προκειμένου να πληρώσουμε τα ιατρικά του έξοδα».
«Ξέρει καλά ότι, καπνίζοντας και εκθέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό του, θα αφήσει ορφανά τα δύο μικρά του παιδιά. Όπως επίσης ξέρει ότι θα χρεοκοπήσει και θα δημιουργήσει οικονομικό πρόβλημα στην οικογένειά του. Πρέπει να επιστρέψω άμεσα στη δουλειά. Εκείνος όμως, δεν θέλει να πληρώσει νταντάδες ή παιδικό σταθμό, ούτε θέλει να φροντίζει τα παιδιά ώστε να μπορώ να πάω σε συνεντεύξεις».
Κανένας από την οικογένεια της γυναίκας δεν μένει στην ίδια πόλη. Επίσης, προφανώς δεν γίνεται να πάρει τα παιδιά της και να φύγει ξαφνικά.
Αυτό που θέλει, είναι να πάρει διαζύγιο. Πιστεύει ότι το δικαστήριο θα της δώσει την επιμέλεια, αλλά δεν έχει λεφτά για δικηγόρο.
Η γυναίκα ελπίζει πως, αν μπορέσει να βρει κάποιον ν’ αναλάβει την υπόθεσή της, θα αναγκάσει τον άνδρα της να πληρώσει διατροφή και θα τον πιέσει ώστε να πουλήσει το σπίτι και να καταφέρει να βγάλει κάποια χρήματα.
Ανησυχεί όμως ότι, το βάρος των ιατρικών του εξόδων, συν την απροθυμία του να συνεργαστεί, θα την φέρουν σε ακόμη πιο δυσχερή θέση.
«Δεν ενδιαφέρεται για τίποτα»
Καταλαβαίνει ότι η ψυχολογία του άνδρα της είναι κακή από τη στιγμή που έμαθε τη διάγνωση, όμως δεν μπορεί να τον πείσει να βοηθήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
«Το καταλαβαίνω ότι έχει θυμώσει αλλά αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του μοτίβο. Στρουθοκαμηλίζει και θέλει να παριστάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Η άρνησή του να φροντίσει την οικογένειά του, με κάνει να τον κοιτάω με απέχθεια και όχι με αγάπη» εξομολογείται η γυναίκα.
«Είναι νέος άνθρωπος. Αν σταματήσει το κάπνισμα και σταματήσει να εισπνέει διοξείδιο του πυριτίου, θα καταφέρει κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνει μεταμόσχευση πνεύμονα, αλλά αδιαφορεί».
«Ξέρω από πρώτο χέρι τι με περιμένει. Ο αδελφός μου έχασε τη γυναίκα του από καρκίνο όταν τα παιδιά του ήταν ενός και δύο ετών. Τους φρόντιζα και τους βοηθούσα. Ξέρω καλά τι περιμένει τα παιδιά μου αν χάσουν τον πατέρα τους μικρά, αλλά εκείνος δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για τίποτε από όλα αυτά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου