H πέτρα που Xρησιμοποιούσαν ως παγκάκι αποδείχθηκε ότι ήταν 1.800 ετών – Τι αποκαλύπτει η μετάφραση της επιγραφής

 Ένας καθηγητής φιλολογίας διαπίστωσε πως η πέτρα που για χρόνια χρησίμευε ως παγκάκι, ήταν πολλά περισσότερα. Συγκεκριμένα αποδείχθηκε πως ήταν ένας οδοδείκτης από την περίοδο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Γορδιανού του ΙΙΙ που χρονολογείται στο 230 μ.Χ. Το εύρημα ήρθε στο φως, στην πόλη Φατσά της επαρχίας Ordu που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Οι ρωμαϊκοί μιλιοδείκτες

Τα ρωμαϊκά οδόσημα, τα «μιλάρια» ή «μιλιοδείκτες», αποτελούσαν σημαντικούς δείκτες πορείας και κατεύθυνσης στο εκτενές οδικό σύστημα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Οι οδοδείκτες αυτοί, διευκόλυναν την κυκλοφορία των ταξιδιωτών μέσα στο εκτεταμένο και περίπλοκο δίκτυο των ρωμαϊκών δρόμων, αναγράφοντας την απόσταση μέχρι την πλησιέστερη πόλη ή κωμόπολη.

Τα ορόσημα αυτά, στήνονταν κατά κανόνα σε απόσταση ενός ρωμαϊκού μιλίου μεταξύ τους (1.480 μέτρα) και αναγράφονταν πάνω τους πληροφορίες, όπως το όνομα του δρόμου, η απόσταση μέχρι τον επόμενο προορισμό και, περιστασιακά, το όνομα του αυτοκράτορα ή του αξιωματούχου που το κατασκεύασε.

Πολλά από τα οδόσημα αυτά, έχουν διασωθεί και παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για τη μηχανική, τον πολιτισμό και την ιστορία της αρχαίας Ρώμης.

Η ιστορία του ρωμαϊκού μιλιάριου

Οι ειδικοί οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι, το 1.800 ετών οδόσημο, χρησιμοποιούταν ως κάθισμα στις συναθροίσεις που πραγματοποιούσαν για χρόνια οι πολίτες στο τζαμί.

Η πέτρα ανακαλύφθηκε κοντά στο κεντρικό τζαμί του πολυσύχναστου Laleli, στην περιοχή Bolaman της πόλης Φατσά. Την πέτρα πρόσεξε ένας καθηγητής φιλολογίας στο λύκειο Cahit Zarifoğlu, ο Aydın Bal.

Ο υπεύθυνος πολιτισμού της δημοτικής κοινότητας της Φάτσα, Cevat Erbil, και ο αναπληρωτής καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Ordu, στο τμήμα ιστορίας της τέχνης, ο Seçkin Evcim, ανέλαβαν να ρίξουν φως στο εύρημα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα οδόσημο της Ρωμαϊκής περιόδου.

Τα ρωμαϊκά οδόσημα, τα «μιλάρια» ή «μιλιοδείκτες», αποτελούσαν σημαντικούς δείκτες πορείας και κατεύθυνσης στο εκτενές οδικό σύστημα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Φωτογραφία: DHA

Τι αποκαλύπτει η μετάφραση της επιγραφής

Την επιγραφή πάνω στην πέτρα, μετέφρασε ο Δρ.Hüseyin Sami Öztürk, ειδικός στην επιγραφολογία και τη γλωσσολογία από το πανεπιστήμιο της Προποντίδας. Η επιγραφή ήταν προς τιμή του αυτοκράτορα και, ο δρόμος ξαναχτίστηκε χάρη σε αυτόν, σύμφωνα με την μετάφραση της επιγραφής.

Ο αναπληρωτής καθηγητής, Δρ. Seçkin Evcim, εξήγησε πως, θεωρούν ότι η πέτρα στήθηκε για την κατασκευή ενός δρόμου, φυσικού λιμανιού μεταξύ Bolaman και Yalıköy, στη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, δηλώνοντας συγκεκριμένα:

«Η πέτρα βρέθηκε στο δεύτερο μίλι του δρόμου είχε στηθεί για την κατασκευή ενός δρόμου, μεταξύ  Bolaman και Yalıköy. Δυστυχώς, η πέτρα δεν βρέθηκε στην αρχική της θέση. Ανακαλύφθηκε το 1970, όταν τέθηκαν τα θεμέλια του τζαμιού και έστρωναν τα πλακάκια στην πλευρά του – χρησιμοποιούταν ως κάθισμα».

Ο Δρ. Evcim εξήγησε ότι, για πρώτη φορά ερχόταν στο φως στο Ordu ένα ορόσημο και πως, το εύρημα μεταφέρθηκε στο μουσείο του Ordu, με την υποστήριξη της κοινότητας της Φάτσα. Από τη στιγμή που το οδόσημο δεν ανακαλύφθηκε στην αρχική του θέση, απαιτείται περαιτέρω έρευνα.

Η πόλη Φατσά

H ιστορία της Φατσά, ανάγεται στην αρχαιότητα, στον καιρό που, στην ακτή της κατοικούσαν Κιμμέριοι και Πόντιοι, στους προ Χριστού αιώνες. Υπό την αυτοκρατορία του Νέρωνα, το βασίλειο ήταν ρωμαϊκή επαρχία – κατά το 62 μ.Χ.

Το 295, ο Διοκλητιανός (284–305), διαίρεσε την επαρχία σε τρεις μικρότερες. Μία από αυτές, o Πολεμωνιακός Πόντος, o οποίος ονομάστηκε από τον Ρωμαίο βασιλιά Πολεμωνιακό Ι, ήταν το κέντρο της διοίκησης.