Τα 7 πράγματα που δεν συνειδητοποιείτε ότι κάνετε και δείχνουν ότι είστε δυσαρεστημένοι με τη ζωή σας

 

Όταν η ζωή γίνεται απαιτητική ή δυσάρεστη, η δυσφορία αρχίζει να διαποτίζει σταδιακά και τη συμπεριφορά μας – ορισμένες φορές, με τρόπους ασυνείδητους. Μπορεί να αποδίδετε τις συμπεριφορές αυτές στην κούραση, την μονοτονία, όμως η ψυχολογία μας πληροφορεί ότι, η δυσαρέσκεια εκδηλώνεται άρρητα, διαμορφώνοντας τις αλληλεπιδράσεις μας με τους άλλους, τη δυνατότητα να διαχειριζόμαστε τις προκλήσεις και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας.

Όλοι έχουμε βιώσει παρατεταμένα δυσαρέσκεια, εκφράζοντάς την μέσα από συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Πρέπει ν’ αρχίσετε να δίνετε προσοχή σε αυτές τις μικρές, καθημερινές συνήθειες που μπορούν να σας οδηγήσουν στη ρίζα της δυστυχίας.

Στο άρθρο αυτό, αποκαλύπτουμε επτά πράγματα που μπορεί να μην συνειδητοποιείτε ότι κάνετε, όμως υποδηλώνουν γενική δυσαρέσκεια με τη ζωή. Η αναγνώριση αυτών των συνηθειών, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο που θα σας οδηγήσει ξανά στη χαρά.

Τα 7 πράγματα που δεν συνειδητοποιείτε ότι κάνετε και δείχνουν ότι είστε δυσαρεστημένοι με τη ζωή

• Υπερανάλυση
• Απομόνωση
• Παραμέληση της αυτοφροντίδας
• Αναβλητικότητα
• Τελειομανία
• Διαρκής σύγκριση
• Έλλειψη ευγνωμοσύνης

Υπερανάλυση

Ο αναστοχασμός και η αναλυτική σκέψη, είναι καμιά φορά αναπόφευκτη – ακόμη και χρήσιμη.

Όταν στο μυαλό μας αναπαράγονται οι ίδιες, αρνητικές σκέψεις, έχει εμφανιστεί ένα σημάδι ενδεικτικό της δυστυχίας.

Η ψυχολογική αυτή παγίδα, ονομάζεται υπερανάλυση και είναι μια κοινή συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τη δυστυχία.  Δημιουργεί μια αναπαραγωγή σκέψεων που οδηγεί στο ίδιο σημείο.

Είναι ένας φαύλος κύκλος, η αναγνώριση του οποίου, αποτελεί το πρώτο βήμα προς την απελευθέρωση.

Κάντε μια παύση και σκεφτείτε. Τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια; Τι τροφοδοτεί τη δυστυχία σας; Η επίγνωση μπορεί ν’ ανοίξει τον δρόμο για τη διαύγεια και την αλλαγή.

Απομόνωση

Η συναισθηματική απομόνωση είναι μια χαρακτηριστική ένδειξη της δυστυχίας που ταλαιπωρεί κάποιον. Όταν μας κατακλύζει η δυσαρέσκεια, η απομόνωση αρχίζει να μοιάζει ως η πιο εύκολη επιλογή.

Αρχίζουμε να μην απαντάμε στα τηλέφωνα, ματαιώνουμε σχέδια, αποφεύγουμε ανθρώπους. Ακόμη και άλλοτε αγαπημένες μας δραστηριότητες, πλέον μοιάζουν εξουθενωτικές.

Η μοναξιά είναι απαραίτητη, είναι ευκαιρία για αναστοχασμό. Η απομόνωση ωστόσο, είναι απόρροια της δυστυχίας, όπου εντείνονται τα αρνητικά συναισθήματα, ωθώντας μας στον φαύλο κύκλο της αποσύνδεσης.

Οι άνθρωποι είμαστε όντα κοινωνικά, θέλουμε να καλλιεργούμε σχέσεις ουσιαστικές – ακόμη και μέσα από μικρά βήματα που μας φέρνουν πιο κοντά στους άλλους. Οι κινήσεις αυτές, μας βοηθούν ν’ ανακτήσουμε την αίσθηση της ισορροπίας και να αναπτερώσουμε το ηθικό μας.

 Παραμέληση της αυτοφροντίδας

Στους απαιτητικούς ρυθμούς της καθημερινότητας, η αυτοφροντίδα έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Όταν μας κυριεύει η δυστυχία, η δυσαρέσκεια γίνεται διάχυτη στην καθημερινότητα – μπορεί να μην τρώτε σωστά, να μην κοιμάστε, να παραμελείτε την προσωπική σας υγιεινή.

Η παραμέληση του εαυτού, αντανακλούν τι νιώθετε για τον εαυτό σας.

Πρέπει να αντιληφθείτε τα σημάδια αυτά και ν’ αναλάβετε δράση. Κάντε την ξεκούρασή σας προτεραιότητα – ένα θρεπτικό γεύμα, ένα χαλαρωτικό μπάνιο, είναι μια καλή αρχή.

Οι απλές αυτές ενέργειες, δεν είναι απλώς πρωτοβουλίες για την αυτοφροντίδα. Αποτελούν ενδείξεις αυτοσεβασμού, και συνιστούν τα πρώτα βήματα για την καλλιέργεια της ευημερίας σας.

Αναβλητικότητα

Η αναβλητικότητα δεν είναι απόρροια μόνο της καθυστέρησης – πρόκειται μια βαθύτερη, ασυνείδητη απόκριση στη δυστυχία.

Όταν το κίνητρό μας υποχωρεί ή όταν νιώθουμε δυσαρεστημένοι, ακόμη και οι πιο απλές ευθύνες, μοιάζουν αδύνατες.

Η αποφυγή, μετατρέπεται έτσι σε μηχανισμό άμυνας, αποτελεί έναν τρόπο να προστατευτούμε από το στρες, την ανησυχία, την αυτό – αμφισβήτηση.

Έρευνες αναδεικνύουν τη σύνδεση ανάμεσα στην αναβλητικότητα και την αυτοεκτίμηση. Όταν είμαστε δυσαρεστημένοι με τη ζωή, η αυτοπεποίθησή μας πλήττεται, οδηγώντας μας στην αναβλητικότητα, υπό τον φόβο της αποτυχίας ή της κριτικής.

Για την απελευθέρωση από το δυσλειτουργικό αυτό μοτίβο, είναι αναγκαίο να προσπαθήσετε να απλοποιήσετε την προσέγγισή σας.

Ξεκινήστε από απλά, εφικτά βήματα, προσπαθώντας, μέσα από κάθε μικρή επιτυχία, να αποκτήσετε και πάλι ορμή.

Τελειομανία

Η τελειομανία, συχνά καμουφλάρεται υπό τον μανδύα της φιλοδοξίας όμως αποτελεί ένα χαρακτηριστικό σημάδι της δυστυχίας.

Είναι εύκολο να πιστέψουμε πως, η επίτευξη της τελειότητας, στη δουλειά, τις σχέσεις, ή τους προσωπικούς μας στόχους, θα καταφέρει να μας χαρίσει την πολυπόθητη ευτυχία.

Η νοοτροπία αυτή, καταλήγει στην απογοήτευση, καθώς η τελειότητα, δεν είναι παρά μία ψευδαίσθηση – μία ιδέα αδύνατη, την οποία εμείς επιβάλλουμε στον εαυτό μας.

Η ανάγκη να είμαστε τέλειοι, οδηγεί σε στρες, ανησυχία, αμφισβήτηση του εαυτού, δημιουργία ενός φαύλου κύκλου που επιδεινώνει τα συναισθήματά μας.

Η πίεση να κάνουμε τα πάντα τέλεια, δεν αφήνει περιθώριο για εξέλιξη και αυτό – συμπόνοια.

Η αποδοχή των ελαττωμάτων μας μπορεί να είναι μια μεταμορφωτική εμπειρία. Επίσης, η καλύτερη θεωρία, είναι η πράξη. Σημασία έχει η πρόοδος, όχι η τελειότητα. Αυτή καλλιεργεί την ειρήνη, την ηρεμία και τη νοητική ευημερία.

Διαρκής σύγκριση

Ο Theodore Roosevelt είχε πει εύστοχα πως, «η σύγκριση είναι ο κλέφτης της χαράς», περιγράφοντας μια μεγάλη αλήθεια.

Το αίσθημα της δυστυχίας, μας ωθεί να κοιτάμε τριγύρω και ν’ αρχίσουμε να συγκρινόμαστε. Τα κατορθώματα, η χαρά ή η επιτυχία των άλλων, μας αφήνουν με ένα αίσθημα ανεπάρκειας, λες και υστερούμε.

Το ταξίδι του καθενός μας, είναι μοναδικό και είναι γεμάτο από ήττες αλλά και νίκες. Η σύγκριση, δεν μας στερεί απλώς τη χαρά, αλλά μας εμποδίζει να δούμε την πρόοδο που κάνουμε και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας.

Η πληρότητα απορρέει από το αίσθημα της αφοσίωσης στον στόχο σας. Να είστε περήφανοι για κάθε μικρό σας βήμα, να χαίρεστε για την ζωή σας, η οποία είναι μοναδική και διαφορετική από όλων των άλλων.

Έλλειψη ευγνωμοσύνης

Στη διάρκεια των πιο σκληρών φάσεων της ζωής, είναι σχεδόν αδύνατον να βρούμε λόγους να είμαστε ευγνώμονες.

Η αρνητικότητα διαποτίζει το κάθε τι, συσκοτίζοντας ακόμη και τις μικρές χαρές. Είναι εύκολο να εγκλωβιστούμε σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, όπου η δυστυχία αρχίζει και τροφοδοτεί περισσότερη δυστυχία.

Η απουσία ευγνωμοσύνης, σηματοδοτεί μια βαθύτερη δυσαρέσκεια.

Η γνήσια ευγνωμοσύνη, υπερβαίνει τις επιφανειακές κινήσεις. Προϋποθέτει μια μεταστροφή στη νοοτροπία, τη θέληση να αναγνωρίσουμε το καλό που πάντα υπάρχει, με οποιαδήποτε μορφή, όσο μικρό και αν είναι.

Μπορεί η ευγνωμοσύνη να είναι δύσκολο να αποτελέσει κομμάτι της καθημερινότητάς μας, όμως μέσα από συνειδητή προσπάθεια, θα καταφέρουμε ν’ αναπλαισιώσουμε τη σκέψη μας, ώστε να την μετατρέψουμε σ’ ένα ισχυρό εργαλείο, ακόμη και στις δυσκολότερες ημέρες.

Tips: Πρώτο βήμα η αναγνώριση

Η ανθρώπινη συμπεριφορά και τα συναισθήματα είναι περίπλοκα, όμως η ψυχολογία προσφέρει πολύτιμα στοιχεία για την κατανόησή τους.

Τα σημάδια της δυστυχίας – η υπερανάλυση, η παραμέληση της αυτοφροντίδας, η αέναη σύγκριση – όλα αυτά αποδίδονται στην νοοτροπία μας και στον τρόπο με τον οποία ανταποκρινόμαστε στις προκλήσεις της ζωής.

Οι συμπεριφορές αυτές, δεν αποτελούν ελαττώματα του χαρακτήρα, αλλά ενδείξεις της εσωτερικής μας σύγκρουσης.

Η αναγνώρισή τους, αποτελεί το αναγκαίο, πρώτο βήμα προς την αλλαγή. Η αυτογνωσία μας δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τα αίτια και ν’ αναλάβουμε την ευθύνη της αλλαγής νοοτροπίας μας.

Με χρόνο και προσπάθεια, θα καταφέρουμε να αλλάξουμε αντιλήψεις, να καλλιεργήσουμε υγιέστερες συνήθειες και ένα μια πιο χαρούμενη και ικανοποιητική ζωή. Το ταξίδι ξεκινά μέσα από την κατανόηση και τη συμπόνοια.