Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι σαν μικρές κάψουλες χρόνου, που περιέχουν μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.
Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά σημαντικές αξίες, ηθικές αρχές και πρακτικές συμβουλές για τη ζωή.
Είναι διαχρονικές, καθώς αν και δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, διατηρούν τη σημασία τους ακόμη και σήμερα, καθώς οι ανθρώπινες εμπειρίες και τα προβλήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια.
Ουσιαστικά είναι η πολιτισμική ταυτότητα ενός λαού και αποτελούν πλούτο γνώσης και εμπειρίας. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας και να αναπτύξουμε κριτική σκέψη, ενώ η εύστοχη χρήση τους σε μια συζήτηση μπορεί να δώσει χιούμορ, ζωντάνια και έμφαση στα λεγόμενά μας.
Μάθε πώς βγήκε η φράση «πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη»
Πολλές φορές ακούμε τη φράση «πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη». Γιατί όμως τη λέμε και από πού προέρχεται; Την χρησιμοποιούμε όταν κάτι μας τρόμαξε πάρα πολύ.
Η φράση προέρχεται από τα αρχαία χρόνια. Τότε η πόλη της Σαλαμίνας λεγόταν και Κόλουρις. Ο χρόνος όμως και η τάση παραφθοράς των ονομάτων, στα μεταγενέστερα χρόνια, διαμόρφωσαν το όνομα Κόλουρις σε Κούλουρη.
Όταν λοιπόν τα χρόνια εκείνα υπήρχε κίνδυνος για εισβολή στην Αθήνα και τα περίχωρά της, γινόταν κάτι σαν εκκένωση του άμαχου πληθυσμού, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και λογοτέχνη Τάκη Νατσούλη. Έτσι, οι γυναίκες και τα παιδιά κατέφευγαν για ασφάλεια στην Κούλουρη.
Δηλαδή όλες οι ψυχές όταν υπήρχε κίνδυνος πήγαιναν… στην Κούλουρη.
Ο Τάκης Νατσούλης δίνει και μια δεύτερη εκδοχή σχετικά με την προέλευση της φράσης: Το 1563, ο Αλγερινός πειρατής Αλή Μεμέτ επιτέθηκε στην Αίγινα. Οι κάτοικοι του νησιού κατέφυγαν (όπως οι αρχαίοι Αθηναίοι, μπροστά στον κίνδυνο των Περσών), στην Κούλουρη.
Μόνο δυο άντρες ξεχάστηκαν στο νησί. Ο Νικολός Βάιλας και ο Μηνάς Ανδριώτης. Τούτοι οι δυο κατάφεραν να κρυφτούν και να μη γίνουν αντιληπτοί από τους πειρατές. Τη στιγμή, όμως, που οι Αλγερινοί ήταν έτοιμοι σηκώσουν κάνουν πανιά, ο Νικολός Βάιλας ανακαλύφθηκε και κυνηγήθηκε, γλιτώνοντας, όμως, τελικά, με το γρήγορο τρέξιμό του.
Όταν αργότερα, ο φίλος του τον ρώτησε αν φοβήθηκε, απάντησε: «Αν φοβήθηκα λέει; Η ψυχή μου είχε πάει στην Κούλουρη» (Υπάρχει μια λαϊκή δοξασία, πως τάχα η ψυχή του νεοπεθαμένου, για τρεις μέρες, φτερουγίζει κοντά στα προσφιλή της πρόσωπα).
Συνοψίζοντας, οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν ανεκτίμητο θησαυρό γνώσης και σοφίας. Είναι ο καθρέφτης του λαϊκού μας πνεύματος, αποτυπώνοντας την κοσμοθεωρία, τις αξίες και την καθημερινότητα των προγόνων μας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου