Τα καλοδιατηρημένα λείψανα ενός μωρού που πέθανε πριν από 17.000 χρόνια στη σημερινή Ιταλία αποκαλύπτουν ότι είχε μπλε μάτια, σκούρο δέρμα και σγουρά μαλλιά.
Επιστήμονες ξετύλιξαν την ιστορία της ζωής ενός αγοριού της εποχής των παγετώνων, το οποίο έζησε στη νότια Ιταλία περίπου 17.000 χρόνια, αποκαλύπτοντας ότι, πιθανότερη αιτία θανάτου, ήταν μια συγγενής καρδιοπάθεια. Τα μικροσκοπικά ευρήματα του μωρού, παρέχουν στοιχεία για την κακή ανάπτυξη, όπως και αποδείξεις επιμιξίας.
Η ανάλυση του DNA κατέδειξε ότι το παιδί ήταν αγόρι και μάλλον είχε μπλε μάτια, σκούρο δέρμα και σκούρα καστανά, σχεδόν μαύρα, σγουρά μαλλιά, σύμφωνα με νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Communications, στον τόμο της 20ης Σεπτεμβρίου.
Ο Mauro Calattini, αρχαιολόγος στο πανεπιστήμιο της Σιένα και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ανακάλυψε τον τάφο του αγοριού το 1998, κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο σπήλαιο Grotta delle Mura της Μονόπολι, μία πόλη στη νοτιοανατολική περιοχή της Απουλίας.
Η ταφή ήταν καλυμμένη από δύο πέτρινες πλάκες και μέσα της βρίσκονταν τα καλά διατηρημένα λείψανα ενός μωρού. Δεν υπήρχαν κτερίσματα και ήταν η μοναδική ταφή μέσα στο σπήλαιο.
Εξαιρετικά σπάνια ανακάλυψη
Η ανακάλυψη τόσο καλά διατηρημένων ευρημάτων ενός μωρού που έζησε μόλις λίγο μετά το Τελευταίο Μέγιστο των Παγετών, πριν από 20.000 χρόνια, είναι εξαιρετικά σπάνια. Είναι η εποχή της μέγιστης έκτασης των παγετώνων. Μέρη όπως η νότια Ιταλία, ήταν ελαφρώς θερμότερα σε σχέση με άλλα μέρη της ηπειρωτικής Ευρώπης της περιόδου και ίσως να παρείχαν καταφύγιο για τους ανθρώπους οι οποίοι έθαψαν το μωρό.
Η ανάλυση των οστών και των δοντιών
Η ανάλυση του σκελετού, αποκάλυψε ότι, το παιδί πέθανε όταν ήταν περίπου ενός έτους και τεσσάρων μηνών. Τα δόντια του έδειξαν εννιά τονισμένες γραμμές, ή δείκτες φυσιολογικής κακουχίας, μαρτυρώντας ότι το παιδί είχε δύσκολη ζωή, ακόμη και μέσα στην μήτρα.
«Η ενδελεχής ανάλυση των δοντιών μας οδήγησε σε συμπεράσματα σχετικά με την υγεία και την πίεση που υπέστη το παιδί κατά τη βρεφική ηλικία και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης – κάτι που δεν είχαμε την ευκαιρία να μελετήσουμε με αυτόν τον βαθμό ακρίβειας», εξηγούν οι κύριοι συγγραφείς της μελέτης, ο Owen Alexander Higgins, αρχαιολόγος στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια και η Alessandra Modi, ανθρωπολόγος στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, στο περιοδικό Live Science.
Ορισμένες κακουχίες, ειδικά της προγεννητικής περιόδου, προέρχονται από την μητέρα του παιδιού. Η ομάδα μελέτησε τα ισότοπα, ή παραλλαγές στοιχείων με διαφορετικούς αριθμούς νετρονίων στον πυρήνα, στον σμάλτο των δοντιών του αγοριού.
Τα ισότοπα από την πόση του νερού και από τη διατροφή, καταλήγουν στα δόντια μας, γεγονός που παρέχει στοιχεία για τον τόπο διαβίωσης.
«Η ανάλυση ισοτόπων του στροντίου, αποκάλυψε επιπλέον ότι η μητέρα παρέμενε στην ίδια περιοχή κατά την τελευταία φάση της εγκυμοσύνης της», εξηγούν οι Higgins και Modi.
Η περιορισμένη κινητικότητα της μητέρας μπορεί να αποδίδεται σε κακή κατάσταση της υγείας της, η οποία με τη σειρά της, επηρέασε και το έμβρυο, παρατηρούν οι ερευνητές.
Τι αποκάλυψε η ανάλυση του DNA για το μωρό
Η ανάλυση του DNA αποκάλυψε επιπλέον ότι το μωρό είχε μεταλλάξεις σε δύο γονίδια – το TNNT2 και το MYBPC3 —τα οποία καθορίζουν την παραγωγή των πρωτεϊνών του καρδιακού μυός.
Οι μεταλλάξεις αυτές, οδηγούν σε υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, μια κυρίως γενετική ασθένεια του μυοκαρδίου. Η καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να ήταν ο λόγος του πρώιμου θανάτου του αγοριού, εξηγούν οι ερευνητές. Το αγόρι είχε γενετική συγγένεια με μια ομάδα από κυνηγούς – συλλέκτες της εποχής των παγετώνων που προήλθαν από μια ομάδα προγόνων που ονομάζεται σύμπλεγμα της Villabruna, όπως αποδείχθηκε από την ανάλυση του DNA.
H παρουσία των προγόνων της Villabruna, πριν από 17.000 χρόνια, σημαίνει ότι οι ερευνητές, για πρώτη φορά γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι, τέτοιες ομάδες ζούσαν στην Ιταλική χερσόνησο πριν τελειώσει η εποχή των παγετώνων.
Πιθανόν, το αγόρι να ανήκε σε μια ομάδα προγόνων που τελικά να εγκαταστάθηκε στη Σικελία και τη νότια Ιταλία, εξηγούν οι ερευνητές.
Από τη στιγμή που η ομάδα ήταν μικρή, δεν ήταν ασυνήθιστη πρακτική η επιμιξία, όπως αποδεικνύεται από τους γονείς του αγοριού.
«Η ανάλυση του πυρηνικού γονιδιώματος, υποδηλώνει στενό βαθμό συγγένειας ανάμεσα στους γονείς του παιδιού, πιθανό να ήταν πρώτα ξαδέλφια», εξηγούν οι Higgins και Modi.
Αν και η επιμιξία δεν ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένη στους ανθρώπους της Παλαιολιθικής Εποχής, οι ομάδες μικρού μεγέθους, σε συνθήκες απομόνωσης, μπορεί να οδήγησαν τους κυνηγούς – συλλέκτες της νότιας Ιταλίας σ’ αυτή, σημειώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου