«Είναι μια κρύα μέρα στην Ουάσιγκτον στα τέλη Ιανουαρίου του 2025. Αν και ο Ντόναλντ Τραμπ έχει χάσει τη λαϊκή ψήφο για τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, η οριακή κατάκτηση του εκλεκτορικού σώματος του έδωσε την προεδρία».
Το παραπάνω και ότι θα διαβάσετε στη συνέχεια υπογράφει ο Daniel Martinez HoSang* και είναι δημοσιευμένο στον Guardian.
Η πρώτη ημέρα προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ προσέφερε κάποιες συμβολικές χειρονομίες για να αποστασιοποιηθεί από το Project 2025, το σχέδιο πολιτικής υπό την ηγεσία του Ιδρύματος Heritage για την επόμενη ρεπουμπλικανική κυβέρνηση, που συνδυάστηκε με μια βάση δεδομένων συντηρητικού προσωπικού για την εκτέλεση αυτών των σχεδίων.
«Το προσωπικό είναι πολιτική», εξηγούν.
Αλλά με τους Ρεπουμπλικάνους να έχουν πλέον γυμνή πλειοψηφία και στα δύο σώματα του Κογκρέσου, τα γάντια βγαίνουν.
Καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ εκστομίζει την τελευταία φράση του όρκου του – «so help me God» – αρχίζει η πρώτη φάση αυτού που οι συγγραφείς του Project 2025 αποκαλούν «το εγχειρίδιο παιχνιδιού».
Πρώτα έρχονται οι απολύσεις
Χιλιάδες ομοσπονδιακοί, αμερόληπτοι δημόσιοι υπάλληλοι -ρυθμιστές για το περιβάλλον και την ασφάλεια των τροφίμων- αρχές συντονισμού της βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών- δικηγόροι που επιβλέπουν τις πολιτικές κατά των διακρίσεων στη στέγαση, την εκπαίδευση και την απασχόληση- ιατρικοί και επιστημονικοί ερευνητές- λαμβάνουν άμεσα ειδοποιητήρια απόλυσης.
Πολλοί δεν θα αντικατασταθούν, καθώς ολόκληρα ομοσπονδιακά προγράμματα και υπηρεσίες κλείνουν.
Το νέο προσωπικό που φτάνει προέρχεται από συντηρητικές δεξαμενές σκέψης ή είναι ακτιβιστές της δεξιάς που έκαναν αίτηση μέσω της βάσης δεδομένων αιτήσεων του Project 2025.
Ο πολιτικός συντεχνιασμός είναι πλέον η επίσημη πολιτική προσλήψεων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Ακολουθούν οι απελάσεις
Όπως σχεδιάστηκε από τον αρχηγικό ιθαγενή της Μάγκα, Στίβεν Μίλερ, ένα ευρύ φάσμα των αρχών επιβολής του νόμου, από την εθνοφρουρά έως την πολιτειακή και τοπική αστυνομία, θα διατεθεί για έναν νέο στρατό απέλασης.
Οι σαρώσεις γειτονιών και επιχειρήσεων στοχεύουν σε μπλε πολιτείες και πόλεις, αλλά ο γενικός τρόμος είναι ο επιδιωκόμενος στόχος τους.
Δημιουργούνται κέντρα κράτησης σε στρατιωτικές βάσεις και ομοσπονδιακές εγκαταστάσεις με γρήγορη πρόσβαση σε αεροδρόμια για την εκτέλεση μαζικών μετακινήσεων.
Σχεδόν ένα εκατομμύριο νόμιμα παρόντες μετανάστες στερούνται της νομικής τους προστασίας, με αποτέλεσμα να υπόκεινται σε άμεση απέλαση. Ακολουθεί το τέλος της Daca (δράση για τις αφίξεις παιδιών) και η επιστροφή της απαγόρευσης των μουσουλμάνων.
Τους επόμενους μήνες ξεδιπλώνονται και άλλα μέρη της ατζέντας.
Περί οικονομικών… και προγραμμάτων βοήθειας
Περικοπές στους εταιρικούς φόρους τόσο γενναιόδωρες που θα έκαναν τους ληστές βαρόνους να κοκκινίσουν. Ένα τέλος στην ομοσπονδιακή χρηματοδότηση της δημόσιας τηλεόρασης και ραδιοφωνίας που αναγκάζει πολλούς τοπικούς σταθμούς να κλείσουν.
Ο τερματισμός προγραμμάτων αφήνει εκατοντάδες χιλιάδες γονείς και κηδεμόνες χωρίς προσχολική αγωγή ή παιδική φροντίδα.
Η κατάργηση του Υπουργείου Παιδείας και προγραμμάτων σταματά τη χρηματοδότηση και πολλές προστασίες για μαθητές με αναπηρίες, μαθητές που μαθαίνουν αγγλικά και μαθητές από νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα.
Η πορνογραφία ποινικοποιείται. Το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα στην άμβλωση, την επείγουσα αντισύλληψη και πολλά προγράμματα αναπαραγωγικής υγείας.
Αντίο, επίσης, στα περισσότερα συνδικάτα του δημόσιου τομέα, στα δικαιώματα οργάνωσης της εργασίας και στα προγράμματα κατά της φτώχειας.
Τρομακτικά σενάρια
Μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τις υπερβολές του Ντόναλντ Τραμπ από τα πραγματικά σχέδια διακυβέρνησης.
Το «χτίστε το τείχος» ήταν πάντα περισσότερο μια προεκλογική παράσταση και ένα κόλπο για τη συγκέντρωση χρημάτων παρά ένα πολιτικό σχέδιο. Αλλά αφού παρακολούθησα αρκετά συνέδρια και συγκεντρώσεις της δεξιάς για έρευνα τον τελευταίο χρόνο, δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω για τις προθέσεις τους αυτή τη φορά.
Άκουσα τον Μίλερ στο CPAC να περιγράφει τα σχέδια απέλασης με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Άκουσα τον έναν ομιλητή μετά τον άλλον σε ένα συνέδριο του Turning Point USA να υπόσχεται βία και αντίποινα κατά των πολιτικών αντιπάλων, τη διάλυση σχεδόν όλων των δημόσιων αγαθών και σχέδια να φέρουν έναν τσιριχτό χριστιανικό εθνικισμό στο κέντρο της διακυβέρνησης και της πολιτικής ζωής. Άκουσα αδιαμαρτύρητες υπερασπίσεις της ευγονικής και του επιστημονικού ρατσισμού σε κανάλια δεξιών μέσων ενημέρωσης με εκατομμύρια οπαδούς.
Και ίσως το πιο τρομακτικό είναι ότι έχω παρατηρήσει ολοένα και περισσότερους νέους, έγχρωμους και άλλους εκτός της παραδοσιακής συντηρητικής βάσης να εντάσσονται στους πιστούς του Maga και να ασπάζονται τον κυνισμό και τη δαιμονοποίηση που είναι ο παλμός της καρδιάς της σύγχρονης Δεξιάς.
Οι συντηρητικοί συχνά γιορτάζουν την ενότητα της φιλοσοφίας διακυβέρνησής τους, που έχει τις ρίζες της στη μικρή κυβέρνηση, την επιχειρηματικότητα, την πίστη και την οικογένεια. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα συνεκτικό ή ορθολογικό σε αυτές τις πολιτικές. Η λεηλασία είναι η κυρίαρχη αρχή.
«Δεν πρέπει να υποκύψουμε»
Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποκύψουμε σε μια μοιρολατρία. Δεξιοί τακτικιστές, έχουν εξηγήσει ότι δημοσιοποιούν τις στρατηγικές τους για να αποθαρρύνουν σκόπιμα την αντιπολίτευσή τους. Αν προειδοποιούμε μόνο για την απειλή του φασισμού, κινδυνεύουμε να αφήσουμε τους ανθρώπους ακόμα πιο φοβισμένους και απομονωμένους, κυνικούς απέναντι στην προοπτική οποιασδήποτε συλλογικής αλλαγής ή αντίστασης.
Και αν η μόνη εναλλακτική λύση που προσφέρεται είναι ένα κάλεσμα για την υπεράσπιση ενός παρακμάζοντος φιλελευθερισμού, ενός φιλελευθερισμού που ο ίδιος είναι κορεσμένος από τη βία, την επισφάλεια και τον πρόωρο θάνατο, η αντιδραστική απειλή σίγουρα θα επιταχυνθεί.
Αντίθετα, οι προειδοποιήσεις για την αυταρχική απειλή του Project 2025 και των ομοειδών του πρέπει να συνδεθούν με σαφείς φιλοδοξίες για την ανοικοδόμηση των αποδυναμωμένων δημόσιων θεσμών μας, για την προστασία των ανθρώπων από τα αρπακτικά μιας στημένης οικονομίας. Η φασιστική απειλή καταρρέει όταν οι απλοί άνθρωποι έχουν ουσιαστικές ευκαιρίες για κοινωνική σύνδεση και σκοπό, τα θεμέλια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
*Ο Daniel Martinez HoSang είναι αναπληρωτής καθηγητής εθνότητας, φυλής και μετανάστευσης στο Πανεπιστήμιο Yale.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου