Andrew Mavroudis
27 Οκτωβρίου 2022 ·
ΟΤΙ ΛΑΜΠΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΧΡΥΣΟΣ
«Πολλά έχουν ειπωθεί για την μοναξιά της σοφίας και πόσο ο αναζητητής της Αλήθειας γίνεται ένας
προσκυνητής που περιφέρεται από αστέρι σε αστέρι. Για τους αδαείς, ο σοφός είναι μοναχικός διότι διαμένει στα μακρινά ύψη του νού. Ο ίδιος ο σοφός όμως δεν νοιώθει μοναξιά. Η σοφία τον φέρνει πιο κοντά στη ζωή, πιο κοντά στην καρδιά του κόσμου από ότι μπορεί να είναι ποτέ ο ανόητος.Η μελέτη μπορεί να οδηγήσει στην μοναξιά και η λογιοσύνη μπορεί να καταλήξει σε έναν πόλεμο πίστεων, όμως ο σοφός που χαζεύει το διάστημα, βλέπει όχι μία κενότητα, αλλά ένα κενό γεμάτο ζωή, αλήθεια, και τον νόμο»
Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που να φαίνεται παράξενο, έτσι;
Ο σοφός φαίνεται πως ζει στον κόσμο του - τουλάχιστον έτσι τον βλέπουν οι άλλοι γύρω του.
Ο σοφός θεωρεί τους άλλους ανόητους. Δεν μπορούν καν να φανταστούν αυτά που τον κάνουν να ψάχνει και να μελετάει όσο ζει.
Ο ίδιος δεν νοιώθει μοναξιά γιατί γεμίζει από γνώση και σοφία.
Τι θα λέγατε για το κείμενο αν μαθαίνατε ποιός το έγραψε;
Έχει σημασία;
Πώς δεν έχει! Γιατί εδώ μετρούν οι προθέσεις....
Πόσα λόγια όμορφα γράφονται με κακό σκοπό; Ή από άτομα που κρύβουν τις πραγματικές τους διαθέσεις ή τον πραγματικό τους χαρακτήρα;
Θα μου πείτε, ο σωστός λόγος είναι σωστός ασχέτως ποιός τον έγραψε.
Οκ....
Το περιβόητο κείμενο γράφτηκε από κάποιον Μανλυ Χωλ (Manly Hall).
Ήταν ο διαλεχτός μπροστάρης που με τα γραφόμενα του άνοιγε το μαγαζάκι της θεοσοφικής κοινωνίας (βλ Aleister Crowley) στο κοινό. Μια βιτρίνα των στοών. Με φανφάρες διαφημίστηκε η απονομή του 33ο βαθμού.
Έγραψε πολλά. Ακόμη δημοσιεύονται οι κουβέντες του σε ιστοσελίδες σοφίας και μυστικισμού στο φβ και τις ασπάζονται αμέτρητα άτομα.
Πάμε πίσω στο κείμενο.
Το πρώτο σημάδι δόλου: η Αλήθεια. Δηλαδή εδώ το πράμα το καλό! Ξέρετε όμως πως και οι γιαχωβάδες θεωρούν τους εαυτούς τους φύλακες της Αλήθειας;
Ο καθένας την αλήθεια του δηλαδή ως η μοναδική αλήθεια. Αλλιώς δεν θα την έγραφαν με κεφαλαίο.
ΜΙΑ αλήθεια λοιπόν;
Παράξενο οι γνώστες και σοφοί να είναι υπέρμαχοι μιας αλήθειας την στιγμή που δεν υπάρχει θεός ή θεά που να έχει παραδώσει μίαν μοναδική «αλήθεια» σε άνθρωπο... Πιο λογικό δεν είναι ο καθένας στη ζωή του να περιγράφει ένα μέρος της αλήθειας;
Μήπως ο συγκεκριμένος σοφός με τις γνώσεις του γίνεται θεός;
Με την μία και μοναδική αλήθεια όμως δεν τον βλέπω ούτε καντηλανάφτη....
Ένα είναι το πιο σίγουρο. Σε πάει στον Ένα. Τον δικό του Ένα.... καταλαβρέησον;;;;;;
Γιατί οι άλλες λέξεις/έννοιες κλειδιά δεν γράφονται με κεφαλαίο; Ζωή, σοφία, νόμος.... Πολύ απλό. Αυτά συμπεριλαμβάνονται στην Αλήθεια. Την δική του αλήθεια. Την μοναδική. Ή ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αλήθεια είναι ο δικός «του».
Ένας τέτοιος σοφός είναι μόνο για τον εαυτούλη του.
Γίνεται δήθεν ΕΝΑ με τον κόσμο. Δεν άκουσα τίποτε όμως για έρωτα, αγάπη, ακόμη και τον θάνατο.
Δεν αποκλείεται αυτές να υποβιβάζονται σαν έννοιες όταν πηδάς από άστρο σε άστρο.
Υποψιάζομαι πως και η ανθρωπιά δεν συμπεριλαμβάνεται στο μενού της Αλήθειας.
Μυρίζει σαν δογματικό μαγαζάκι...
Ααα και κείνο το κενό γεμάτο από πράγματα φαντάζει σαν κλειστό σύστημα του κύβου....
Ο γνωστός ψυχαναλυτής Καρλ Γιούνγκ είχε πει κάτι σαν «αυτός που γνωρίζει περισσότερα από τους άλλους είναι καταδικασμένος στη μοναξιά»
Αφού είναι τόσο πολύξερος λοιπόν πώς δεν βρίσκει τον τρόπο να επικοινωνεί με άλλους για να γίνουν κατανοητά τα πιο σημαντικά από αυτά που ξέρει;
Οι άλλοι δηλαδή πρέπει να παραμείνουν ανόητοι;
Κι εγώ νόμιζα ότι οι σοφοί πρέπει να μοιράζονται την γνώση προς όφελος όλων, και σαφώς πριν φύγουν για πάντα σε άστρα μακρινά. Και δεν εννοώ ότι όλοι με το ζόρι να πέσουν στην μελέτη και να γίνουν σοφοί. Πρέπει να θέλεις και να μπορείς.
Δεν είναι καθόλου πρόβλημα η μοναξιά όταν μονοπωλείς μια καρέκλα γιατί ο κώλος πονάει αν κάθεσαι στο πάτωμα συνεχώς. Ίσως αυτή η μοναξιά να ταυτίζεται με το αφ’υψηλού του βλέματος του συγκεκριμένου σοφού.
Δεν νομίζετε πως μία αναφορά στην διαφορά μεταξύ μοναξιάς και μοναχικότητας θα ήταν απαραίτητη;
Κι αυτό το «γέμισμα» έρχεται στην απόλυτη απομόνωση με την γνώση και την σοφία;
Θα έλεγα πως έρχεται και με το δώσε απλόχερα όχι με το πριτζ δεν σου δίνω!
Ο ένας, μόνος κι έρημος δεν υπάρχει καν αν δεν έχει έστω και κάποια νταλαβέρια με άλλους. Η απόδειξη είναι στο γεγονός ότι ο δικός μας εδώ ήταν μπροστάρης του κινήματος. Η βιτρίνα του μαγαζιού.
Δεν κρύφτηκε σε καμιά σπηλιά...
Ναι οι άνθρωποι είναι ανόητοι. Παρασύρονται. Αδιαφορούν. Κολάνε στα δικά τους ασήμαντα.
Πιο ανόητος όμως δεν υπάρχει από τον σοφό που δεν μάχεται για τους άλλους. Μάλλον όχι ανόητος αλλά φαταούλας. Ήρθε σε αυτό τον κόσμο για την πάρτη του μόνο. Το ίδιο και αυτοί οι ανόητοι που τους περιφρονεί. Και αυτοί για την πάρτη τους. Μπορεί να ζήσει όμως αυτός δίχως να έχει κάποιες βασικές εξαρτήσεις από τους ανόητους; Αμφιβάλλω.
Άρα πληρώνει κάποιο τίμημα από ευγνωμοσύνη τουλάχιστον;
Η μοιρασιά της γνώσης θα έκανε περισσότερο καλό από το χρήμα σαν πληρωμή, σύμφωνα πάντα με την «σοφία» του και τα γραφόμενα του...
Ο συγγραφέας του κειμένου πηδά από άστρο σε άστρο ή από τραπεζικό λογαριασμό σε όφφσορ;
Ας είμαστε προσεκτικοί ιδίως στα μεγάλα και μυστήρια λόγια που ακούμε. Τα ψιλά τα γράμματα είναι όλα τα λεφτά.
Ανθρώπινη Σοφία δίχως Ανθρωπιά δεν υπάρχει.
Διαφορετικά, ξεχάστε τα άστρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου