Oι θετοί της γονείς της την αντιμετώπισαν σαν υπηρέτρια – «Τώρα μου Zητούν λεφτά αλλά δεν νιώθω ότι τους χρωστάω τίποτα»

 Μία 32χρονη γυναίκα έζησε για τα πρώτα χρόνια της ζωής της σε ιδρύματα. Αφού πέρασε από πολλές ανάδοχες οικογένειες, όταν ήταν 12 ετών κατέληξε στο σπίτι όπου έμεινε έως την ενηλικίωσή της.

Στην αρχή, τα πράγματα έδειχναν φυσιολογικά. Γρήγορα ωστόσο, έγινε ξεκάθαρο ότι, οι θετοί γονείς της δεν τη θεωρούσαν κανονικό μέλος της οικογένειας. Την αντιμετώπιζαν σαν παραδουλεύτρα.

«Με ανάγκαζαν να καθαρίζω, να μαγειρεύω, να πλένω τα ρούχα. Εγώ έτριβα τα πατώματα, μαγείρευα το φαγητό, έπλενα τα ρούχα, τα σιδέρωνα στην εντέλεια», λέει η γυναίκα χαρακτηριστικά.

Eίχε αναλάβει όλες τις δουλειές του σπιτιού, δεν χάρηκε την παιδική της ηλικία. Δεν πήγαινε σε εξωσχολικές δραστηριότητες, δεν έβγαινε έξω με φίλους. Όσο για σχέσεις με το αντίθετο φύλο, ούτε λόγος.

Οι θετοί γονείς της, της έλεγαν διαρκώς ότι «έπρεπε να είναι στο σπίτι», κάνοντάς την να νιώθει ότι μοναδικός σκοπός της ζωής της, είναι να τους υπηρετεί.

«Αν έκανα κάποιο λάθος ή αν ξεχνούσα κάτι, με τιμωρούσαν, αναθέτοντάς μου περισσότερες δουλειές, ή και στερώντας μου το φαγητό», αποκαλύπτει.

«Ήταν συναισθηματικά απόντες»

Στην εφηβεία και στη διάρκεια των ψυχολογικών και σωματικών μεταβάσεων, οι γονείς της ήταν εντελώς απόντες συναισθηματικά. Οι  θετοί γονείς της δεν την βοηθούσαν στο σχολείο, ούτε την ενθάρρυναν ποτέ. Δεν άκουσε ούτε μια συμβουλή, ούτε έναν καλό λόγο.

«Όταν αποφάσισα να κάνω αίτηση για το πανεπιστήμιο, ήμουν μόνη μου. Δεν με βοήθησαν σε τίποτα, ούτε με στήριξαν πουθενά. Σ’ αυτό το σπίτι πάντα ήμουν ολομόναχη», εξηγεί.

Δεν άφησε όμως τις αντίξοες συνθήκες να την περιορίσουν. Δούλεψε όσο πιο σκληρά μπορούσε προκειμένου να περάσει στο πανεπιστήμιο, βρήκε μια καλή δουλειά στον τομέα του marketing και δημιούργησε μια όμορφη ζωή.

Κατάφερε να ξεπεράσει τα τραύματα της παιδικής της ηλικίας και αποφάσισε να τα αφήσει όλα πίσω της. Πριν από λίγες εβδομάδες, οι θετοί γονείς της γύρισαν «με την ουρά στα σκέλια» – περιμένοντας για ακόμη μία φορά να τους βοηθήσει.

Της τηλεφώνησαν για να την ενημερώσουν ότι ήταν χρεωμένοι και για να της ζητήσουν βοήθεια, ως αντάλλαγμα που «την μεγάλωσαν». Γεγονός που την εξαγρίωσε, και τους ξεκαθάρισε ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να της ζητούν τίποτα μετά από τον τρόπο με τον οποίο της φέρθηκαν.

«Δεν τους χρωστάω απολύτως τίποτα», εξήγησε η γυναίκα.

Οι θετοί γονείς της ωστόσο, έχουν εντελώς διαφορετική οπτική. Την χαρακτήρισαν εγωίστρια και αχάριστη. Ακόμη, της είπαν ότι τους χρωστάει την επιτυχία της – αν δεν την πειθαρχούσαν, δεν θα έφτανε τόσο ψηλά.

«Ακόμη, λένε στα θετά μου αδέλφια (στα οποία, παρεμπιπτόντως, φέρονταν πολύ καλύτερα) πως είμαι άκαρδη και τους εγκαταλείπω», εξηγεί η γυναίκα.

Αυτό οδήγησε ένα από τα θετά της αδέλφια να πάρει το μέρος των γονιών τους. Της ζήτησε να ξεχάσει τα παλιά και να τους βοηθήσει. Η γυναίκα νιώθει πως έχει δίκιο. Παρόλα αυτά, αναρωτιέται αν είναι υπερβολικά σκληρή.