Οι άνδρες που δυσκολεύονται να παραμείνουν πιστοί σε μια σχέση, συνήθως είχαν αυτές τις 8 εμπειρίες στην παιδική ηλικία

 Είναι γνωστό ότι οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας διαμορφώνουν την προσωπικότητα και την κοσμοθεωρία μας.

Ακόμη και οι άνδρες που δεν είναι πιστοί στις συντροφικές τους σχέσεις, μπορεί να ανακαλύψουν ότι η πηγή της συμπεριφοράς τους βρίσκεται στις πρώιμες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας.

Οι άνδρες που δυσκολεύονται να παραμείνουν πιστοί σε μια σχέση, συνήθως είχαν αυτές τις 8 εμπειρίες στην παιδική ηλικία

• Ασταθής σχέση των γονιών τους
• Απουσία πατρικού προτύπου
• Παραμέληση ή εγκατάλειψη
• Απουσία συναισθηματικής φροντίδας
• Βιώματα ενδοοικογενειακής βίας
• Απουσία θετικών προτύπων
• Παιδικό τραύμα ή κακοποίηση
• Έλλειψη αυτοεκτίμησης

Ασταθής σχέση των γονιών τους

Μια από τις σημαντικότερες επιρροές στη ζωή ενός παιδιού, είναι η σχέση μεταξύ των γονιών του.

Αν ένα παιδί βλέπει την απιστία, συχνούς καβγάδες, ή ακόμη και τον χωρισμό των γονέων, αυτές οι εμπειρίες μπορεί να το επηρεάσουν μακροπρόθεσμα.

Η αστάθεια μπορεί να διαμορφώσει τις απόψεις του για τις σχέσεις, συχνά οδηγώντας το να πιστεύει ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι φυσιολογική.

Μπορεί να τους είναι δύσκολο να παραμείνουν πιστοί, καθώς δεν είχαν ποτέ ένα σταθερό μοντέλο υγιούς, αφοσιωμένης σχέσης.

Κατανοώντας αυτήν την εμπειρία της παιδικής ηλικίας, αποκτούμε μια εικόνα για το γιατί κάποιοι άνδρες μπορεί να δυσκολευτούν να παραμείνουν πιστοί σε μια σχέση.

Απουσία πατρικού προτύπου

Η έλλειψη μιας ισχυρής πατρικής φιγούρας αφήνει ένα εσωτερικό κενό. Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατρικό πρότυπα,  δυσκολεύονται να καταλάβουν τον ρόλο ενός άνδρα σε μια σχέση.

Δεν έχουν κανένα πρότυπο για το πώς να συμπεριφέρονται σε μία σύντροφο με σεβασμό και αφοσίωση.

Ως ενήλικες, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να επαναλαμβάνουν τα μοτίβα των σχέσεων που είδαν από τον πατέρα. Χρειάζεται χρόνος, ενδοσκόπηση και επαγγελματική βοήθεια για να εντοπιστεί η ρίζα των ζητημάτων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος που μεγαλώνει χωρίς πατρική φιγούρα θα είναι άπιστος. Ωστόσο, είναι μια εμπειρία που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την προσέγγιση κάποιου στις σχέσεις.

Παραμέληση ή εγκατάλειψη

Η εμπειρία της παραμέλησης ή της εγκατάλειψης κατά την παιδική ηλικία μπορεί να οδηγήσει σε ζητήματα αφοσίωσης και πίστης  στις ενήλικες σχέσεις.

Ο φόβος να μείνουν και πάλι μόνοι μπορεί να κάνει κάποιους άνδρες να αναζητήσουν διάφορους συντρόφους για να διασφαλιστεί ότι ποτέ δεν θα είναι μόνοι τους.

Στην πραγματικότητα, έρευνα στον τομέα της ψυχολογίας έχει δείξει άμεση συσχέτιση μεταξύ της παραμέλησης της παιδικής ηλικίας και της μελλοντικής απιστίας. Ο  ψυχολόγος Richard Nicastro, PhD αποκάλυψε ότι τα άτομα που αισθάνθηκαν παραμελημένα ως παιδιά ήταν πιο πιθανό να εξαπατήσουν στις ενήλικες σχέσεις.

Αυτό υποδηλώνει ότι ο φόβος της εγκατάλειψης μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει στην ίδια τη συμπεριφορά που την προκαλεί, δημιουργώντας μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η κατανόηση αυτού του κύκλου είναι ζωτικής σημασίας για τον απεγκλωβισμό από αυτόν και την προώθηση υγιών, πιστών σχέσεων.

Απουσία συναισθηματικής φροντίδας

Η συναισθηματική διαπαιδαγώγηση στην παιδική ηλικία παίζει κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της συμπόνιας και της κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων. Χωρίς αυτή, ένα παιδί μπορεί να δυσκολεύεται να σχηματίσει βαθιές συναισθηματικές συνδέσεις με τους άλλους.

Αν ένας άνδρας δεν λάβει αρκετή συναισθηματική φροντίδα ως παιδί, μπορεί να δυσκολεύεται να επενδύσει πλήρως συναισθηματικά σε μια σχέση.

Αυτή η συναισθηματική απόσταση μπορεί να οδηγήσει σε απιστία, δεδομένου ότι δεν έχουν δημιουργηθεί ουσιαστικοί συναισθηματικοί δεσμοί με την σύντροφό του.

Η αναγνώριση του ζητήματος αυτού αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή του. Ποτέ δεν είναι αργά να μάθεις πως να συνδέεσαι συναισθηματικά και να χτίζεις ισχυρές, πιστές σχέσεις.

Βιώματα ενδοοικογενειακής βίας

Η παιδική ηλικία πρέπει να είναι περίοδος ασφάλειας και προστασίας, αλλά για μερικούς, στιγματίζεται από την τραυματική εμπειρία της ενδοοικογενειακής βίας. Αυτή η εμπειρία μπορεί να επισκιάσει τις μελλοντικές τους σχέσεις.

Οι άνδρες που ήταν μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας ως παιδιά, δυσκολεύονται να εκφράσουν τα συναισθήματά τους με υγιή τρόπο.

Μπορούν να καταφύγουν στην απιστία ως μια άστοχη προσπάθεια να ανακτήσουν τον έλεγχο ή να ξεφύγουν από τη συναισθηματική αναταραχή που κουβαλάνε μέσα τους.

Είναι κρίσιμο να θυμόμαστε ότι αυτό δεν είναι ένα αναγκαίο αποτέλεσμα. Πολλοί άνδρες ξεπερνούν τέτοιες εμπειρίες και καταφέρνουν να έχουν υγιείς, αφοσιωμένες σχέσεις.

Ωστόσο, η κατανόηση αυτής της δυνητικής επιρροής μπορεί να οδηγήσει σε ενσυναίσθηση και παροχή υποστήριξης.

Απουσία θετικών προτύπων

Μερικοί άνθρωποι μεγαλώνουν χωρίς να έχουν ένα σταθερό πρότυπο υγιούς συντροφικής σχέσης.

Η έλλειψη θετικών προτύπων κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι η αφοσίωση είναι προαιρετική σε μια σχέση.

Απαιτείται σοβαρή προσπάθεια για να επαναπροσδιορίσει κάποιος τη στρεβλή αντίληψη που έχει διαμορφώσει για τη δέσμευση.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα πρότυπα που είχαμε ως παιδιά ή η έλλειψή τους μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την προσέγγισή μας στις σχέσεις ως ενήλικες.

Παιδικό τραύμα ή κακοποίηση

Σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Wolverhampton, το τραύμα ή κακοποίηση κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας μπορεί να έχει βαθιές επιπτώσεις στην ικανότητα του ατόμου να σχηματίσει και να διατηρήσει υγιείς σχέσεις.

Αυτό το τραύμα μπορεί να δημιουργήσει βαθιά ριζωμένους φόβους, ανασφάλειες και θέματα εμπιστοσύνης, καθιστώντας δύσκολη για μερικούς άνδρες την πίστη και αφοσίωση στις σχέσεις τους.

Αυτοί οι άνδρες μπορεί να βρεθούν συνεχώς αναζητούν επιβεβαίωση από πολλαπλούς συντρόφους,  ως έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν τις ανασφάλειες τους.

Το τραύμα δεν είναι δικαιολογία για απιστία, αλλά η κατανόηση αυτού του υποβάθρου μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της βασικής αιτίας του ζητήματος και στην προσπάθεια για επούλωση και εξέλιξη.

Έλλειψη αυτοεκτίμησης

Στην καρδιά των ζητημάτων πίστης βρίσκεται συχνά μια βαθιά έλλειψη αυτοεκτίμησης.

Οι άνδρες που δεν αισθάνονται ότι αξίζουν, μπορεί να επιδιώξουν την αποδοχή πολλαπλών συντρόφων, σε μια ανούσια προσπάθεια να νιώσουν καλύτερα για τον εαυτό τους.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η αυτοεκτίμηση πηγάζει  από μέσα μας και όχι από την αγκαλιά ενός συντρόφου.

Η οικοδόμηση της αυτοεκτίμησης είναι ένα προσωπικό ταξίδι που απαιτεί ενδοσκόπηση, αυτοαποδοχή και αγάπη. Μόνο τότε μπορεί κανείς πραγματικά να προσφέρει πίστη και αφοσίωση στον σύντροφό του.

Tip: Η αξία της κατανόησης

Προσπαθώντας να καταλάβουμε τα αίτια  της απιστίας δεν έχουν σκοπό την απόδοση κατηγοριών, αλλά την αναγνώριση των σύνθετων εμπειριών που διαμορφώνουν τη συμπεριφορά.

Αυτές οι οκτώ παιδικές εμπειρίες, μπορούν να προσφέρουν μια εξήγηση  γιατί μερικοί άνδρες δεν τα καταφέρνουν με την αφοσίωση και την πίστη, αλλά πρέπει και να θυμόμαστε πως δεν είμαστε δέσμιοι του παρελθόντος.

Ο καθένας έχει τη δύναμη να εξελίσσεται, να αλλάζει και να δημιουργεί πιο υγιείς σχέσεις, αξιοποιώντας το παρελθόν του και κάνοντας καλύτερες επιλογές για το μέλλον.

Και όπως ο γνωστός ψυχαναλυτής Καρλ Γιουνγκ είπε κάποτε, “Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη, είμαι αυτό που επιλέγω να γίνω”.

Ας είναι μια υπενθύμιση ότι το παρελθόν μας μπορεί να μας έχει διαμορφώσει, αλλά δεν μας καθορίζει.

Οι επιλογές μας στην παρούσα στιγμή είναι αυτές που διαμορφώνουν πραγματικά τον χαρακτήρα μας και το μέλλον μας!