Ο Σελινούντας, ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους του ελληνικού κόσμου, μετά τις πρόσφατες ανασκαφές, έχει βρεθεί ακόμη μία φορά, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Ο Σελινούντας ήταν αποικία της σικελικής πόλης Μέγαρα Υβλαία. Με βάση αναφορά του Θουκυδίδη, η πόλη ιδρύθηκε το 622 π.Χ., αν και άλλες πηγές ανάγουν την ίδρυσή της το 650 π.Χ. και το 654 π.Χ. Ο Σελινούντας της Μεγάλης Ελλάδας βρισκόταν στο νοτιοδυτικό τμήμα της Σικελίας και ήταν η δυτικότερη αποικία στο Καστελβεντράνο της ιταλικής επαρχίας του Τράπανι.
Όπως και η Πομπηία, ο Σελινούντας παρέμεινε ανέπαφος στον χρόνο, μετά τον εξανδραποδισμό των κατοίκων του από επιθέσεις βορειοαφρικανών επιδρομέων. Πρόκειται για την μόνη Κλασική Ελληνική πόλη της οποίας η μητρόπολη έχει διατηρηθεί ολόκληρη κάτω από χώμα και άμμο.
Ο Σελινούντας ερημώθηκε σε διάστημα μίας ημέρας, όταν Καρχηδόνιοι εισβολείς κατέσφαξαν 16.000 Έλληνες κατοίκους και πολεμιστές. Περίπου 5.000 έγιναν σκλάβοι.
Η πρόσφατη ανακάλυψη του ναού και οι συνέπειές της
H πρόσφατη αρχαιολογική ανακάλυψη, έφερε στο φως ένα νέο, μικρό ναό πίσω από τον περίφημο χαρακτηρισμένο ναό C, στην ιερή τοποθεσία της αρχαίας πόλης της Σικελίας. Η ανακάλυψη χαρακτηρίστηκε ως κορυφαίας σημασίας από τον Francesco Paolo Scarpinato, σύμβουλο του τμήματος Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Σικελικής Ταυτότητας.
Οι ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν στον αρχαιολογικό χώρο του Σελινούντα. Στη διάρκειά τους, ταυτοποιήθηκαν νεό-ανακαλυφθέντα κτίρια της ιερής τοποθεσίας, μεταξύ των οποίων μία δομή που, βάσει των χαρακτηριστικών της, φαίνεται να ήταν ένας άγνωστος, έως τότε, ναός.
Ο Scarpinato τονίζει τη σημασία των ευρημάτων, σημειώνοντας ότι, οι έρευνες στον Σελινούντα, επιφυλάσσουν συχνά σημαντικές εκπλήξεις και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι ανακαλύψεις είναι ανεκτίμητης αξίας. Όπως εξηγεί ο σύμβουλος Scarpinato, το φθινόπωρο, με την επανέναρξη των ανασκαφών, θα προκύψουν πιο σαφείς λεπτομέρειες σχετικά με τη σημασία της ανακάλυψης.
H ομάδα των αρχαιολόγων από το Ινστιτούτο Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, πραγματοποιούν ανασκαφές στον Σελινούντα για πάνω από μία δεκαετία. Οι εργασίες είναι επικεντρωμένες στα ιερά της πόλης μέσα στον μεγάλο τοίχο του περιβόλου της Ακρόπολης, από όπου έχουν ανασυρθεί τμήματα των οικισμών και πολυάριθμα τεχνουργήματα, σπουδαίου ενδιαφέροντος.
Στην τελευταία ανασκαφή, σημειώθηκε αξιοσημείωτη πρόοδος, σε σημείο που, αν οι υποθέσεις των αρχαιολόγων επαληθευτούν, μπορεί να αναπροσδιοριστεί η περίμετρος της ιερής περιοχής.
Τι βρέθηκε στις ανασκαφές
Στις 11 Αυγούστου, θα παρουσιαστούν στο κοινό τα αποτελέσματα της πρόσφατης ανασκαφής, στο Baglio Florio, από τον διευθυντή του αρχαιολογικού πάρκου, Felice Crescente και τον Clemente Marconi, ο οποίος συντονίζει μία ομάδα 60 συνεργατών και φοιτητών που συμμετέχουν στις έρευνες στον Σελινούντα.
Η παρουσίαση θα προσφέρει μία αναλυτική περιγραφή των ανακαλύψεων και των νέων υποθέσεων που αφορούν την αστική και θρησκευτική ανάπτυξη της αρχαίας πόλης. Οι πρόσφατες εξερευνήσεις έχουν καλύψει πολλές περιοχές του εκτενούς ιερού της πόλης στην Ακρόπολη, έναν από τους σημαντικότερους λατρευτικούς χώρους στον αρχαίο κόσμο της Αρχαϊκής και της Κλασικής Περιόδου.
Στο πλαίσιο των μελετών αυτών, η αρχαιολογική αποστολή, έχει ταυτοποιήσει με ακρίβεια την μεγάλη είσοδο του μνημείου στα βορειοανατολικά, καθώς και μία περιοχή με ένα κυκλικό πηγάδι και ετερόκλητα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων νομίσματα και ένα πολύτιμο κόσμημα χρυσού.
Το πιο πολύτιμο από όλα, είναι η ταυτοποίηση της δομής που, όπως φαίνεται, είναι ένας μέχρι πρότινος μη καταγεγραμμένος ναός μεσαίων διαστάσεων και χωρίς κίονες. Πέρα από τις ανακαλύψεις των δομών, οι φετινές έρευνες έχουν ρίξει φως και σε τελετουργικές πράξεις που συνδέονται με την κατασκευή του Ναού R- όπως τον έχουν χαρακτηρίσει οι αρχαιολόγοι.
Ανακαλύψεις σχετικά με τελετουργικές πρακτικές εξαγνισμού
Σύμφωνα με τα ευρήματα, κατά την ανέγερση του ναού κατεδαφίστηκαν εκ βάθρων όλες οι περιβάλλουσες κατασκευές, και πραγματοποιήθηκαν πολλά τελετουργικά που αποσκοπούσαν, όπως φαίνεται, στον εξαγνισμό της τοποθεσίας, πριν την κατασκευή του ναού.
Μεταξύ των αντικειμένων που ανακαλύφθηκαν, αναφέρεται μία σιδερένια αιχμή δόρατος (μάχαιρα), η οποία ήταν «εξουδετερωμένη», χωρίς δηλαδή την αιχμή και τις άκρες των λεπίδων της, στο πλαίσιο ενός τελετουργικού που, όπως φαίνεται, αποσκοπούσε στον συμβολισμό της απώλειας της προσβλητικής δύναμης του όπλου.
Μαζί με τις νέες ανακαλύψεις, η αρχαιολογική ομάδα ελπίζει, στο μέλλον να μπορέσει να κατανοήσει βαθύτερα τον Σελινούντα, την αρχαία πόλη της Μεγάλης Ελλάδας που, στο απόγειό της ήταν ένα από τα πιο ευημερούντα και εξελιγμένα κέντρα του ελληνικού κόσμου της Σικελίας.
Ο ναός, μαζί με τα υπόλοιπα ευρήματα, θα μπορούσε να προσφέρει ουσιαστικές γνώσεις σχετικά με τις θρησκευτικές πρακτικές και τη χωροταξική οργάνωση της πόλης, ενδέχεται να οδηγήσει ακόμη και σε επανερμηνεία της ιστορίας του Σελινούντα, της μοναδικής πόλης της αρχαιότητας που έχει διατηρηθεί ολόκληρη, καθώς και της σημασίας που αυτή κατείχε στην ευρύτερη περιοχή της αρχαίας Μεσογείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου