Οι άνθρωποι που αποφεύγουν να μιλήσουν για τη δυστυχισμένη παιδική ηλικία τους, συνήθως εμφανίζουν 8 χαρακτηριστικές συμπεριφορές

 Οι άνθρωποι που αποφεύγουν να μιλήσουν για το παρελθόν τους, δείχνουν ότι έχουν βιώσει μία επώδυνη παιδική ηλικία. Ορισμένα διακριτικά σημάδια, μπορούν να μαρτυρήσουν κάποιος άνθρωπος έχει βιώσει δυστυχισμένη παιδική ηλικία.

Η ανθρώπινη ψυχή, είναι ένας περίπλοκος λαβύρινθος, για την αποκρυπτογράφηση του οποίου απαιτείται πολύ προσεκτική παρατήρηση και αντίληψη.

Οι άνθρωποι που αποφεύγουν να μιλήσουν για τη δυστυχισμένη παιδική ηλικία τους, συνήθως εμφανίζουν 8 χαρακτηριστικές συμπεριφορές

• Είναι «πρώτοι» στην τεχνική του αντιπερισπασμού
• Είναι ιδιαίτερα ανεξάρτητοι
• Μπορούν να διαβάζουν με ακρίβεια τη διάθεση των άλλων
• Μπορεί να είναι τελειομανείς
• Γίνονται «χαλί να τους πατήσεις»
• Είναι πιο υπεύθυνοι από τους συνομήλικούς τους
• Έχουν προβλήματα με τις στενές διαπροσωπικές σχέσεις
• Τους αρέσει η ηρεμία και η σταθερότητα

Πώς εκδηλώνονται οι συμπεριφορές όσων ανθρώπων έχουν βιώσει δυστυχισμένη παιδική ηλικία

Είναι «πρώτοι» στην τεχνική του αντιπερισπασμού

Οι επώδυνες αναμνήσεις ενός τραυματικού παρελθόντος, προκύπτουν ανεξέλεγκτα και μπορεί να κατακλύσουν τον άνθρωπο με ανεπιθύμητα συναισθήματα.

Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει δύσκολα παιδικά χρόνια, δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο τα επώδυνα συναισθήματά τους, αλλά κυρίως τις άσχημες αναμνήσεις που ξυπνούν απρόβλεπτα.

Οι τεχνικές περισπασμού, έχουν αναπτυχθεί ώστε οι άνθρωποι ν’ αποφεύγουν τις συζητήσεις που αφορούν το παρελθόν τους. Αντί ν’ αντιμετωπίζουν το παρελθόν τους, μαθαίνουν να το απωθούν.

Είναι ιδιαίτερα ανεξάρτητοι

Η ανεξαρτησία δεν είναι για τους ανθρώπους με τραυματικό παρελθόν απλά ένα αξιοθαύμαστο γνώρισμα της προσωπικότητας. Περισσότερο, είναι ένας μηχανισμός διαχείρισης του πόνου.

Οι άνθρωποι με δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, έχουν μάθει από νωρίς στη ζωή τους να βασίζονται μόνο στον εαυτό τους και να λύνουν μόνοι τους τα προβλήματά τους.

Ασφαλώς, η έντονη αυτονομία τους εκτείνεται και στην ενήλικη ζωή τους. Δεν ζητούν βοήθεια και υποστήριξη από κανέναν, παρά μόνο από τον εαυτό τους. 

Μπορούν να διαβάζουν με ακρίβεια τη διάθεση των άλλων

Γενικά, η διαχείριση των διαφόρων κοινωνικών καταστάσεων, είναι για πολλούς μία πρόκληση.

Όχι όμως για ανθρώπους με δύσκολη παιδική ηλικία, οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί από νωρίς στο να καταλαβαίνουν τη διάθεση των άλλων, προκειμένου να προσαρμοστούν.

Γι’ αυτό, είναι εξαιρετικοί στο να «διαβάζουν» τη διάθεση των άλλων ανθρώπων και ξέρουν πότε δεν πρέπει να πουν τίποτα, πότε πρέπει να μιλήσουν – και τι να πουν, πως ν’ αλληλεπιδράσουν με τους άλλους.

Ο υψηλός βαθμός κοινωνικής αντίληψης είναι μία δεξιότητα που αποδίδεται στις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν βιώνοντας την παραμέληση ή την κακοποίηση, μαθαίνουν να στοιχειοθετούν τη διάθεση των γονιών τους και να προσαρμόζονται ανάλογα προκειμένου ν’ αποφύγουν τη σύγκρουση.

Μπορεί να είναι τελειομανείς

Η τελειομανία εκφράζεται με διάφορες μορφές.

Σε μερικούς ανθρώπους, εκδηλώνεται με την ανάγκη να έχουν ένα σπίτι που είναι πάντα καθαρό, ενώ για άλλους φαίνεται στην ανάγκη τους να είναι πάντα πρώτοι στις επιδόσεις στην εργασία. Η τελειομανία εκπηγάζει από τις αντίξοες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας.

Άνθρωποι με δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, βάζουν πολύ ψηλά τον πήχη.

Θεωρούν ότι με το να είναι τέλειοι – ή έστω, να δείχνουν τέλειοι, θα αποφύγουν την κριτική και  την απόρριψη. Κάτω από την επίφαση της τελειομανίας, κρύβεται η αγωνία των ανθρώπων να έχουν τον έλεγχο της ζωής τους και, υποσυνείδητα, του χάους που βίωναν ως παιδιά.

Γίνονται «χαλί να τους πατήσεις»

Όλοι θέλουμε να κάνουμε τους άλλους χαρούμενους. Όταν όμως αυτή η τάση τροφοδοτείται από τον φόβο της απόρριψης ή της εγκατάλειψης, μπορεί να γίνει εξουθενωτική και νοσηρή.

Οι άνθρωποι που έχουν βιώσει δύσκολη παιδική ηλικία, θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να μην στεναχωρήσουν τους άλλους, ακόμη και αν χρειαστεί να θυσιάσουν τις δικές τους ανάγκες και να παραμερίσουν τις προσωπικές τους επιθυμίες.

Η συμπεριφορά τους αυτή, προέρχεται από την έντονη ανάγκη τους να είναι αρεστοί, αγαπητοί και κυρίως, αποδεκτοί από τους άλλους. Μπορεί δηλαδή να λένε «ναι» ακόμη και αν δεν θέλουν να κάνουν κάτι, μόνο και μόνο για ν’ αποφύγουν τη σύγκρουση ή το ενδεχόμενο ν’ απογοητεύσουν τους άλλους

Οι άνθρωποι αυτοί, πρέπει να μάθουν να βάζουν όρια και να δίνουν προτεραιότητα στην ευημερία τους. Ειδικά όσοι έχουν μοτίβα συμπεριφοράς που ξεκινούν από το τραυματικό τους παρελθόν.

Είναι πιο υπεύθυνοι από τους συνομήλικούς τους

Γενικά, θεωρούμε την υπευθυνότητα ως ένα θετικό γνώρισμα και, πράγματι είναι. Το αίσθημα της ευθύνης πρέπει να ωριμάζει μέσα στον χρόνο και όχι με την βίαιη και δυσανάλογη ανάληψη ευθυνών από τα παιδιά σε τρυφερή ηλικία.

Σε σπίτια με δυσμενείς συνθήκες για τα παιδιά, αυτά αναγκάζονταν ν’ αναλάβουν ευθύνες δυσανάλογες με την ηλικία και την ωριμότητά τους.

Μπορεί να έπρεπε να φροντίζουν τα μικρότερα αδέλφια, να είχαν την ευθύνη του σπιτιού, να έπρεπε να στηρίξουν συναισθηματικά τους γονείς τους,  με αποτέλεσμα να μεγαλώσουν πολύ πιο γρήγορα από τα συνομήλικα παιδιά.

Πλέον, ως ενήλικες, εξακολουθούν να κουβαλούν το αίσθημα της αυξημένης ευθύνης, αναλαμβάνοντας πάντα μεγαλύτερο μερίδιο απ’ ό,τι τους αντιστοιχεί, είτε στις προσωπικές σχέσεις, ή στην εργασία.

Έχουν προβλήματα με τις στενές διαπροσωπικές σχέσεις

Οι υγιείς σχέσεις βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Οι άνθρωποι που βίωσαν δύσκολα παιδικά χρόνια, έχουν εμπειρίες παραμέλησης ή τραύματος, οι οποίες εξακολουθούν να επηρεάζουν τις σχέσεις της ενήλικης ζωής.

Οι άνθρωποι με δύσκολη παιδική ηλικία γενικά, δυσκολεύονται ν’ ανοιχτούν και να εμπιστευτούν τους άλλους.

Είναι απόμακροι και συχνά απρόσιτοι. Η απόσταση είναι γι’ αυτούς ένας μηχανισμός προστασίας από το ίδιο τραύμα.

Τους αρέσει η ηρεμία και η σταθερότητα

Μπορεί η ηρεμία και η σταθερότητα να είναι αυτονόητες για τους περισσότερους από εμάς, όμως για άτομα με αντίξοες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, είναι ανεκτίμητες.

Όπως είναι ευνόητο, οι άνθρωποι με ένα δύσκολο παρελθόν, έχουν πραγματική ανάγκη τόσο την ηρεμία όσο και την προβλεψιμότητα στη ζωή τους.

Νιώθουν άνετα στην ασφάλεια της ρουτίνας τους, ενώ αποφεύγουν καταστάσεις που μπορεί να δημιουργήσουν συγκρούσεις ή χάος.

Αυτό συμβαίνει επειδή, το χάρος τους θυμίζει το τραυματικό τους παρελθόν, κάτι που με τίποτα δεν θέλουν να ξαναβιώσουν.

Προτιμούν την ηρεμία και την τάξη στην καθημερινότητά τους.

Tip: Καταλαβαίνοντας όσα δεν λέγονται

Τα βιώματα της παιδικής ηλικίας μπορεί να επηρεάζουν, ωστόσο δεν καθορίζουν τον άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής του.

Αντίθετα μάλιστα, οι δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, είναι απτή απόδειξη της δύναμης και της ψυχικής αντοχής των ανθρώπων.

Έτσι, οι παραπάνω συμπεριφορές, δεν αποτελούν αρνητικά γνωρίσματα του χαρακτήρα των ανθρώπων αυτών, αλλά περισσότερο μηχανισμούς αντιμετώπισης μίας άσχημης παιδικής ηλικίας.

Εκτός από άνθρωποι δυνατοί που έχουν καταφέρει να αντέξουν δύσκολες εμπειρίες στην πρώιμη και τόσο καθοριστική αυτή περίοδο της ζωής, είναι άτομα με ψυχικά χαρίσματα, όπως η συμπόνοια, η ανεξαρτησία, η βαθιά τους ευαισθησία.