Οι άνθρωποι που δεν είναι ποτέ ευτυχισμένοι και θέλουν πάντα περισσότερα, συνήθως έχουν αυτά τα 7 χαρακτηριστικά

 

Το κυνήγι της ευτυχίας είναι το κοινό ανθρώπινο όνειρο. Όλοι αναζητούμε κάτι καλύτερο, μία αφηρημένη κατάσταση ευχαρίστησης, την οποία δεν μπορούμε ποτέ να κατακτήσουμε.

Ορισμένοι άνθρωποι ωστόσο, μοιάζουν να είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι από τη ζωή τους, με αποτέλεσμα να θέλουν διαρκώς κάτι περισσότερο.

Οι άνθρωποι αυτοί εμφανίζουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους, τα οποία τους κάνουν να μην ικανοποιούνται με όσα έχουν ήδη στη ζωή.

Οι άνθρωποι που δεν είναι ποτέ ευτυχισμένοι και θέλουν πάντα περισσότερα, συνήθως έχουν αυτά τα 7 χαρακτηριστικά

• Κινητήριος δύναμη η τελειομανία
• Εγκλωβίζονται στην παγίδα της σύγκρισης
• Γίνονται σκλάβοι των κοινωνικών προσδοκιών
• Έχουν χάσει την επαφή με τον αληθινό εαυτό τους
• Βλέπουν την ευτυχία ως προορισμό
• Καθοδηγούνται από τον φόβο
• Δεν δείχνουν ευγνωμοσύνη

Κινητήριος δύναμη η τελειομανία

Η τελειότητα είναι μία ψευδαίσθηση. Βασικό βήμα για τη χαρά και την ικανοποίηση στη ζωή, είναι η αποδοχή των ατελειών. Πρέπει να χαιρόμαστε με κάθε μικρό μας κατόρθωμα και να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή δεν είναι ποτέ τέλεια. Δεν αυτός ο σκοπός της.

Εγκλωβίζονται στην παγίδα της σύγκρισης

Ο κόσμος μας σήμερα είναι φτιαγμένος με τρόπο που ευνοεί τις συγκρίσεις. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μας βομβαρδίζουν με εικόνες και αφηγήματα από ιστορίες επιτυχίας και δόξας. Η διαρκής σύγκριση, είναι μία νοσηρή συνήθεια που στερεί τη χαρά από τους ανθρώπους.

Άνθρωποι που δεν καταφέρνουν να ικανοποιηθούν ποτέ, είναι εγκλωβισμένοι στην παγίδα της σύγκρισης. Το μυαλό τους είναι πάντα σε όσα έχουν και καταφέρνουν οι άλλοι, στο πόσο καλύτερα ζουν τη ζωή τους οι άλλοι άνθρωποι. Έτσι, η ευτυχία απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη ζωή τους.

Το παιχνίδι της σύγκρισης είναι ατελείωτο και καταστροφικό. Δεν μας αφήνει να εκτιμήσουμε και να χαρούμε την προσωπική μας πορεία, τα δικά μας κατορθώματα.

Γίνονται σκλάβοι των κοινωνικών προσδοκιών

Σήμερα, η κοινωνία μας διατάζει πώς πρέπει να είμαστε. Είμαστε σχεδόν προγραμματισμένοι να θέλουμε τα ίδια πράγματα: περισσότερο χρήμα, μεγαλύτερη επιτυχία, περισσότερα αποκτήματα. Οι κοινωνικές προσδοκίες μετατρέπονται σε φυλακή, στερώντας τη χαρά και την ικανοποίηση των απλών, καθημερινών στιγμών.

Έχουν χάσει την επαφή με τον αληθινό εαυτό τους

Κυνηγώντας διαρκώς περισσότερα, μπορεί να χάσουμε την επαφή με τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι κοινωνικές απαιτήσεις, οι έντονοι ρυθμοί της ζωής και, η δική μας επιθυμία και κατακτήσουμε περισσότερα, μας απομακρύνουν από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η αποσύνδεση αυτή, είναι η βασική αιτία της δυσαρέσκειας που αισθάνονται οι άνθρωποι που διαρκώς παραπονιούνται και δεν ευχαριστιούνται με τίποτα στη ζωή τους. Η πορεία προς την αληθινή ευτυχία, προϋποθέτει τη σύνδεση με τον εαυτό μας, τις πραγματικές μας επιθυμίες, τους στόχους και τις δικές μας επιλογές.

Βλέπουν την ευτυχία ως προορισμό

Μία κοινή παρανόηση σχετικά με την ευτυχία, είναι ότι είναι ένας τελικός προορισμός. Πόσο συχνά λέμε: «Όταν γίνει…. θα είμαι ευτυχισμένος». Η πεποίθηση αυτή δημιουργεί την εντύπωση πως, η ευτυχία βρίσκεται κάπου στο μέλλον, πάντα απρόσιτη, πάντα εξαρτώμενη από κάτι. Η ευτυχία όμως, δεν είναι προορισμός αλλά πορεία.

Βρίσκεται στο παρόν, στην εκτίμηση των όσων έχουμε, την απόλαυση της ζωής με τα καλά και τα άσχημα. Όσοι άνθρωποι θέλουν διαρκώς περισσότερα και παραπονιούνται μονίμως, βλέπουν την ευτυχία ως μία ψευδαίσθηση, την οποία όσο κυνηγούν, τόσο απομακρύνεται.

Καθοδηγούνται από τον φόβο

Ο φόβος είναι φυσιολογικό συναίσθημα του ανθρώπου. Όλοι μας τον νιώθουμε. Όμως, οι άνθρωποι που δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι, κυριαρχούνται από τον φόβο.

Στη ζωή, ο φόβος εκφράζεται με διάφορες μορφές:

• Φόβος της αποτυχίας
• Φόβος της ανεπάρκειας
• Φόβος της επιτυχίας

Ο φόβος, σε όλες τις μορφές του, εγκλωβίζει τους ανθρώπους σε έναν αέναο κύκλο δυσαρέσκειας, αναγκάζοντάς τους να πασχίζουν ασταμάτητα ώστε να αντισταθμίσουν το αίσθημα του φόβου. Ο φόβος μπορεί να αποτελέσει κίνητρο αλλά την ίδια στιγμή, είναι κακός σύμβουλος. Μας ακινητοποιεί και μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε τα χειρότερα σενάρια.

Η απελευθέρωση από τον έλεγχο του φόβου, απαιτεί θάρρος και αυτογνωσία, αναγνώριση και αντιμετώπιση των φόβων και σαφώς, τη συνειδητοποίηση ότι δεν πρέπει να μας καθορίζουν.

Δεν δείχνουν ευγνωμοσύνη

Η δύναμη της ευγνωμοσύνης μπορεί να αυξήσει το κίνητρο για μία καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή. Αυτό δεν μπορούν να το αντιληφθούν όσοι διαρκώς θέλουν περισσότερα. Άλλωστε, έχουν τέτοια εμμονή με όσα τους λείπουν, που δεν εκτιμούν εκείνα που ήδη έχουν.

Το μυαλό τους είναι διαρκώς στο επόμενο πράγμα που θέλουν να αποκτήσουν, στον επόμενο στόχο που θα κατακτήσουν, που αδιαφορούν για το σήμερα. Η ευγνωμοσύνη, είναι το ισχυρότερο αντίδοτο στη δυσαρέσκεια.

Καλλιεργώντας την ευγνωμοσύνη, θα μάθουμε να εκτιμάμε κάθε στάδιο του ταξιδιού και να αντλούμε χαρά από το παρόν. Η αληθινή ευτυχία δεν βρίσκεται τόσο στην απόκτηση περισσότερων απ’ όσα έχουμε, αλλά στην εκτίμηση όσων μας έχουν δοθεί.

Το ταξίδι

Όπως φαίνεται, η αλληλεπίδραση ανάμεσα στις επιθυμίες, τους φόβους, τις κοινωνικές προσδοκίες και την αυτοαντίληψη, είναι σύνθετη. Το ταξίδι προς τη γνήσια ευτυχία και ικανοποίηση περιλαμβάνει την αναγνώριση αυτών των δυναμικών και τη λήψη προληπτικών μέτρων προς τη μεταμόρφωση του εαυτού μας.