Στην πραγματικότητα, ένα είδος ναού πριν από το ναό, ένα μέρος για τα ιερά καθήκοντα μέσα στο εργασιακό περιβάλλον, ρίχνει νέο φως στην ήδη εξαιρετικά περίπλοκη και «μοντέρνα» ζωή αυτής της κοινότητας τεχνιτών που έζησε τέσσερις χιλιετίες πριν. Μόλις λίγους αιώνες πριν γεννηθούν οι πρώτες πόλεις στο νησί της Κύπρου, στην καρδιά της Μεσογείου. Ποιο μυστικό έκρυβε όμως;
Η σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη έγινε στην Ερήμη, κοντά στη Λεμεσό της Κύπρου, από την επιστημονική αποστολή του πανεπιστημίου της Σιένα. Πιο συγκεκριμένα, κατάφεραν να φέρουν στο φως τον ναό 4.000 ετών, ο οποίος είχε δημιουργηθεί σε χώρο όπου βρισκόταν το εργαστήρι ενός τεχνίτη.
Όπως δήλωσε στο ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa o αρχαιολόγος Λούκα Μπομπαρντιέρι, πρόκειται για «τον αρχαιότερο ιερό χώρο που έχει ανακαλυφθεί, έως τώρα στη Μεγαλόνησο».
Ο Μπομπαρντιέρι είναι υπεύθυνος των ανασκαφών, οι οποίες διεξάγονται σε συνεργασία με την Υπηρεσία Αρχαιοτήτων της Κύπρου και το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών.
Όπως εξήγησε ο επιστήμονας «πρόκειται για ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου ένα μεγάλο μαγκάλι φώτιζε, μέρα-νύχτα, ένα μεγάλο μονόλιθο». Πρόκειται, ουσιαστικά, για έναν «ναό που δημιουργήθηκε πριν από τους ναούς που γνωρίζουμε συνήθως» και ο οποίος μας δείχνει «πόσο πολυσύνθετη και πλούσια ήταν η ζωή των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι ήταν τεχνίτες και έζησαν τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από εμάς».
Η γυναικοκτονία και η περίεργη ιστορία πίσω από τον σκελετό της 20χρονης
Ο Ιταλός επιστήμονας, αποκάλυψε, δε, ότι «στην τελευταία αυτή εκστρατεία ανασκαφών, βρέθηκε και ο σκελετός μιας κοπέλας ηλικίας περίπου είκοσι ετών, η οποία, όπως όλα δείχνουν, δολοφονήθηκε και στη συνέχεια το πτώμα «χτίσθηκε» για να μην ανακαλυφθεί, πιθανότατα, το έγκλημα.
Οι δολοφόνοι της έσπασαν το κρανίο της με ένα ξίφος ή με μια βαριά πέτρα και στη συνέχεια την τοποθέτησαν στο πάτωμα, με ένα βαρύ λίθο πάνω στο στήθος. Δεν βρέθηκε κανένα πολύτιμο αντικείμενο στον περιβάλλοντα χώρο, κάτι που σημαίνει ότι δεν τηρήθηκε η συνήθης ιεροτελεστία.
Δεν αποκλείεται να πρόκειται, λένε οι Ιταλοί επιστήμονες, για πανάρχαια γυναικοκτονία, η οποία μπορεί και να συνδέεται με «τιμωρία», για το ότι η κοπέλα είχε μείνει έγκυος.
Δίπλα της δεν υπάρχουν ταφικά αντικείμενα, τίποτα που να υποδηλώνει κανονική ταφή. Η πόρτα του μικρού σπιτιού όμως ήταν προσεκτικά σφραγισμένη, όπως του τάφου. Βρισκόμαστε στη Μέση Εποχή του Χαλκού, μεταξύ 2000 και 1600 π.Χ.
Με τα πάνω από 1.000 τετραγωνικά μέτρα των εργαστηρίων, τις αποθήκες και τις μεγάλες δεξαμενές βαφής, το ατελιέ της Ερήμης καταλάμβανε ολόκληρη την κορυφή ενός λόφου στη νότια ακτή της Κύπρου, όχι πολύ μακριά από την σύγχρονη πόλη της Λεμεσού.
Λίγο πιο κάτω, στριμωγμένα στην πλαγιά, ήταν τα σπίτια. Ακόμη πιο κάτω, σε απόσταση ασφαλείας, θάβονταν οι νεκροί, οι πιο πλούσιοι σε μεγάλους θαλαμωτούς τάφους γεμάτοι με ταφικά αντικείμενα, οι φτωχοί σε απλούς τάφους. Ο ναός βρισκόταν στο πιο εσωτερικό μέρος του ατελιέ και για την πρόσβαση σε αυτόν χρειαζόταν να περάσετε από τα περιβάλλοντα εργασίας.
«Μόνο που εδώ, σε σύγκριση με τα δωμάτια στα οποία ασχολούμασταν με ατράκτους και αργαλειούς, η ατμόσφαιρα πρέπει να ήταν πολύ διαφορετική, με το μονόλιθο, ύψους άνω των 2 μέτρων, που ξεχώριζε να διαφαίνεται στο κέντρο της αίθουσας. Μπροστά από την πέτρα υπήρχε μόνο το μαγκάλι και ένας μεγάλος αμφορέας ίσως γεμάτος με νερό που πρέπει να χρησιμοποιούνταν για παραστάσεις σχετικές με τη λατρεία. Δεν είναι βέβαιο ότι υπήρχε πραγματικός ιερέας, είναι πιθανό ότι ήταν το ίδιο άτομο ή η ίδια ομάδα ανθρώπων που καθοδηγούσε την παραγωγική δραστηριότητα και ολόκληρη η κοινότητα που εγγυήθηκε τη σχέση με τη θεότητα» περιγράφει ο αρχαιολόγος.
Μια πυρκαγιά, που ίσως ξεκίνησαν οι ίδιοι οι κάτοικοι που τράπηκαν σε φυγή, προκαλεί την κατάρρευση της στέγης. Και παραδόξως θα είναι ακριβώς η πράξη της εγκατάλειψης που θα παραδώσει αυτό το υλικό στην ιστορία. «Η κατάρρευση της κατασκευής, σφραγίζοντας αυτά τα λείψανα, επέτρεψε σε εμάς τους αρχαιολόγους να τα βρούμε μετά από τέσσερις χιλιάδες χρόνια», τονίζει ο Μπομπαρντιέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου