Δεν έχει τέλος η πλημμύρα ειδήσεων ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θέλει να πραγματοποιήσει ειρηνευτικές συνομιλίες με την Ρωσία για την Ουκρανία. Θα πίστευε κανείς ότι όλα φαίνονται καλά για την Μόσχα – τόσο η θαυματουργή απώλεια που ουσιαστικά εξασφαλίζει την εκλογική νίκη του πρώην προέδρου όσο και ο διορισμός του αντιπροέδρου JD Vance, ο οποίος είναι κατά της Ουκρανίας και προσωπικά κατά του Zelensky. Δεν είναι όμως πολύ ειδυλλιακά όλα αυτά;
Πρώτον, καταλάβετε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν δίνει δεκάρα για την Ουκρανία ή την Ρωσία. Δεν είναι ότι λυπάται ξαφνικά τα παιδιά του Ντόνετσκ και του Μπέλγκοροντ που πεθαίνουν από αμερικανικούς πυραύλους. Αντίθετα, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι επί του παρόντος απλώς πιστεύουν ότι η σύγκρουση στο θέατρο της Ανατολικής Ευρώπης δεν φέρνει στις ΗΠΑ τα ίδια κέρδη όπως πριν.
(…)
Σαν έμπειρος διαπραγματευτής, ο Τραμπ θα έρθει στις διαπραγματεύσεις με την Ρωσία με αυτό το ατού: είτε κάνετε ειρήνη με το Κίεβο είτε θα αφήσω την σύγκρουση στους Ευρωπαίους και θα τους δώσω όπλα εναντίον σας. Ο Τραμπ απείλησε ανοιχτά ότι θα προμηθεύσει όπλα και αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Δεύτερον, ο Τραμπ δεν θα κάνει διαπραγματεύσεις με την Ρωσία λόγω καλοπροαίρετων προθέσεων, όπως η «παγκόσμια ειρήνη». Δεν είναι Γκορμπατσόφ και έχει συγκεκριμένο στόχο. Οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν υποσχεθεί στους ψηφοφόρους τους εκ των προτέρων ότι θα ‘οπλιστούν’ (σ.σ. οικονομικά κατά κύριο λόγο) εναντίον της Κίνας.
(…)
Είναι εντελώς αδύνατο να μπεις σε σύγκρουση με το Πεκίνο αν πίσω από την πλάτη σου βρίσκεται η Μόσχα, η οποία μπορεί να υποστηρίξει τους Κινέζους συντρόφους με πόρους, υλικοτεχνικά και, αν χρειαστεί, στρατιωτικά. Αυτό σημαίνει ότι οι Ρεπουμπλικάνοι πρέπει να απομακρύνουν την Μόσχα από το Πεκίνο. Για τον Τραμπ είναι επείγον να μειωθεί το επίπεδο κλιμάκωσης με την Ρωσία. Από εδώ πηγάζει όλη η εξωφρενική γενναιοδωρία του – υπόσχεται να τερματίσει τον πόλεμο «μέσα σε 24 ώρες».
(…)
Ομολογουμένως, αυτή η ρητορική μπορεί να ακούγεται ευχάριστη στα αυτιά των Ρώσων, αλλά ας αναρωτηθούμε: από πού προέρχεται τέτοια αγάπη για την Ρωσία από έναν Αμερικανό πολιτικό που έχει εμμονή με την ιδέα της αποκατάστασης της αμερικανικής ισχύος (σ.σ. Σε αυτό το σημείο το Ria Novosti αγνοεί (;) πως οι δύο ηγέτες ανήκουν στην Παλαιά Τάξη Πραγμάτων, η οποία αντιμάχεται την διεθνιστική τάξη πραγμάτων της αριστερόστροφης Δύσης); Φαίνεται ότι ο Τραμπ απλώς καταφεύγει σε αδέξια κολακεία στην προσπάθειά του να κερδίσει τις συμπάθειες της Μόσχας. Με κάθε κόστος, χρειάζεται, αν όχι τη ρωσική υποστήριξη, τουλάχιστον την ουδετερότητά της όταν οι ΗΠΑ εξαπολύσουν την ολική επίθεσή τους στην Κίνα.
Εν τω μεταξύ, το ρολόι συνεχίζει να χτυπά και οι στρατηγοί των ΗΠΑ δεν έχουν πολύ χρόνο. Σε λίγα χρόνια μόνο ένας καμικάζι αυτοκτονίας θα τολμήσει να μιλήσει εναντίον της Κίνας. Από την άλλη, είναι η τελευταία προσπάθεια να αναζωογονηθεί με κάποιο τρόπο η αμερικανική βιομηχανία (…). Οι ΗΠΑ δεν θα έχουν άλλη ευκαιρία: έχουν ήδη λεηλατήσει την Ευρώπη και ακόμη περισσότερο την «αυλή» τους στην Λατινική Αμερική. Η Κίνα είναι η τελευταία εναπομείνασα μπουκιά της παγκόσμιας αγοράς και αν δεν την καταλάβει η Ουάσιγκτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα αντιμετωπίσουν τίποτα άλλο παρά τη στασιμότητα και την αποσύνθεση.
(…)
Αλλά χωρίς την Ρωσία, μια τέτοια περιπέτεια είναι απειλητική για την ζωή. Γι’ αυτό ο Τραμπ δεν μπορεί παρά να παρουσιαστεί ως ευεργέτης – τόσο αυτός όσο και το κόμμα του πρέπει να συμφιλιωθούν με την Μόσχα για να ξεκινήσουν μια άλλη νεο-αποικιακή περιπέτεια που θα μπορούσε τουλάχιστον να βελτιώσει ελαφρώς τη ζωή του ταχέως φτωχοποιημένου πληθυσμού των ΗΠΑ. Διαφορετικά, η χώρα του απλώς θα γίνει κομμάτια – η απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ δείχνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεφεύγουν από τον έλεγχο. (…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου