Ο καθηγητής φιλοσοφίας μπήκε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου. Eρώτηση: «Εάν για κάποιον λόγο σας καταδίκαζαν σε ισόβια φυλάκιση και γνωρίζατε ότι θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας στη φυλακή, τι θα κάνατε;»

 Ο καθηγητής φιλοσοφίας μπήκε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου. Άφησε κάτω τα βιβλία του, κοίταξε τους φοιτητές και έκανε μια ερώτηση: «Εάν για κάποιον λόγο σας καταδίκαζαν σε ισόβια φυλάκιση και γνωρίζατε ότι θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας στη φυλακή, τι θα κάνατε;»

Μια ξαφνική βουβαμάρα εξαπλώθηκε στην αίθουσα από την περίεργη ερώτηση του καθηγητή. Μετά από λίγη σκέψη, κάποιοι φοιτητές είπαν «Θα αυτοκτονούσα», «Δεν θα ήθελα τη ζωή μου» και οι υπόλοιποι φάνηκαν να συμφωνούν μαζί τους.

«Πολύ ωραία», είπε ο καθηγητής και απευθυνόμενος σε έναν από τους φοιτητές που μίλησε φωναχτά, τον ρώτησε «Μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί θα αυτοκτονούσατε;»

«Φυσικά», είπε οι φοιτητής και συνέχισε με θέρμη «Δεν μπορώ να αντέξω να μην βλέπω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον σκύλο μου, να μην κάνω τα χόμπι μου, η ζωή μου δεν θα είχε κανένα νόημα».

«Συμφωνείτε;» ρώτησε ο καθηγητής τους υπόλοιπους φοιτητές. Και η συντριπτική πλειοψηφία φάνηκε να τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ αυτής της άποψης.

«Πολύ ωραία», είπε ο καθηγητής και συνέχισε «Τώρα ας κάνουμε μια απλή άσκηση. Θα κάνετε ακριβώς αυτό που θα σας πω. Αφού κλείσετε τα μάτια σας πάρτε μια βαθιά εισπνοή και περιμένετε μέχρι να σας πω εγώ να εκπνεύσετε».

Οι φοιτητές έκλεισαν τα μάτια τους και πήραν μια βαθιά εισπνοή περιμένοντας την επόμενη οδηγία από τον καθηγητή τους. Όμως η ώρα περνούσε και ο καθηγητής δεν έδινε καμία άλλη οδηγία. Κάποιοι άρχισαν να νιώθουν άβολα και μετά από λίγη ώρα άρχισαν να αισθάνονται δυσφορία. Ο ένας μετά τον άλλον άνοιξαν τα μάτια τους και πήραν μια βαθιά ανάσα. Σε λίγη ώρα, όλοι οι φοιτητές είχαν ανοίξει τα μάτια τους και κοιτούσαν αποσβολωμένοι τον καθηγητή τους.

Ύστερα από λίγη ώρα, ο καθηγητής απευθύνθηκε στον φοιτητή που είχε μιλήσει πιο πριν: «Καθώς περιμένατε να πάρετε την επόμενη ανάσα σας, σκεφτήκατε την οικογένειά σας, τους φίλους σας, τον σκύλο σας ή τα χόμπι σας;». «Όχι», απάντησε ο φοιτητής, «Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η επόμενη ανάσα μου». Οι υπόλοιποι φοιτητές φάνηκαν επίσης να συμφωνούν μαζί του.

Ο καθηγητής στράφηκε προς όλους και είπε «Βλέπετε, είναι εύκολο να πιστεύουμε ότι η ζωή είναι οι φίλοι, η οικογένεια, τα χόμπι, οι σύντροφοί μας. Όμως η ζωή είναι πέρα από όλα αυτά. Η ζωή δεν εξαρτάται από αυτά που είναι έξω από εμάς. Η ζωή είναι μια εσωτερική διεργασία και είναι αυτοσκοπός. Όταν λοιπόν θα συναντήσετε δυσκολίες εκεί έξω και αρχίσετε να σκέφτεστε «Η ζωή μου δεν έχει νόημα», απλά πάρτε μια βαθιά ανάσα και κρατήστε την όσο μπορείτε. 

Με αυτόν τον τρόπο θα υπενθυμίζετε στον εαυτό σας την πραγματική αξία της ζωής και ότι αξίζει να αγωνιστείτε και να κάνετε το καλύτερο δυνατό υπό όλες τις συνθήκες.