Μείζον πρόβλημα για την Ουκρανία: Τελείωσαν οι «δεξαμενές» του προσωπικού – Αντιστέκονται ακόμα όμως με πείσμα - Περισσότερο από 1 εκατ. έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί - Άλλο ένα εκατομμύριο έχει «χαθεί» από τις Pωσόφωνες περιοχές

 

Θεόφραστος Ανδρεόπουλος 

Μείζον πρόβλημα για την Ουκρανία αποτελεί η έλλειψη στρατιωτικού προσωπικού για να μπορέσει να συνεχίσει τον πόλεμο ενάντια στις ρωσικές δυνάμεις.

Μετά την έγκριση αποστολής βοήθειας συνολικής αξίας 161 δισεκατομμυρίων $ από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, το ζήτημα των όπλων και των πυρομαχικών τουλάχιστον για το επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα είναι πρόβλημα για το Κίεβο.

Η έλλειψη όμως στρατιωτών που θα τα χρησιμοποιήσουν, είναι πρόβλημα και μάλιστα άλυτο.

Οι Ουκρανοί έχουν τουλάχιστον 1.000.000 νεκρούς και τραυματίες. Πρόκειται για προσωπικό το οποίο έχει «χαθεί» δια παντός.

Επίσης από τα 42.000.000 του συνολικού πληθυσμού που είχε η χώρα πριν την έναρξη του πολέμου, τον Φεβρουάριο του 2022, έχουν «χαθεί» 10 εκατομμύρια κάτοικοι που ζούσαν σε ρωσόφωνες περιοχές οι οποίες πέρασαν υπό ρωσικό έλεγχο, είτε διότι επέλεξαν να μείνουν εκεί υποστηρίζοντας την ρωσική πλευρά είτε διότι έχουν εκκενωθεί και έχουν απομακρυνθεί από τη χώρα (πολλοί εξ’ αυτών έχουν πάει στην Ρωσία).

Επίσης, περίπου 2 εκατομμύρια άντρες σε στρατεύσιμη ηλικία (ή αλλιώς είναι ικανοί για στράτευση), έχουν φύγει από τη χώρα.

Πρόκειται για άνδρες που δεν έχουν σκοπό να επιστρέψουν ποτέ, τουλάχιστον όσο διαρκεί ο πόλεμος.

Συνολικά σε «πανστρατιά» η χώρα με τον πληθυσμό που αρχικά είχε θα «έβγαζε» 4.500.000 προσωπικό και εννοούμε από 18-60 ετών.

Αυτό είναι το 10% του πληθυσμού μίας χώρας, δηλαδή οι ικανοί προς στράτευση.

Μέχρι σήμερα η Ουκρανία χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί περίπου ενάμιση εκατομμύριο προσωπικού. Με βάση τις υπολογισμένες απώλειες έχει απομείνει περίπου μισό εκατομμύριο.

Από που θα βρεθεί νέο προσωπικό; Αυτοί που έφυγαν από την Ουκρανία δεν θα επιστρέψουν και σίγουρα δεν θα επιστρέψω ή δεν θα πολεμήσουν και οι ρωσόφωνοι που έχουν επιλέξει με ποια πλευρά θέλουν να είναι.

Κάποιες δυτικές χώρες όπως η Πολωνία, σκέφτονται να επιστρέψουν Ουκρανούς σε στρατεύσιμη ηλικία με το ζόρι.

Η ίδια η Ουκρανία έχει απειλήσει τους άντρες αυτούς με αφαίρεση της ουκρανικής υπηκοότητας εάν δεν επιστρέψουν αλλά αυτό δεν φαίνεται να αποδίδει.

Άλλωστε υπάρχει μεγάλη διαφορά του ουκρανικού στρατιωτικού προσωπικού των πρώτων δύο χρόνων, με αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στα πεδία των μαχών.

Εκείνο το προσωπικό ήταν καλά εκπαιδευμένο πολεμούσε με ισχυρή θέληση και καλό ηθικό.

Τώρα όμως οι ουκρανικές δυνάμεις αποτελούνται από προσωπικό που έχει στρατολογηθεί αναγκαστικά και έτσι εξηγείται και η ευκολία με την οποία παραδίδονται στους Ρώσους ακόμα και ολόκληρες ταξιαρχίες.

Ωστόσο, αρκετοί από αυτούς, μάχονται ηρωικά και με πείσμα και παρά την τεράστια ρωσική πίεση μέχρις στιγμής ανθίστανται και έχουν παραχωρήσει συγκριτικά ελάχιστο έδαφος πέραν των αρχικών επιτυχιών των Ρώσων.

Μην ξεχνάμε ότι από την πρώτη ουκρανική αντεπίθεση και μετά οι περιοχές που ανακαταλήφθηκαν, δηλαδή Χερσώνα, Ιζίουμ και Λίμαν δεν έχουν περάσει ξανά σε ρωσικά χέρια.

Το πρόβλημα της λειψανδρίας αποτυπώνεται και στους πιλότους. Σχεδόν το σύνολο των καλών πιλότων της Ουκρανίας έχει σκοτωθεί στα πρώτα χρόνια πολέμου.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία νέα φουρνιά που εκπαιδεύεται στα αμερικανικά αεροσκάφη F-16 αλλά οι Αμερικανοί είναι απογοητευμένη μαζί τους καθώς όπως λένε δεν μπορούν να μάθουν το μαχητικό, το οποίο απλώς το απογειώνουν και το προσγειώνουν.

Άλλωστε δεν είναι εύκολο να μάθει κάποιος να πιλοτάρει για πολεμική αποστολή ένα μαχητικό αεροσκάφος το οποίο δεν το γνώριζε στο παρελθόν, δεν είναι «ποδήλατο».

Για να γίνει κατανοητή η δυσκολία εκμάθησης του F-16 από τους Ουκρανούς, οι Έλληνες πιλότοι όταν πρόκειται να εκπαιδευτούν σε ένα αμερικανικό μαχητικό πηγαίνουν στις ΗΠΑ όπου εκπαιδεύονται για έναν ολόκληρο χρόνο και μετά εκπαιδεύονται και κατά την επιστροφή τους στην Ελλάδα για ακόμα έναν χρόνο προκειμένου να καταστούν πλήρως επιχειρησιακοί.

Και οι Έλληνες πιλότοι είναι εξοικειωμένοι με τα δυτικά μαχητικά…