Η άγνοια είναι όντως γλυκιά και προσωρινά μπορεί να συντηρήσει μια ψευδαίσθηση ευτυχίας αλλά είτε το θέλεις είτε όχι, η πραγματικότητα θα σκάσει πάνω σου σαν τρένο και θα συνθλίψει τον οποιοδήποτε φαντασιακό κόσμο εντός του οποίου ζεις…
Μια από τις πιο κλασικές σκηνές στην ιστορία του σύγχρονου κινηματογράφου είναι αυτή από το Matrix όπου ο Cypher συνθηκολογεί με το ΑΙ και τον Πράκτορα Σμιθ προκειμένου να προδώσει τους φίλους του και να επιστρέψει ως celebrity στην ψευδαίσθηση του Matrix.
Ξέρετε για ποια σκηνή μιλάω
Αυτό που δίνει τόσο μεγάλο βάθος σε αυτή τη σκηνή δεν είναι οι εξαιρετικές ερμηνείες, το setting ή η ζουμερή μπριζόλα που τρώει ο Cypher αλλά το είδος της ψυχοσύνθεσης που εκφράζει ο χαρακτήρας του. Ο Cypher ξέρει τι είναι το Matrix, ξέρει ποιός είναι ο σκοπός αυτής της ψευδαίσθησης, το πώς λειτουργεί και παρόλα αυτά ζητάει να τα ξεχάσει όλα και να γυρίσει στη λήθη που χαρακτήριζε την πρότερη ζωή του. Όπως λέει και ο ίδιος άλλωστε…
Η επιλογή του αυτή μπορεί να τον μετατρέπει σε έναν από τους “κακούς” της ιστορίας αλλά περιγράφει τέλεια την πλειοψηφία ανθρώπων γύρω μας. Ο χαρακτήρας αυτός μας ανοίγει το παράθυρο στον τρόπο σκέψης των γνωστών “ωχ αδερφιστών”.
Η άγνοια ως «απελευθέρωση»…
Σε όλες τις θρησκείες και φιλοσοφικές σχολές σκέψεις, στόχος του νεόφυτου είναι να κατανοήσει την ολότητα των προβλημάτων και απειλών που τον πολιορκούν με σκοπό να χρησιμοποιήσει αυτή τη γνώση για να τις αντιμετωπίσει, να τις νικήσει και εν καιρώ να απελευθερωθεί από τα δεινά της ζωής σε αυτή την υλιστική και ελλιπή διάσταση μέσω της ανώτερης γνώσης και σοφίας που θα έχει αποκτήσει.
Ο «ωχ αδερφιστής» από την άλλη έχει μια άλλη προσέγγιση πάνω στο ζήτημα. Βλέπετε, η μελέτη της ολότητας των προβλημάτων τα οποία μας πολιορκούν (όπως πχ. κάνουμε εμείς με τα της Ατζέντας 2030) απαιτεί κόπο, συνέπεια και το ψυχικό σθένος του να έρθεις αντιμέτωπος με μια απειλή που ξεπερνάει την ατομικότητά σου. Απαιτεί επίσης και την δημιουργία ενός προσωπικού κώδικα ηθικής, θυσίες και ξεβόλεμα.
Το θέμα είναι πως ο καλός μας «ωχ αδερφιστής» δεν έχει καμία όρεξη να γεμίσει το κεφάλι του με σκοτούρες πέρα από αυτές σχετικά με το πού θα βγει για ΣΚ, σε ποιά στάση θα καβαλήσει ή θα καβαληθεί, τι χρώμα θα είναι το νέο i-Phone που θα πάρει με 145 άτοκες δόσεις των 56.98 από τα Public, κτλ. Προκειμένου λοιπόν να προστατευτεί από ειδήσεις και γνώσεις που μπορεί να του χαλάσουν αυτή την ωραία καταναλωτική φούσκα μέσα στην οποία ζει και να τον βάλουν σε σκέψη για το ποιός είναι, πού πάει και τι σημαίνει η ζωή του, ο φίλος μας έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη άμυνα.
Ο φίλος μας κάθισε, “σκέφτηκε” και είπε: “Όλοι αυτοί οι ψεκασμένοι (για εμάς λέει) που μονίμως ψάχνονται και διαβάζουν αυτά τα περίεργα βιβλία, ακούνε κάτι περίεργους σα τον Ελευθερίου και τον Δαμιανίδη και μελετάνε κάτι πολύπλοκα θέματα, είναι μονίμως προβληματισμένοι για κάτι κουλά πράγματα όπως η Ατζέντα 2030, το ΑΙ, τα ψηφιακά νομίσματα και δε δείχνουν να χαίρονται τη ζωή τους. Εγώ, που το μόνο που διαβάζω είναι αθλητική εφημερίδα ή Σούπερ Κατερίνα, δεν έχω δει τίποτα από όλα αυτά τα κουλά που λένε με τα πανέξυπνα ματάκια μου και κανένα από αυτά τα κακά δεν έχω δει να επηρεάζει τη ζωή μου. Άρα αυτά τα προβλήματα μπορούν να με επηρεάσουν μόνο αν τα μελετάω. Από τη στιγμή λοιπόν που συνεχίζω να μένω ένα απολιτίκ, ανενημέρωτο πρεζόνι των διαφόρων επιδομάτων τύπου pass και δε μελετώ τίποτα πέρα από τα στατιστικά της ομάδας και τις τελευταίες τάσεις της μόδας, δε θα με βρει ποτέ κανένα από αυτά τα προβλήματα και θα ζω ευτυχισμένος/η.”
Έτσι λοιπόν οι “ωχ αδερφιστές” επιλέγουν την άγνοια, προτιμώντας να αγνοήσουν τον Λεβιάθαν που έρχεται με ανοιχτά τα σαγόνια κατά πάνω τους παρά να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη του, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να ξεχάσουν για λίγο το βόλεμα της ρουτίνας και την καλοπέραση και να τον αντιμετωπίσουν στα ίσα.
Όλα εδώ πληρώνονται
Η άγνοια είναι όντως γλυκιά και προσωρινά μπορεί να συντηρήσει μια ψευδαίσθηση ευτυχίας αλλά είτε το θέλεις είτε όχι, η πραγματικότητα θα σκάσει πάνω σου σαν τρένο και θα συνθλίψει τον οποιοδήποτε φαντασιακό κόσμο εντός του οποίου ζεις. Οι “ωχ αδερφιστές” συμπολίτες μας νόμιζαν πως η πλασματική ευμάρεια της δεκαετίας του 1990 ως το 2004 θα συνεχιζόταν εις αεί αρκεί να έκαναν τα στραβά μάτια στα κακά του τόπου και στις διεθνείς απειλές που έρχονταν. Η πραγματικότητα όμως είχε άλλα σχέδια και τώρα καλούνται να πληρώσουν το τίμημα της εθελούσιας άγνοιάς τους.
Ο τζάμπα φόβος του COVID, η καραντίνες, η συνεπαγόμενη οικονομική καταστροφή, οι υποχρεωτικότητες, οι παρενέργειες, τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας, ο πληθωρισμός, οι νέες πανδημίες καρκίνων και εξωτικών νοσημάτων εξαιτίας των “εμβολίων”, όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι “ωχ αδερφιστές” αποφάσιζαν να συμπεριφερθούν ως ενήλικες, να χάσουν λίγο από το βόλεμά τους και να ενημερωθούν. Τώρα, οι συνέπειες της αδράνειάς τους είναι εδώ και κανένα pass, ναρκωτικό ή σειρά του Νέτφλιξ δε μπορεί να κουκουλώσει τη πραγματικότητα την οποία έφτιαξαν και στην οποία είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου