Eκεί που ο Θεός δεν κοίταξε ποτέ: η Γενοκτονία της Pουάντα – Γείτονας σκότωνε γείτονα και σύζυγος τη σύζυγο!

 Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, 7 Απριλίου του 1994, όταν ξεσπά ο εμφύλιος πόλεμος της Ρουάντα. Μια μέρα πριν οι πρόεδροι της Ρουάντας και του Μπουρούντι, Ζουβενάλ Χαμπιαριμάνα και Σιπριέν Νταριαμίρα, που ανήκαν στη φυλή των Χούτου, σκοτώνονται, όταν το αεροπλάνο που επέβαιναν καταρρίπτεται από πύραυλο.

Την επόμενη μέρα άρχισε το κακό. Η Αφρικανική Ένωση έχει θεσπίσει τη σημερινή ημέρα ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία στη Ρουάντα. Η Γενοκτονία της Ρουάντα, όπως έμεινε στην Ιστορία, τερματίστηκε- τυπικά- στις 15 Ιουλίου 1994 και κατά την διάρκειά της εξοντώθηκαν περίπου 1.000.000 άτομα- περίπου το 20% του πληθυσμού της Ρουάντα- στη συντριπτική του πλειονότητα της φυλής των Τούτσι από την αντίπαλη φυλή των Χούτου.

Μέσα σε 100 ημέρες εξολοθρεύτηκε ο πληθυσμός μιας μικρής χώρας ολόκληρης! Οι λίστες με τους αντιπάλους της κυβέρνησης μοιράστηκαν σε πολιτοφυλακές που έσπευδαν να τους σκοτώσουν με τις οικογένειές τους! Οι γείτονες σκότωσαν γείτονες και κάποιοι σύζυγοι σκότωσαν ακόμη και τις γυναίκες τους Τούτσι!

Οι εξτρεμιστές Χούτου έστησαν έναν ραδιοφωνικό σταθμό, και από εφημερίδες προπαγανδίζοντας το μίσος, προτρέποντας τους ανθρώπους τους να «σκοτώσουν τις κατσαρίδες», δηλαδή τους Τούτσι. Τα ονόματα των επιφανών ανθρώπων που θα δολοφονούνταν ανακοινώνονταν στο ραδιόφωνο! Ακόμη και ιερείς και μοναχές ενέχονταν για τη δολοφονία ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων πολλών που αναζήτησαν καταφύγιο σε εκκλησίες!

Κι όταν τα μαχαίρια στόμωσαν και οι ψυχές στέγνωσαν από το μακελειό, άρχισε η προσφυγιά: υπολογίζεται ότι 2.000.000 άνθρωποι- το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των Χούτου- εκτοπίστηκαν και έγιναν πρόσφυγες πέρα από τα σύνορα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, που τότε ονομαζόταν Ζαΐρ, αλλά και εκεί, στο Κονγκό τους περίμενε η χολέρα. Η γενοκτονία είχε σχεδιαστεί από μέλη των πολιτικών ελίτ, πολλοί από τους οποίους είχαν καταλάβει θέσεις σε ανώτερα επίπεδα της κυβέρνησης. Οι δράστες προέρχονταν από τις τάξεις του στρατού της Ρουάντα, της αστυνομίας και της κυβέρνησης υποστηριζόμενοι από παραστρατιωτικές ομάδες.

Προσφυγιά... /copyright Ap PhotosΠροσφυγιά... /copyright Ap Photos

Ο ΟΗΕ και το Βέλγιο είχαν δυνάμεις στη Ρουάντα, αλλά απλά παρακολουθούσαν από μακριά! Ένα χρόνο μετά τον θάνατο των αμερικανικών στρατευμάτων στη Σομαλία, οι ΗΠΑ ήταν αποφασισμένες να μην εμπλακούν σε άλλη αφρικανική σύγκρουση. Οι Βέλγοι και οι περισσότερες ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ αποσύρθηκαν μετά τον θάνατο 10 Βέλγων στρατιωτών.

Οι Γάλλοι, που ήταν σύμμαχοι της κυβέρνησης των Χούτου, έστειλαν ειδική δύναμη για να εκκενώσουν τους πολίτες τους και αργότερα δημιούργησαν μια υποτιθέμενη ασφαλή ζώνη, αλλά κατηγορήθηκαν ότι δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν τη σφαγή στην περιοχή.

Εκτιμάται ότι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης που διήρκεσε- ουσιαστικά- μέχρι το 2003, με πολλές ένοπλες ομάδες να δραστηριοποιούνται ακόμα μέχρι τώρα στις περιοχές κοντά στα σύνορα της Ρουάντα.