Ανακαλύφθηκε αρχαίος πάπυρος με το όνομα «Ωροσκόπιο» – Pίχνει φως σε μία μυστηριώδη αίρεση

 

Στην έρημο της Ιουδαίας, ανακαλύφθηκε ένας απ’ τους πιο ενδιαφέροντες και μυστηριώδεις παπύρους που έχουν βρεθεί ποτέ. Το «Ωροσκόπιο», όπως ονομάστηκε ο πάπυρος, ρίχνει φως στις αρχαίες πρακτικές της αστρολογίας και του μυστικισμού, σε μία ανακάλυψη που έχει συνεπάρει ιστορικούς και αρχαιολόγους.

Η μυστικοπαθής αίρεση και ο μοναδικός κώδικας γραφής

Ο πάπυρος δίνει πληροφορίες σχετικά με τις αντιλήψεις μίας μυστικοπαθούς αίρεσης που ευδοκίμησε πριν από χιλιάδες χρόνια. Το αρχαίο αυτό κείμενο, αποκαλύπτει την κοσμοθεωρία, σύμφωνα με την οποία, η ημερομηνία γέννησης του ατόμου, δεν υποδεικνύει μόνο το ζώδιό του, αλλά καθορίζει ακόμη και τα σωματικά του χαρακτηριστικά και την ισορροπία ανάμεσα στο φως και το σκότος στην ψυχή του.

Η μοναδική αυτή σύνθεση του παπύρου, είναι γραμμένη στα εβραϊκά με αντίστροφη φορά -από τ’ αριστερά προς τα δεξιά-, και περιέχει σύμβολα στα ελληνικά, τα αραμαϊκά, τα αρχαία εβραϊκά καθώς και κάποιον κώδικα.

«Το συγκεκριμένο στιλ γραφής, δείχνει ότι το κείμενο προοριζόταν αποκλειστικά για ανθρώπους που ήξεραν να το διαβάζουν», εξηγεί ο Δρ. Oren Ableman, ερευνητής παπύρων στη Μονάδα Παπύρων της Ερήμου της Ιουδαίας της Αρχής Αρχαιοτήτων του Ισραήλ. «Προφανώς, τα κείμενα ήταν κρυφά και προορισμένα να κατανοηθούν μόνο  από τα μέλη της ηγεσίας της σέχτας των παπύρων».

ANDREAS CELLARIUS, 1661: Αστρολογικές όψεις, όπως αντίθεση, σύνοδος κ.λπ. μεταξύ των πλανητών. Πηγή: Wikimedia Commons

Η ημερομηνία γέννησης καθορίζει το ποσοστό φωτός και σκότους στην ανθρώπινη ψυχή

Ο πάπυρος παρουσιάζει μία ενδιαφέρουσα θεωρία, σύμφωνα με την οποία, τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός ατόμου καθορίζονται απ’ τον βαθμό του φωτός και του σκότους στην ψυχή του. Κάθε ημερομηνία στο ημερολόγιο, αναπαριστά μία συγκεκριμένη ποσότητα φωτός ή σκότους, επομένως, και την ποσότητα του καλού ή του κακού, στην ψυχή του ατόμου που γεννήθηκε την ημερομηνία αυτή.

Ο πάπυρος «Ωροσκόπιο» υποδηλώνει επίσης μια αυστηρή διαδικασία μύησης για τα νέα μέλη της κοινότητας, τα οποία αυτοπροσδιορίζονταν ως «παιδιά του φωτός».

«Φαίνεται ότι ήταν ένα είδος εγχειριδίου για τη δημιουργία ενός “ωροσκοπίου”, χρησιμοποιώντας την ημερομηνία γέννησης ενός ατόμου για τον προσδιορισμό της προσωπικότητας και των φυσικών χαρακτηριστικών του. Τα νέα μέλη έπρεπε να αποδείξουν την καταλληλότητά τους για να ενταχθούν στις τάξεις των ενάρετων. Αυτό, στην πραγματικότητα, υποδηλώνει ότι ένα άτομο θα μπορούσε να πιστεύει στις πεποιθήσεις και τα έθιμα της αίρεσης, αλλά και πάλι να απορρίπτεται επειδή δεν είχε γεννηθεί τη σωστή ημερομηνία ή το σχήμα του κεφαλιού του δεν ταίριαζε», αναφέρει ο Δρ Ableman.

Η ανακάλυψη του παπύρου αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τους παπύρους της Νεκράς Θάλασσας και τις αρχαίες αιρέσεις της ερήμου της Ιουδαίας, λειτουργώντας ως υπενθύμιση της διαρκούς αναζήτησης της ανθρωπότητας για γνώση και μυστικισμό.