Οσπουδαίος σκιτσογράφος, Αρκάς, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μας είπε σήμερα, Παρασκευή 8 Μαρτίου, μία «Καλημέρα» που δε μοιάζει με καμία άλλη του.  Και αυτό γιατί  δεν επιστρατεύει κανενός είδος χιούμορ αλλά φιλοτεχνεί ένα μαυρόασπρο σχέδιο και το επενδύει με τους στίχους της μεγάλης ελληνίδας ποιήτριας Κικής Δημουλά από το ποίημα «Σημείο Αναγνωρίσεως» που ανήκει στην ποιητική συλλογή της «Το λίγο του κόσμου» (1971)

Το σχέδιό του απεικονίζει μία γυναίκα με δεμένα τα χέρια της πίσω από την πλάτη της.  Την έχει τοποθετήσει σε ένα κρεβάτι, πιθανότατα κελιού καθώς τίποτα άλλο δε βρίσκεται γύρω. Η γυναίκα είναι ξαπλωμένη αλλά δεν κοιμάται και ο θώρακάς της είναι ανασηκωμένος και στραμένος προς τα μπροστά και προς τα έξω του σχεδιαστικού κάδρου. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μαρτυρά αγωνία και εγρήγορση προκειμένου να βρεθεί έξω από το κελί και μακριά από τα δεσμά της.

Ο Αρκάς με την «Καλημέρα» του για την  Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που γιορτάζουμε σήμερα επαναφέρει το αίτημα για ισονομία και ισότητα στις γυναίκες αλλά το μήνυμά του με την αναφορά στους  στίχους  της Κικής Δημουλά κάθε άλλο παρά αισιόδοξο είναι.

«Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις

όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,

σε λέω γυναίκα.

Σε λέω γυναίκα

γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη».

Ακολουθεί ολόκληρο το ποίημα της Κικής Δημουλά:

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγὼ σὲ προσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Ἀπὸ μακριὰ ἐξαπατᾶς.

Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἔχεις ἐλαφρὰ ἀνακαθίσει
νὰ θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ποὺ εἶδες,
πῶς παίρνεις φόρα νὰ τὸ ζήσεις.

Ἀπὸ κοντὰ ξεκαθαρίζει τὸ ὄνειρο:
δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τὰ χέρια σου
μ᾿ ἕνα σκοινὶ μαρμάρινο
κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου
κάτι νὰ σὲ βοηθήσει νὰ ξεφύγεις
τὴν ἀγωνία τοῦ αἰχμαλώτου.

Ἔτσι σὲ παραγγείλανε στὸ γλύπτη:
αἰχμάλωτη.

Δὲν μπορεῖς
οὔτε μία βροχὴ νὰ ζυγίσεις στὸ χέρι σου,
οὔτε μία ἐλαφριὰ μαργαρίτα.

Δεμένα εἶναι τὰ μάτια σου.

Καὶ δὲν εἶν᾿ τὸ μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος*.
Ἂν κάτι πήγαινε ν᾿ ἀλλάξει
στὴν πορεία τῶν μαρμάρων,
ἂν ἄρχιζαν τ᾿ ἀγάλματα ἀγῶνες
γιὰ ἐλευθερίες καὶ ἰσότητες,
ὅπως οἱ δοῦλοι,
οἱ νεκροὶ
καὶ τὸ αἴσθημά μας,
ἐσὺ θὰ πορευόσουνα
μὲς στὴν κοσμογονία τῶν μαρμάρων
μὲ δεμένα πάλι τὰ χέρια, αἰχμάλωτη.

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγὼ σὲ λέω γυναίκα ἀμέσως.

Ὄχι γιατὶ γυναίκα σὲ παρέδωσε
στὸ μάρμαρο ὁ γλύπτης
κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου
εὐγονία ἀγαλμάτων,
καλὴ σοδειὰ ἀκινησίας.

Γιατὶ τὰ δεμένα χέρια σου, ποὺ ἔχεις
ὅσους πολλοὺς αἰῶνες σὲ γνωρίζω,
σὲ λέω γυναίκα.

Σὲ λέω γυναίκα
γιατ᾿ εἶσ᾿ αἰχμάλωτη.

*Άργος· ο πανόπτης Άργος, το μυθικό τέρας με τα εκατό μάτια, στον οποίο η Ήρα είχε αναθέσει να κρατάει αιχμάλωτη (δεμένη σε ένα δέντρο) τη μυθική Ιώ. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ιώ είναι το μυθικό σύμβολο της κατατρεγμένης γυναίκας.