Μια μέρα σαν σήμερα, 6 Μαρτίου του 1964, η Ελλάδα (ή πιο σωστά αυτοί που δεν γνώριζαν) παγώνει στο άκουσμα της είδησης: «πέθανε ο βασιλιάς Παύλος»!
Ήταν το κουτσομπολιό που γίνονταν ψιθυριστά από τους Αθηναίους: η ασθένεια του βασιλιά Παύλου. Η μυστικότητα που περιέβαλε το θέμα έδινε τροφή στους ασχολούμενος με την πολιτική, αλλά και στον απλό κόσμο να κάνει διάφορες υποθέσεις. Οι δημοσιογράφοι αγωνίζονταν να μάθουν κάτι συγκεκριμένο, αλλά βυθίζονταν συνεχώς στο σκοτάδι.
Ο προσωπικός γιατρός του βασιλιά και πρόεδρος του «Ευαγγελισμού», γνωστός στην αθηναϊκή κοινωνία, Θωμάς Δοξιάδης κρατούσε το μεγάλο μυστικό. Ψιθυρίζονταν πολλά για πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και πάλι τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Δελτία ενημερωτικά για την υγεία του βασιλιά άρχισαν να εκδίδονται από τα τέλη Ιανουαρίου του 1964, αλλά ουδείς γνώριζε την πραγματική αρρώστια που κατέτρωγε τον Παύλο. Επίσημα γινόταν λόγος για έλκος του στομάχου, ανεπίσημα όμως ακουγόταν ότι μάλλον είχε καρκίνο. Από τα τέλη του Ιανουαρίου μέχρι τις 17 του Φεβρουαρίου του 1964- ένα μήνα σχεδόν- τα ιατρικά ανακοινωθέντα διαβεβαίωναν ότι «...δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» και ότι «...η κατάσταση βαίνει συνεχώς βελτιούμενη». Διαψεύδονταν μάλιστα οι φήμες που έφθαναν σε σημείο, πολλές φορές, να διαδίδουν ότι ο Παύλος είχε πεθάνει.
Ο βασιλιάς Παύλος, στις 6 Μαρτίου, διέσχιζε τα σύννεφα της Ιστορίας… στην αγκαλιά της Παναγίας. Τα κανόνι του Λυκαβηττού βρόντηξε, οι σημαίες κυμάτισαν μεσίστιες, τα όπλα των στρατιωτών υπό μάλης και η Αθήνα πένθησε τον νεκρό βασιλιά.
Το θέμα των ημερών
Πολύ καιρό πριν το μοιραίο, οι φήμες για τα όσα είχαν προηγηθεί με την απόκρυψη της πραγματικής κατάστασης της υγείας του Παύλου έδιναν και έπαιρναν. Οι εφημερίδες έγραφαν για τις ευθύνες του γιατρού Θωμά Δοξιάδη που είχε παίξει περίεργο ρόλο σε εκείνη την υπόθεση, υπακούοντας σίγουρα στις εντολές των Ανακτόρων. Πολλοί έλεγαν ότι μόλις διέγνωσε την ασθένεια, ο Δοξιάδης έπρεπε να αποποιηθεί της ευθύνης, το να αποκρύψει την πορεία της νόσου από τον ελληνικό λαό και τους εκπροσώπους του.
Στις 20 Φεβρουαρίου του 1964 ο βασιλιάς Παύλος χειρουργήθηκε από τον καθηγητή Αλέξανδρο Μάνο, διάσημο χειρουργό του «Ευαγγελισμού». Η επέμβαση για την αφαίρεση κακοήθους όγκου από το στομάχι είχε γίνει στο Τατόι (!), όπου είχε στηθεί ένα κανονικό χειρουργείο έπειτα από επιθυμία της βασίλισσας Φρειδερίκης, που δεν ήθελε να μετακινήσουν τον βασιλιά. Η κατάσταση του Παύλου δεν άφηνε καμία αχτίδα αισιοδοξίας. Ούτε η «Παναγιά της Τήνου» που… κατέφθασε με το αντιτορπιλικό «Ιέραξ» από το νησί, πρόσφερε το παραμικρό στον ψυχορραγούντα βασιλιά.
Μία τελευταία βόλτα του βασιλιά Παύλου με το αυτοκίνητο στο- τότε- Τουρκολίμανο είχε οργανωθεί αποκλειστικά και μόνο για να δει ο λαός ότι ο βασιλιάς ήταν μια χαρά. Ήταν μόλις 4 ημέρες πριν οι ψηφοφόροι προσέλθουν στις κάλπες. Ο Παύλος, συνοδευόμενος από τον διάδοχο Κωνσταντίνο τη Φρειδερίκη και την πριγκίπισσα Ελένη, εμφανίστηκε δημόσια κάνοντας βόλτα με το βασιλικό αυτοκίνητο. Γράφτηκε τότε ότι το παλάτι παραπλάνησε εσκεμμένα ακόμα και τον φιλικό του Τύπο για την υγεία του βασιλιά. Και πολλοί έλεγαν ότι κάποιος άλλος χαιρετούσε μέσα από το αυτοκίνητο και όχι ο καταρρακωμένος από την ασθένεια Παύλος.
Μια ιατρική έκθεση με κενά...
Η έκθεση του γιατρού Δοξιάδη είχε προκαλέσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τότε γιατί αποκάλυπτε ότι από τις 31 Ιανουαρίου είχε διαγνωστεί ο καρκίνος του βασιλιά Παύλου, όμως δεν εξηγούσε γιατί η επέμβαση δεν έγινε άμεσα αλλά έπειτα από 20 ημέρες. Ο χειρουργός Αλέξανδρος Μάνος είχε πραγματοποιήσει τότε ένα ταξίδι στο Λονδίνο υπό μεγάλη μυστικότητα. Επίσης ακόμα ένα ερώτημα ήταν γιατί δεν είχε συγκληθεί ιατρικό συμβούλιο και γιατί χειρουργήθηκε στο Τατόι, ενώ επρόκειτο για τόσο σοβαρή και κρίσιμη επέμβαση.
Ο ίδιος ο Θωμάς Δοξιάδης έδειξε πολύ ενοχλημένος από την όλη ιστορία. Όταν τον ρώτησε συντάκτης της εφημερίδας «Ημέρα», είχε δηλώσει: «Μέχρι τώρα έχω κλειστό το στόμα μου και θα μείνει κλειστό μέχρι τέλους. Είναι αφάνταστες και ταπεινές οι επιθέσεις που υφίσταμαι, δυστυχώς από συναδέλφους μου, που δεν έχουν το θάρρος να προβούν εις καταγγελίας ενυπογράφως».
Ο Βασιλιάς απέθανεν, ζήτω η σύζυγός του, λοιπόν. Ο Παύλος ήταν μόλις 63 χρονών κι ακολουθούσαν πίσω του ο 24χρονος Κωνσταντίνος και η μητέρα του...
Το πιο περιεκτικό σχόλιο που σκιαγράφησε με τον καλύτερο τρόπο την δομή και την προσωπικότητα του αποθανόντος βασιλιά το έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν έμαθε το θάνατό του: «…ήταν καλός καγαθός».
Ο βασιλιάς Παύλος ήταν κλητός και όχι εκλεκτός. Δεν έγραψε Ιστορία. Ήταν ένας ακόμα γόνος της δυναστείας των Γλύξμπουργκ και τίποτα περισσότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου