Οι πρώτες ημέρες της πανδημίας ήταν γεμάτες πανικό και έλλειψη κατανόησης της νόσου, και είναι δυσάρεστο γεγονός ότι πολλοί ασθενείς πέθαναν άσκοπα. Ωστόσο, μια νέα μελέτη στο περιοδικό Medical & Clinical Research επισημαίνει την ανατριχιαστική πιθανότητα ότι ορισμένοι ασθενείς μπορεί πράγματι να είχαν υποστεί ευθανασία.
Η δημοσίευση με τίτλο “Excess Deaths in the United Kingdom: Midazolam and Euthanasia in the COVID-19 Pandemic, εγείρει ορισμένα σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η Εθνική Υπηρεσία Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου χειρίστηκε την ασθένεια κατά τις πρώτες ημέρες της, αναδεικνύοντας αυτό που φαίνεται να είναι μια σκόπιμη πολιτική που καθιέρωσε το NHS για την ευθανασία ορισμένων ομάδων ασθενών, ιδίως εκείνων που είχαν αναπνευστικά προβλήματα.
Στη μελέτη, η οποία δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομότιμους, οι ερευνητές διερεύνησαν μια αξιοσημείωτη καθυστερημένη συσχέτιση μεταξύ των ασθενών που έλαβαν το παρηγορητικό καταπραϋντικό μιδαζολάμη και των ποσοστών υπερβάλλουσας θνησιμότητας του COVID-19 σε ορισμένα μέρη της χώρας.
Ο συγγραφέας της μελέτης Wilson Sy σημείωσε ότι, ενώ οι ενέσεις και η υπερβολική θνησιμότητα συσχετίζονται σε μεγάλο βαθμό, τα δεδομένα δεν είναι συγχρονισμένα, επειδή το φάρμακο δεν επιδρά άμεσα. Το ζήτημα αυτό επιδεινώνεται από το γεγονός ότι υπήρχαν κάποιες καθυστερήσεις στην καταγραφή των θανάτων καθώς και στην αναφορά της δοσολογίας.
“Η πολύ υψηλή συσχέτιση (συντελεστής 91%) μεταξύ των υπερβολικών θανάτων με καθυστέρηση ενός μήνα μετά τις ενέσεις Midazolam οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις δύο πρώτες τεράστιες αιχμές στις αρχές του 2021”, έγραψε.
Ο συγγραφέας εξέφρασε ανησυχίες ότι το NHS μπορεί να έχει καταχραστεί τις πολιτικές παρηγορητικής φροντίδας για τους ασθενείς με κοροναϊό.
Πρόσθεσε: “Στις αρχές του 2020 αναπτύχθηκαν ταχέως νέες κατευθυντήριες γραμμές από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Αριστείας Φροντίδας (NICE) για τη διαχείριση των συμπτωμάτων του COVID-19, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο τέλος της ζωής [22]. Οι ταχέως αναπτυχθείσες νέες κατευθυντήριες γραμμές άνοιξαν ουσιαστικά την πόρτα για την εφαρμογή μιας πολιτικής ευθανασίας στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη διάρκεια της πανδημίας”.
Το NICE δήλωσε ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τη συνήθη διαδικασία για την ανάπτυξη κατευθυντήριων οδηγιών, δεδομένης της επείγουσας φύσης της πανδημίας. Έδωσε οδηγίες στους επαγγελματίες υγείας να χορηγούν στους ασθενείς μιδαζολάμη για τη διαχείριση της δύσπνοιας, μαζί με μορφίνη.
Η ταυτόχρονη χρήση μορφίνης και μιδαζολάμης θεωρείται εδώ και καιρό αμφιλεγόμενη στους κύκλους της υγειονομικής περίθαλψης λόγω αναφορών για κατάχρηση στην παρηγορητική φροντίδα. Κατά τη διάρκεια του τυφώνα Κατρίνα, ένας χειρουργός καρκινολόγος της Ιατρικής Σχολής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα κατηγορήθηκε για κατάχρηση του συνδυασμού φαρμάκων για την ευθανασία ασθενών, με περισσότερους από 34 ανθρώπους να πεθαίνουν υπό τη φροντίδα της δρος Άννα Μαρία Που υπό ύποπτες συνθήκες.
Η μιδαζολάμη έχει επίσης αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης σχετικά με τη χρήση της για θανατηφόρες ενέσεις σε φυλακισμένους. Στην Οκλαχόμα, ένας κρατούμενος έτρεμε για αρκετά λεπτά και έκανε εμετό αφού του χορηγήθηκε το ηρεμιστικό κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής του και μια ομάδα θανατοποινιτών υποστήριξε στο δικαστήριο ότι το μείγμα των φαρμάκων που χρησιμοποιείται μπορεί να προκαλέσει τόσο υψηλό βαθμό πόνου που μπορεί να θεωρηθεί “συνταγματικά αφόρητος”.
Η Sy συνέχισε να προσθέτει ότι κάθε περιφερειακός υποπληθυσμός είχε θετική συσχέτιση μεταξύ των δόσεων μιδαζολάμης και των υπερβολικών θανάτων, πράγμα που σημαίνει ότι το αποτέλεσμα είναι πιθανότατα αιτιώδες και δεν οφείλεται σε σημαντικούς συγχυτικούς παράγοντες.
“Το έγκλημα του αιώνα”
Ο πρώην βουλευτής του Ηνωμένου Βασιλείου Craig Kelly χαρακτήρισε το εύρημα αυτό “το έγκλημα του αιώνα”, γράφοντας στο Χ: “Αν τα δεδομένα είναι σωστά, το μόνο συμπέρασμα είναι ότι δεκάδες χιλιάδες ηλικιωμένοι Άγγλοι δολοφονήθηκαν με μια ένεση του φαρμάκου Midazolam για το τέλος της ζωής. Αυτοί οι θάνατοι κατηγορήθηκαν στη συνέχεια ψευδώς στο Covid, το οποίο αποτέλεσε τη βάση των εκστρατειών φόβου του κοινού που χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τα λουκέτα και τις μαζικές υποχρεωτικές ενέσεις του κοινού (συμπεριλαμβανομένων των παιδιών) με μια πειραματική ιατρική παρέμβαση που είχε μηδενικά δεδομένα μακροπρόθεσμης ασφάλειας”.
Επισημαίνει τα κέρδη ως το πιο πιθανό κίνητρο, προσθέτοντας: “Και στην πορεία, μια μικρή ομάδα που προωθούσε την ανάγκη για μαζικές υποχρεωτικές ενέσεις κέρδισε δισεκατομμύρια”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου