Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας δεν θεραπεύονται αυτόματα. Κάποιες συμπεριφορές διαμορφώνονται στην παιδική ηλικία ως τρόπος προστασίας ή αποφυγής του πόνου.
Όταν τις παρατηρούμε στην ενήλικη ζωή, οι συμπεριφορές αυτές μαρτυρούν ότι το παιδικό τραύμα δεν έχει θεραπευτεί. Είναι σημαντικό λοιπόν διαπιστώσουμε πώς οι πληγές της παιδικής ηλικίας μπορούν να καθορίζουν τη συμπεριφορά μας σήμερα
9 χαρακτηριστικές συμπεριφορές των ανθρώπων με παιδικά τραύματα
- Υπερβολική προσπάθεια
- Θέματα εμπιστοσύνης
- Φόβος εγκατάλειψης
- Υπερβολική εγρήγορση
- Δυσκολία στη συναισθηματική έκφραση
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
- Άμυνα
- Νιώθουν άβολα με τη συναισθηματική εγγύτητα
- Δεν ζούνε το παρόν
Υπερβολική προσπάθεια
Άνθρωποι που μεγαλώνοντας, απέκτησαν ψυχολογικά τραύματα, προσπαθούν υπερβολικά στην ενήλικη ζωή τους, σαν να θέλουν να αντισταθμίσουν το συναίσθημα της ανεπάρκειας που τους έχει δημιουργηθεί. Η υπέρμετρη προσπάθεια είναι μηχανισμός άμυνας, μία ασυνείδητη πάλη του ανθρώπου ν’ αποδείξει την αξία του. Για παράδειγμα, αν κάποιος μεγάλωσε σε περιβάλλον υπερβολικής κριτικής, μπορεί να προσπαθεί υπερβολικά σ’ όλους τους τομείς της ζωής. Αν κάποιος μεγάλωσε συναισθηματικά παραμελημένος, μπορεί να είναι πολύ γενναιόδωρος, να βάζει σε προτεραιότητα τους άλλους, από φόβο να μην ξαναζήσει τη συναισθηματική παραμέληση.
Θέματα εμπιστοσύνης
Άνθρωποι με ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας, δυσκολεύονται πολύ να βασιστούν σε τρίτους. Κρατούν τους άλλους σε απόσταση, περιμένοντας ότι σύντομα θα τους απογοητεύσουν. Η διαπίστωση αυτού του μηχανισμού άμυνας απαιτεί ενδοσκόπηση, χρόνο, υπομονή και αγάπη στον εαυτό.
Φόβος εγκατάλειψης
Οι ενήλικες που κουβαλούν τραύματα της παιδικής ηλικίας, συχνά εκδηλώνουν φόβο εγκατάλειψης. Ο φόβος της εγκατάλειψης δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα συναισθηματικής παραμέλησης ή απώλειας στην παιδική ηλικία. Άνθρωποι που ως παιδιά, βιώσαν την εγκατάλειψη, στην ενήλικη ζωή τους αποκτούν στιλ αγχώδους προσκόλλησης, έναν τρόπο διαμόρφωσης σχέσεων που χαρακτηρίζεται από έντονο άγχος εγκατάλειψης και ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης. Αυτή η διαρκής αναζήτηση επιβεβαίωσης βλάπτει τις σχέσεις, οδηγώντας συχνά σε αυτό-εκπληρούμενη προφητεία. Η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας, μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη υγιών και ώριμων σχέσεων και την υπέρβαση του φόβου της εγκατάλειψης.
Υπερβολική εγρήγορση
Άνθρωποι που μεγάλωσαν σε απρόβλεπτο περιβάλλον που δεν τους παρείχε συναισθηματική ασφάλεια, έμαθαν να είναι διαρκώς σε επαγρύπνηση. Ένας ενήλικας σε συναισθηματική εγρήγορση μπορεί να είναι υπερβολικά εύθικτος, να περιμένει πάντα το χειρότερο σενάριο, να ανησυχεί υπερβολικά για την ασφάλειά του. Ενώ η συναισθηματική του εγρήγορση αναπτύχθηκε ως μηχανισμός επιβίωσης στην παιδική ηλικία, αργότερα στη ζωή μπορεί να οδηγήσει σε εξουθένωση και προβλήματα διαχείρισης άγχους.
Δυσκολία στη συναισθηματική έκφραση
Οι ενήλικες που έχουν αποκτήσει τραύματα κατά την παιδική ηλικία δυσκολεύονται στη συναισθηματική έκφραση. Ο λόγος της δυσκολίας αυτής είναι η κοροϊδία ή η τιμωρία που μπορεί να δέχτηκαν όταν, ως παιδιά προσπαθούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ενδέχεται να μεγάλωσαν σε περιβάλλον όπου οι γονείς, αντί να μιλούν για τα συναισθήματά τους, τα καταπίεζαν. Η συνήθεια αυτή συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή, με αποτέλεσμα να νιώθουν άγχος, ή ακόμη και να αρρωσταίνουν. Επίσης, άνθρωποι που μεγάλωσαν σε περιβάλλον απουσίας ή κακής συναισθηματική έκφρασης, μπορεί να εκφράζονται με εκρηκτικό ή απρόβλεπτο τρόπο, αφού δεν έχουν μάθει να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Η απουσία αυτοεκτίμησης δηλητηριάζει κάθε πλευρά της ενήλικης ζωής: τις σχέσεις, τη δουλειά, την προσωπική ανάπτυξη. Εμποδίζει τον άνθρωπο ν’ αξιοποιήσει τις δυνατότητές του και να είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Η ευτυχία δεν καθορίζεται απ’ το παρελθόν, ούτε από τα μηνύματα που εισπράξαμε ως παιδιά. Η αμφισβήτηση των λανθασμένων αυτό-αντιλήψεων, η αναγνώριση της αξίας σας, είναι η αρχή για τη θεραπεία των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας.
Άμυνα
Αν κάθε σχόλιο φαντάζει με απειλή, αν είστε υπερβολικά αμυντικοί, ίσως μεγαλώσατε σε πολύ επικριτικό περιβάλλον, όπου έπρεπε να δικαιολογείτε κάθε σας πράξη ή απόφαση. Ως ενήλικες νιώθετε την ανάγκη να υπερασπίζεστε τον εαυτό σας κάθε φορά που νιώθετε ότι σας αμφισβητούν. Πρόκειται για μία συμπεριφορά που εμποδίζει τις σχέσεις και δυσχεραίνει την επικοινωνία. Η αναγνώριση αυτού του μοτίβου άμυνας, είναι σημαντικό βήμα προς την αυτογνωσία, αλλά απαιτεί υπομονή και τη θέληση να γίνεις ευάλωτος.
Νιώθουν άβολα με τη συναισθηματική εγγύτητα
Ενήλικες που κουβαλούν τραύματα από την παιδική ηλικία αποφεύγουν να δημιουργήσουν βαθιές, προσωπικές σχέσεις. Έχουν συνδέσει τις στενές σχέσεις με τον πόνο, την προδοσία, το τραύμα. Αυτό τους οδηγεί ν’ αποφεύγουν ή να σαμποτάρουν τις στενές σχέσεις, ως μοτίβο που σκοπό έχει να τους προστατεύσει από τον πόνο.
Δεν ζούνε το παρόν
Ένα συνηθισμένο αποτύπωμα που αφήνουν τα τραύματα της παιδικής ηλικίας είναι η δυσκολία να ζήσουμε το τώρα. Οι άνθρωποι αναλώνονται στο παρελθόν, στο τι θα μπορούσε να γίνει, ή σε ανησυχίες για το μέλλον, χάνοντας την ευκαιρία να ζήσουν το παρόν. Απαραίτητο κομμάτι της θεραπείας είναι η ικανότητα να αφήσουμε πίσω τα περασμένα, να μην αγχωνόμαστε για το μέλλον και να είμαστε ήρεμοι, ζώντας τη στιγμή.
Tip: Η επίγνωση είναι το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία
Κοινό χαρακτηριστικό των συμπεριφορών που μαρτυρούν τα παιδικά τραύματα, είναι ότι συχνά είναι ασυνείδητες αποκρίσεις, αποτέλεσμα του πόνου και του ψυχικού τραύματος. Η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα για τη θεραπεία. Η αντιμετώπιση του πόνου που έχει δημιουργήσει τις συμπεριφορές αυτές, είναι το πρώτο βήμα προς την προσωπική ανάπτυξη. Οι πληγές του παρελθόντος, δεν καταδικάζουν το μέλλον. Ο χρόνος, η υπομονή, η αυτό-συμπόνοια και η επαγγελματική βοήθεια, μπορούν να θεραπεύσουν τις πληγές τις παιδικής ηλικίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου