Μία ειδική θεραπεύτρια, αποκαλύπτει τα πράγματα που οι γονείς πρέπει να σταματήσουν να κάνουν αν δεν θέλουν να δημιουργήσουν τραύμα στο παιδί τους. H Morgan Pommells είναι ψυχοθεραπεύτρια, ειδική στη θεραπεία του παιδικού τραύματος από το Οντάριο, στον Καναδά, και μοιράζεται «χρυσές» συμβουλές για τους γονείς.
«Ο ρόλος του γονέα είναι απαιτητικός και οι γονείς δεν χρειάζεται να είναι τέλειοι», επισημαίνει η Pommells. Ούτε τα παιδιά έχουν ανάγκη από τον τέλειο γονιό, έχουν όμως απόλυτη ανάγκη έναν γονιό που θα τους παρέχει ασφάλεια.
Συγκεκριμένα έγραψε σε ανάρτησή της στο Instagram πως «εκλιπαρεί» τους γονείς να υιοθετήσουν τις συμβουλές της, προκειμένου να μην τραυματίσουν ψυχολογικά τα παιδιά τους.
Τα πράγματα που πρέπει να σταματήσετε να κάνετε αμέσως αν θέλετε να προστατεύσετε το παιδί σας από το ψυχικό τραύμα
- Το να φωνάζετε στα παιδιά σας μόλις γυρίζετε απ’ τη δουλειά
- Να υιοθετείτε την εκδικητική σιωπή όταν θυμώνετε
- Να ξυπνάτε το παιδί σας με δυνατούς ή επιθετικούς θορύβους
- Να συμπεριφέρεστε στα αδέλφια με τόσο διαφορετικό τρόπο ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι έχετε προτιμήσεις (ειδικά με τους γιους)
- Όταν σας λένε ότι έχουν πληγωθεί, να απαντάτε λέγοντας «είμαι η χειρότερη μάνα»
- Να αρνείστε να ζητήσετε συγγνώμη επειδή είστε ο γονιός
- Να έχετε την απαίτηση να ακροπατούν όλοι όταν έχετε τα νεύρα σας
- Το να μην προστατεύετε τα παιδιά όταν ο σύντροφος κάνει κάτι λάθος ή ζημιογόνο
- Το να τούς φέρεστε άδικα μόνο και μόνο επειδή «η ζωή είναι άδικη», δεν τους προετοιμάζει ούτε τους θωρακίζει από τίποτα απολύτως. Το μόνο που καταφέρνει είναι να τους πληγώσει για το υπόλοιπο της ζωής τους.
- Να θεωρείτε τα παιδιά σας ως «προέκταση» του εαυτού σας.
- Το να θεωρείτε ότι πρέπει να ευγνωμονούν επειδή τα ταΐζετε και τους παρέχετε στέγη. Αυτό είναι το καθήκον σας
- Να λέτε το επιχείρημα «κάποιος πρέπει να τους το μάθει», ως δικαιολογία να εκτονώσετε την οργή σας
Ξεκίνησε με πρώτη τη συμβουλή: Μην φωνάζετε στα παιδιά με το που γυρίζετε από τη δουλειά. Παρόμοιο ήταν το θέμα και της δεύτερης και τρίτης συμβουλής.
Σημαντικές ακόμη συμβουλές αφορούσαν τα συναισθηματικά “όπλα” για την τιμωρία των παιδιών. «Μη χρησιμοποιείτε την εκδικητική σιωπή όταν έχετε θυμώσει». Επίσης, η Pommells πρόσθεσε ότι «οι γονείς δεν πρέπει να ξυπνούν τα παιδιά τους με «δυνατούς ή επιθετικούς θορύβους». Εξηγώντας, είπε ότι οι φωνές στα παιδιά δεν κάνουν καταφέρνουν τίποτε άλλο από το να διαταράσσουν το νευρικό τους σύστημα». Οι φωνές και οι εντάσεις πυροδοτούν στρεσαρισμένες αντιδράσεις, που βάζουν τα παιδιά σε κατάσταση «πάλης ή φυγής», αναγκάζοντάς τα να ζουν μες στον φόβο.
Σύμφωνα με την Pommells, όταν οι γονείς προκαλούν βαθύ συναισθηματικό τραύμα στα παιδιά τους, τα παιδιά, πιθανώς μεγαλώνοντας ν’ αναζητήσουν θεραπεία προκειμένου να καταφέρουν να ξεπεράσουν τον τοξικό τρόπο με τον οποίο οι γονείς τους μιλούσαν ή τους αντιμετώπιζαν.
«Μην φέρεστε στ’ αδέλφια τόσο διαφορετικά ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι έχετε προτιμήσεις», αναφέρει ως σημαντική συμβουλή. «Μην λέτε είμαι η χειρότερη μάνα, όταν τα παιδιά σας εξομολογούνται ότι έχουν πληγωθεί. «Μην αρνείστε να ζητήσετε συγγνώμη επειδή είστε γονιός».
Σύμφωνα με δεδομένα της υπηρεσίας για τη χρήση ουσιών και την ψυχική υγεία, το παιδικό τραύμα είναι πολύ διαδεδομένο. Ποσοστό πάνω από τα δύο τρίτα των παιδιών αναφέρουν ότι βίωσαν ένα τουλάχιστον τραυματικό γεγονός μέχρι την ηλικία των 16.
Η Pommells, απευθυνόμενη σε παιδιά που έχουν βιώσει εμπειρίες παιδικής κακοποίησης, τονίζει ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώθετε ότι δεν αξίζετε ν’ αγαπηθείτε ή ότι είστε μόνοι σας, εξ αιτίας της τραυματικής εμπειρίας», υπογράμμισε.
Η Pommells καταρρίπτει το μη ρεαλιστικό πρότυπο του «τέλειου γονιού», αλλά τονίζει το ρεαλιστικό πρότυπο του «ασφαλούς γονιού»
Σε πολλά σημεία, η Pommells εξηγεί ότι τα παιδιά δεν πρέπει να είναι υπεύθυνα για τα συναισθήματα των γονιών. «Αν με παρακολουθείτε, έχετε προσέξει ότι λέω και ξαναλέω να σταματήσετε να βγάζετε τ’ απωθημένα σας στα παιδιά», σημείωσε.
«Μην έχετε την απαίτηση να περπατούν όλοι στις μύτες των ποδιών όταν έχετε τα νεύρα σας». «Το να μην προστατεύετε τα παιδιά απ’ την κακή διάθεση του συντρόφου», «το να βασίζεστε στα παιδιά για συναισθηματική υποστήριξη λες και είναι σύντροφοι».
Η ειδική, τονίζει την ανάγκη των γονιών να βάζουν πάντα πρώτη την ασφάλεια των παιδιών, εξηγώντας ότι αν δεν το καταφέρουν, το παιδί το πρώτο πράγμα που θα κάνει στην ενήλικη ζωή του, θα είναι να βρει έναν ψυχολόγο για να βρει την ψυχολογική ασφάλεια που είχε ανάγκη.
«Το να αδικείτε τα παιδιά σας επειδή ο κόσμος είναι άδικος». Έτσι, δεν τα προετοιμάζετε για απολύτως τίποτα. «Το να θεωρείτε τα παιδιά σας προέκταση του εαυτού σας». Τα παιδιά σας είναι πολλά παραπάνω από την προέκταση των γονιών τους. «Το να πιστεύετε ότι πρέπει να σας ευγνωμονούν επειδή τα ταΐζετέ και τους παρέχετε στέγη». «Αυτή είναι η δουλειά σας ως γονείς», συμπληρώνει.
“Το μόνο που καταφέρνετε είναι να προκαλείτε θυμό και να πληγώνετε την αυτοεκτίμηση”
Αν οι γονείς χρησιμοποιούν τις τακτικές αυτές, το μόνο που καταφέρνουν είναι να προκαλέσουν θυμό και να μειώσουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους. Η Pommells διασαφηνίζει: «πιστεύω ότι οι γονείς, στο 99% των περιπτώσεων, κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Τα περισσότερα λάθη, γίνονται υποσυνείδητα, όμως αυτό δεν μειώνει την ένταση των συνεπειών».
Σπάζοντας τον φαύλο κύκλο του παιδικού τραύματος, θα εξασφαλίσετε μία υγιή μετάβαση στην ενήλικη ζωή για τα παιδιά σας
Οι γονείς έχουν καθοριστικό ρόλο στην εξασφάλιση ενός αφαλούς και υγιούς περιβάλλοντος, όπου μειώνεται ο κίνδυνος του παιδικού τραύματος.
Αντίθετα, όταν οι γονείς διασφαλίζουν ένα ασφαλές και στοργικό περιβάλλον, το παιδιά είναι πιθανότερο ν’ αποκτήσουν αυτοεκτίμηση και μία ισχυρή αίσθηση ταυτότητας. Το ασφαλές υπόβαθρο από την οικογένεια, θα βοηθήσει τα παιδιά να διαμορφώσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, να διαχειριστούν την πίεση από τους συνομηλίκους και να διαμορφώσουν υγιή εικόνα του εαυτού τους.
Κλείνοντας, η Pommells εξηγεί ότι κανείς δεν διδάσκεται πώς να είναι γονιός. Είναι ένας ρόλος που ασκείται κυρίως ασυνείδητα και για όλη τη ζωή
Πρέπει να γίνει σαφές ότι, κανείς γονιός δεν μπορεί να προστατεύσει το παιδί του από κάθε μορφής ή αιτία τραύματος. Όμως, αν συνειδητά προσπαθήσει να σπάσει τον κύκλο του παιδικού τραύματος, ο γονιός μπορεί να ελαττώσει το ρίσκο και να ελαφρύνει την ένταση και την επίπτωση του τραύματος στη ζωή του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου