Κίνα – ΕΕ: «Βοηθήστε μας να βγούμε από την οικονομική τρύπα στην οποία έχουμε πέσει… αλλά για να το κάνουμε αυτό οφείλετε να συμμορφωθείτε με τις πολιτικές μας κατευθυντήριες γραμμές».
Αυτή περίπου την άποψη διατύπωσε με περισσή αφέλεια και θρασύτητα η ευρωπαϊκή διπλωματία προς έναν, πράγματι, εξαιρετικά εξαιρετικά σημαντικό οικονομικό της εταίρο, την Κίνα. Ο λόγος για την επανέναρξη του πάλαι ποτέ ετήσιου μηχανισμού των Συνόδων Κορυφής Κίνας-ΕΕ, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη.
Για τον σκοπό αυτό αφίχθησαν στο Πεκίνο ο Πρόεδρος της ΕΕ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, και η πρωθυπουργός της ΕΕ, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen.
Και έτσι διαβάσαμε τι είπε ο Κινέζος Πρόεδρος Xi Jinping στους υψηλούς προσκεκλημένους του: ζήτησε αμοιβαία επωφελή εταιρική σχέση, ενίσχυση της εμπιστοσύνης σε πολιτικό επίπεδο, ενώ μίλησε για την ανάγκη αποφυγής εξωτερικών παρεμβάσεων και οικοδόμησης περιβάλλοντος διαλόγου. Όπως λοιπόν αποδεικνύεται, στο Πεκίνο υπάρχουν μόνο χαμόγελα που μιλούν για φυσική συνεργασία με τους Ευρωπαίους.
Και γιατί να μην χαμογελούν: η Κίνα τα πάει καλά, αλλά η Ευρώπη δεν τα πάει τόσο καλά. Αρκεί να θυμηθούμε τη μαγική συνταγή για μια ευρωπαϊκή καταστροφή: άρνηση ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, επομένως αύξηση του κόστους παραγωγής, και αναχώρηση μέρους αυτών των βιομηχανιών στις ΗΠΑ λόγω διάβρωσης της αγοραστικής δύναμης της μεσαίας τάξης.
Και ας μην ξεχνάμε τα πλήθη των μεταναστών – και αυτό αν μιλάμε μόνο για την οικονομία.
Κακή τάση
Γεγονός είναι ότι τα τελευταία δύο χρόνια, έκανε την εμφάνισή της μια κακή τάση: η Ευρώπη εισάγει άπληστα και όλο και περισσότερο τα πάντα από την Κίνα με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός εμπορικού ελλείμματος σχεδόν 400 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Παλαιότερα, αυτό δεν συνέβαινε• υπήρχε ισορροπία. Το περιεχόμενο των συνομιλιών που πραγματοποιήθηκαν στο Πεκίνο θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε μια λέξη: σκληρή διαπραγμάτευση.
Σύμφωνα με την ΕΕ, ο κινεζικός δράκος επιδοτεί την αυτοκινητοβιομηχανία του, ειδικά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα τον εκτοπισμό καθετί που έχει τέσσερις ρόδες εξ Γηραιάς Ηπείρου ορμώμενο.
Ταυτόχρονα, η ΕΕ απαιτεί, ει δυνατόν, απεριόριστη πρόσβαση στην κινεζική αγορά, παρουσιάζοντας στο Πεκίνο μια λίστα με χίλιες τέτοιου είδους απαιτήσεις. Οι Ευρωπαίοι παρατηρούν επίσης με θυμό ότι οι κινεζικές εισαγωγές -όχι μόνο από την Ευρώπη- μειώνονται αισθητά, και αυτό είναι ανέντιμο, γιατί και εδώ φαίνεται το χέρι της κυβέρνησης, δηλαδή το πρόγραμμα «Made in China – 2025».
Τα μηνύματα που έρχονται από το Πεκίνο έχουν ως εξής: κατανοούμε πολύ καλά την κατάσταση και θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία. Ωστόσο, εν προκειμένω υπεισέρχονται και άλλα ζητήματα: η Ευρώπη αισθάνεται υποχρεωμένη να συντρίψει πολιτικά την Κίνα.
Τι σημαίνει Ευρώπη
Ωστόσο, τι σημαίνει Ευρώπη; Τον τελευταίο χρόνο οι ηγέτες της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας επισκέφθηκαν την Κίνα. Κατόπιν υπήρξαν επισκέψεις του Κινέζου πρωθυπουργού Li Qiang τον Ιούνιο. Με άλλα λόγια, η ηγεσία της χώρας κατανοεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ευρωπαίων εταίρων και γνωρίζει καλά πώς δημιουργούνται οι επιχειρήσεις εκεί.
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί συνεχώς να ασκεί πολιτική πίεση στο Πεκίνο υπό τη γενική ιδέα: «Σκεφτόμαστε αν αξίζει να αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο καθεστώς».
Λοιπόν, ποιος βρίσκεται πίσω από τις δομές της ΕΕ είναι σαφές: οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έφεραν τον ευρωπαϊκό «ανθισμένο κήπο» στη σημερινή του κατάσταση. Αρκεί να θυμηθούμε πώς οι επόπτες των Βρυξελλών βασάνιζαν τους πάντες επί μήνες και χρόνια με συζητήσεις για το πώς θα έπρεπε να είναι η ανάπτυξη των σχέσεων με μια ασιατική δύναμη.
Το αποτέλεσμα ήταν ένα έγγραφο στρατηγικής που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο. Όπως επισημαίνεται, «η Κίνα για τους Ευρωπαίους είναι ταυτόχρονα εταίρος, ανταγωνιστής και στρατηγική πρόκληση. Πρέπει να μειώσουμε την ευρωπαϊκή εξάρτηση από αυτή».
Σύμφωνα με μια καθαρά αμερικανική φόρμουλα, σε ορισμένους τομείς μπορείς να συνεργαστείς με το Πεκίνο, αλλά σε άλλους πρέπει να λάβεις «μέτρα κατά του κινδύνου» μαζί του, δηλαδή να σκίσεις… τα πάντα.
Επιπλέον, τώρα στη Σύνοδο Κορυφής αναφέρθηκε για ποιον λόγο η ΕΕ είναι δυσαρεστημένη με τις κινεζικές εταιρείες που βοηθούν τη Μόσχα να παρακάμψει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις: πρέπει να καταλάβουμε ποια εταιρεία κάνει τι, αλλά στο τέλος να τιμωρήσουμε τους πάντες.
Επιπλέον, ένας από τους πρώην γενικούς γραμματείς του ΝΑΤΟ, o Rasmusen, υπενθύμισε στο δίδυμο των Βρυξελλών πριν από το ταξίδι τους την ανάγκη να τεθεί το θέμα της Ταϊβάν. Όλα αυτά στην Κίνα τα αντιλαμβάνονται με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο.
Και διερωτώνται: «Ποιος εξαρτάται από ποιον; Θέλετε να έχετε μια σκληρή και σκληρή συζήτηση με τον δεύτερο (μετά τις ΗΠΑ) μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο σας; Αποτύχατε στην Ουκρανία ενώ η Von der Leyen και ο Michel αναγκάστηκαν να διακόψουν την επίσκεψή τους στο Πεκίνο επειδή οι Ευρωπαίοι δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε συμφωνία για περαιτέρω βοήθεια στο Κίεβο.
Η οικονομία σας καταρρέει και τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή σας προκάλεσαν ένα επιπλέον πλήγμα. Από την άλλη, η Ρωσία και η Κίνα καταγράφουν διπλωματικά και οικονομικά κέρδη Και ακόμα νομίζετε ότι μπορείτε να παζαρεύετε σκληρά μαζί μας;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου