Φώναζα “μαμά” “μπαμπά” ερχόταν ο μπαμπάς στην πόρτα και μου έλεγε “σσσσσσ ξεκουράσου”. Πολύ περίεργο. Νόμιζα ήταν παιχνίδι οπότε άρχισα να γκρινιάζω και να φωνάζω ξανά τη μαμά μου.
Ησυχία, σκοτάδι…ήρθε ξανά ο μπαμπάς και μου είπε πάλι “σσσσσσ ξεκουράσου”. Σκέφτηκα “τι κακό έκανα σήμερα και με άφησαν μόνο ;
Πού είναι η αγκαλιά της μαμάς ως να κοιμηθώ”;
Άρχισα να κλαίω δυνατά, έβγαζα και δάκρυα, έβλεπα μόνο την πόρτα και λίγο φως που πέρναγε μέσα. Έκανα εμετό από το πολύ κλάμα, σκεφτόμουν την ημέρα αν ήμουν κακό παιδί….”μήπως που έβγαλα όλες τις κατσαρόλες έξω; Μήπως που έριξα κάτω τον καφέ του μπαμπά “; Πάλι σε λίγο μπήκε ο μπαμπάς μου είπε “σσσσσ ξεκουράσου”. Και έφυγε …και μαμά;που ήταν η μαμά;
Πέρασε μια εβδομάδα, σήμερα πάλι με άφησαν αλλά όταν με έβαλαν κάθισα ήρεμος. Δεν έκλαψα, δεν φώναξα, δεν έκανα εμετό….”αφού κανείς δε θα με πάρει αγκαλιά”, σκέφτηκα !!
Τέρμα οι αγκαλιές και τα φιλιά πριν τον ύπνο μου. “Κάνεις δε θα ρθει”
Το παιδί σου κλαίει όχι για να σε χειραγωγήσει αλλά για να επικοινωνήσει!!
Ξέρω πως ακούς πολλά, ότι το κακομαθαίνεις ,ότι ποτέ δε θα φύγει απ’ την αγκαλιά σου από το κρεβάτι σου…δεν είναι έτσι όμως.
Μη του στερείς την αγκαλιά, την ασφάλεια, την εμπιστοσύνη!!!
Θα έρθει η στιγμή που θα φύγει για πάντα από το κρεβάτι και απ την αγκαλιά σου!
Ξέρω ότι τον αγαπάς γι’αυτό στα γράφω….σε θυμάμαι πάντα …σε παρακαλώ μην τον αφήνεις να κλαίει!!
Απόδοση ‘Εφη Κουκουτσάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ο ΠΑΡΛΑΠΙΠΑΣ δεν παίρνει θέση με πολιτική άποψη σε άρθρα που αναδημοσιεύονται από διαφορά ιστολόγια. Δημοσιεύονται όλα για την δίκη σας ενημέρωση.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.