Γιατί ανησυχούν όλοι για τον Παγκόσμιο Oργανισμό Yγείας;

 

Τα τελευταία δύο χρόνια πιθανότατα θα έχετε ακούσει για την απόπειρα αρπαγής εξουσίας από τον ΠΟΥ. Παρακάτω είναι όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για να κατανοήσετε το πως έχει η κατάσταση σήμερα

• Η δημιουργία ενός τεράστιου και δαπανηρού παγκόσμιου συστήματος βιοασφάλειας βρίσκεται σε εξέλιξη και προσδοκά να βελτιώσει την ετοιμότητά μας για μελλοντικές πανδημίες ή την βιολογική τρομοκρατία. Για τη βοήθεια αυτής της ατζέντας ετοιμάζονται δύο έγγραφα μέσω του ΠΟΥ: μια ευρεία σειρά τροποποιήσεων στους υφιστάμενους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας (2005) (IHR) και μια προτεινόμενη, εντελώς νέα συνθήκη πανδημίας.
•  Η Παγκόσμια Τράπεζα και ο ΠΟΥ έχουν δημιουργήσει ένα  Ταμείο Πανδημίας , γνωστό και ως «ενδιάμεσο χρηματοπιστωτικό ταμείο» για την ενίσχυση της ετοιμότητας σε όλο τον κόσμο.
• Πολλαπλές ονομασίες έχουν χρησιμοποιηθεί για τη νέα συνθήκη καθώς παράγονται νέα προσχέδια, όπως: Pandemic Treaty, WHO CA+, Bureau Text, Pandemic Accord και Pandemic Agreement.
• Οι διαπραγματεύσεις για αυτά τα έγγραφα γίνονται μυστικά. Το πιο πρόσφατο διαθέσιμο προσχέδιο των  τροποποιήσεων του ΠΟΥ είναι από τις 6 Φεβρουαρίου 2023.
• Το τελευταίο  προσχέδιο της Συνθήκης για την Πανδημία είναι από τις 30 Οκτωβρίου 2023 αλλά φυσικά είναι μυστικό.
• Τόσο οι τροποποιήσεις όσο και η συνθήκη βρίσκονται σε προθεσμία που πρέπει να εξεταστεί για έγκριση στην 77η ετήσια συνεδρίαση της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας τον Μάιο του 2024.
• Ο αρχιδικηγόρος του ΠΟΥ, Στίβεν Σόλομον, ανακοίνωσε ότι δημιούργησε το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για να αποφευχθεί η δημοσιοποίηση του σχεδίου τροπολογιών έως τον Ιανουάριο του 2024, όπως απαιτείται από το καταστατικό του ΠΟΥ.

Πώς θα γίνουν αυτά τα προσχέδια Διεθνές Δίκαιο;

• Μια συνθήκη απαιτεί τα δύο τρίτα των ψήφων των 194 κρατών μελών της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας για να εγκριθεί και είναι δεσμευτική μόνο για τα κράτη που την έχουν επικυρώσει ή την αποδεχτεί (Άρθρα 19 και 20, Καταστατικό του ΠΟΥ). Ωστόσο, θα μπορούσε να τεθεί σε ισχύ στις ΗΠΑ με μια απλή υπογραφή, χωρίς επικύρωση από τη Γερουσία. [Βλέπε έκθεση CRS, « Προτάσεις των ΗΠΑ για τροποποίηση των Διεθνών Κανονισμών Υγείας .»]
• Οι υγειονομικές μεταβολές και οποιεσδήποτε τροποποιήσεις τους εγκρίνονται με απλή πλειοψηφία και καθίστανται δεσμευτικές για όλα τα κράτη μέλη της ΠΟΥ, εκτός εάν ένα κράτος έχει απορρίψει ή κρατά επιφυλάξεις για αυτούς εντός προκαθορισμένων χρονικών πλαισίων (άρθρα 21 και 22, Καταστατικό του ΠΟΥ, Άρθρο 72, Κανονισμός Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας).
• Πέρυσι, ωστόσο, οι τροποποιήσεις σε 5 άρθρα του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας εξετάστηκαν σε αδιαφανείς συνεδριάσεις της επιτροπής κατά την 75η ετήσια συνεδρίαση και στη συνέχεια εγκρίθηκαν με συναίνεση χωρίς επίσημη ψηφοφορία. Αυτή η διαδικασία καθιστά πιο δύσκολο να κατηγορηθούν μεμονωμένοι διπλωμάτες για τις ψήφους τους.
• Το τρέχον σχέδιο των Τροπολογιών του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας θα επιτρέψει στον Γενικό Διευθυντή του ΠΟΥ ή στους Περιφερειακούς Διευθυντές να κηρύξουν Έκτακτη Ανάγκη για τη Δημόσια Υγεία Διεθνούς Προβληματισμού (PHEIC), χωρίς να πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια (άρθρο 12). Στη συνέχεια, ο ΠΟΥ θα αναλάβει τη διαχείριση του PHEIC και θα εκδώσει δεσμευτικές οδηγίες στα ενδιαφερόμενα κράτη.
  • Το PHEICS και τα πιθανά PHEIC θα μπορούσαν να δηλωθούν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ενδιαφερόμενου κράτους ή κρατών.
  • Οι μη εκλεγμένοι αξιωματούχοι του ΠΟΥ (Γενικός Διευθυντής, Περιφερειακοί Διευθυντές, τεχνικό προσωπικό) θα μπορούσαν να υπαγορεύσουν μέτρα όπως καραντίνες, απαιτήσεις εξαναγκαστικών δοκιμών και εμβολιασμού, lockdown, κλείσιμο συνόρων κ.λπ.
• Οι αξιωματούχοι του ΠΟΥ δεν θα είναι υπόλογοι για τις αποφάσεις τους και θα έχουν διπλωματική ασυλία.

Ποια είναι ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα με τις προτεινόμενες τροποποιήσεις του ΠΟΥ;

• Το άρθρο 3 των προτεινόμενων τροπολογιών του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας καταργεί  την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων:
  • Η κρίσιμη εγγύηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως θεμέλιο της δημόσιας υγείας είναι χτισμένη από το ΔΚΥ:  «Η εφαρμογή αυτών των Κανονισμών θα γίνεται  με πλήρη σεβασμό της αξιοπρέπειας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών των προσώπων …»
  • Αυτό έχει αντικατασταθεί με την ακόλουθη νομικά ανούσια φράση:  «με βάση τις αρχές της ισότητας, της ένταξης, της συνοχής…» 
• Το προτεινόμενο άρθρο 43.4 του ΔΥΑ σημειώνει ότι ο ΠΟΥ θα μπορούσε να απαγορεύσει τη χρήση ορισμένων φαρμάκων ή άλλων αντίμετρων κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, καθώς οι «συστάσεις» του θα ήταν δεσμευτικές:
  • «Ο ΠΟΥ θα κάνει συστάσεις στο ενδιαφερόμενο Κράτος Μέρος να τροποποιήσει ή να ακυρώσει την εφαρμογή των πρόσθετων υγειονομικών μέτρων σε περίπτωση που τα μέτρα αυτά θεωρηθούν δυσανάλογα ή υπερβολικά. Ο Γενικός Διευθυντής συγκαλεί Επιτροπή Έκτακτης Ανάγκης για τους σκοπούς της παρούσας παραγράφου.»

Οι υποχρεώσεις των κρατών στις προτεινόμενες τροποποιήσεις του Διεθνούς Κανονισμού Υγείας θα περιλαμβάνουν:

• Διεξαγωγή εκτεταμένης βιολογικής επιτήρησης μικροοργανισμών και ανθρώπων (άρθρο 5).
• Παρακολούθηση γενικών μέσων ενημέρωσης και μέσων κοινωνικής δικτύωσης και λογοκρισία «ψευδών και αναξιόπιστων πληροφοριών» σχετικά με απειλές για τη δημόσια υγεία που έχει χαρακτηρίσει ο ΠΟΥ (άρθρο 44.1(η)(νέο)).
• Λήψη ιατρικών προμηθειών από ένα κράτος για χρήση από άλλα κράτη σε περίπτωση που δεν διαθέτει τα χρήματαόπως ορίζεται από τον ΠΟΥ (νέο άρθρο 13Α).
• Παραίτηση της πνευματικής ιδιοκτησίας για χρήση από άλλα κράτη ή τρίτα μέρη (νέο άρθρο 13Α).
• Μεταφορά δεδομένων γενετικής αλληλουχίας για «παθογόνα ικανά να προκαλέσουν πανδημίες και επιδημίες ή άλλες καταστάσεις υψηλού κινδύνου» σε άλλα Έθνη ή τρίτα μέρη, παρά τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται (άρθρο 44.1 στοιχείο στ) (νέο)).

Ποια είναι τα προβλήματα με την προτεινόμενη συνθήκη για την πανδημία;

Όλα τα προσχέδια της Συνθήκης για την Πανδημία (καθώς και οι προτεινόμενες Τροποποιήσεις στο Διεθνή Κανονισμό Υγείας) που έχουν εκπονηθεί μέχρι στιγμής βασίζονται σε ένα σύνολο εσφαλμένων υποθέσεων. Αυτά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:

• Το Καταστατικό του ΠΟΥ δηλώνει ότι, « Ο ΠΟΥ είναι η κατευθύνουσα και συντονιστική αρχή για το διεθνές λειτούργημα της προστασίας της υγείας. Πρόσφατα , για να δικαιολογήσει ότι ο ίδιος ο οργανισμός έγινε ήδη ο παγκόσμιος αφέντης της υγείας, ο ΠΟΥ απέκρυψε με ανειλικρινή τρόπο την τελευταία λέξη – και άρχισε να ισχυρίζεται ότι ήταν  ήδη  «η αρχή που κατευθύνει και συντονίζει τη διεθνή υγεία». Αλλά αυτό δεν ίσχυε ποτέ.  Ο ΠΟΥ ήταν πάντα ένα συμβουλευτικό όργανο, ανταποκρινόμενο σε αιτήματα για βοήθεια από τα κράτη μέλη. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε καθοδηγητικό ή κυβερνητικό όργανο με εξουσία να κυβερνά τα κράτη μέλη. Ακολουθεί το σχετικό μέρος του Συντάγματός του, στη σελίδα 2:

• Ο ΠΟΥ ισχυρίζεται ότι «η διεθνής εξάπλωση της νόσου απαιτεί την ευρύτερη διεθνή συνεργασία»,  η οποία αγνοεί το γεγονός ότι η διεθνής εξάπλωση μπορεί να είναι αρκετά περιορισμένη και να μπορεί να διαχειρίζεται από τις τοπικές ή εθνικές αρχές. αγνοεί ότι οι καταλληλότερες απαντήσεις θα καθοριστούν από τις συγκεκριμένες συνθήκες και όχι από έναν αλγόριθμο του ΠΟΥ· και αγνοεί ότι ο ΠΟΥ έχει περιορισμένη τεχνογνωσία σε σχέση με τα μεγάλα εθνικά κράτη.
• Ο ισχυρισμός του ΠΟΥ είναι ότι τα έθνη θα μπορούν να διατηρήσουν την εθνική κυριαρχία μέσω της ικανότητάς τους να εγκρίνουν και να επιβάλλουν νόμους για την υγεία, ενώ ταυτόχρονα θα δεσμεύονται και θα λογοδοτούν να υπακούουν στις οδηγίες του ΠΟΥ για την υγεία. Αυτό είναι αντιφατικό και έχει σχεδιαστεί για να προκαλεί σύγχυση: εάν ο ΠΟΥ μπορεί να επιβάλει τις αποφάσεις του για τη δημόσια υγεία στα κράτη μέλη, αυτός και όχι τα κράτη θα έχουν κυριαρχία επί της υγείας.
• Το τεράστιο κόστος και η ταλαιπωρία από τον COVID ενοχοποιούνται στην έλλειψη ετοιμότητας. Ωστόσο, οι ΗΠΑ δαπανούσαν περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την ετοιμότητα για μια πανδημία πανδημία  πριν από  την πανδημία του 2020. Ωστόσο, είχαμε λίγες μάσκες, γάντια, προστατευτικά μέσα, φάρμακα κ.λπ. όταν χτύπησε η πανδημία. Γιατί να περιμένουμε από μια κεντρική αρχή όπως είναι ο ΠΟΥ, η οποία βασίζεται σε κεκτημένα συμφέροντα στο 85% της χρηματοδότησής του, να κάνει κάτι καλύτερο για την ανθρωπότητα;

• Ένας ισχυρισμός είναι ότι η έλλειψη δικαιοσύνης οδήγησε σε αποτυχία της κοινής χρήσης φαρμάκων, εμβολίων και ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού (PPE) – αγνοώντας το γεγονός ότι κανένα έθνος δεν είχε επαρκή μέσα ή τεστ στην αρχή της πανδημίας και ότι υπήρχαν έθνη που απέκρυψαν τα γενόσημα φάρμακα από πληθυσμούς τρίτων χωρών, γεγονός που προκάλεσε σημαντικές ελλείψεις θεραπείας. Επιπλέον, τώρα που γνωρίζουμε ότι τα εμβόλια κατά του COVID οδηγούν σε αρνητική αποτελεσματικότητα αρκετούς μήνες μετά τον εμβολιασμό (καθιστώντας τους λήπτες πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη του COVID), οδηγώντας μάλιστα αρκετούς σε σοβαρές παρενέργειες, ακόμα και στο θάνατο, είναι προφανές ότι τα κράτη που ήταν τελευταία στη σειρά της λίστα για να παραλάβουν τα εμβόλια για τον COVID και των οποίων οι πληθυσμοί είναι ως επί το πλείστον μη εμβολιασμένοι τα πήγαν καλύτερα συνολικά από εκείνους που έλαβαν εμβόλια για τον πληθυσμό τους. Η λεγόμενη έλλειψη δικαιοσύνης ήταν τυχαία για αυτούς!
• Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι οι πανδημίες ανακύπτουν πάντα από τη διεπαφή ζώου-ανθρώπου και ότι είναι φυσικής προέλευσης. Κανένα από τα δύο δεν ισχύει για τον COVID ή την ευλογιά των πιθήκων, τις δύο τελευταίες δηλωθείσες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος, καθώς προήλθαν από εργαστήρια.
• Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι η αόριστα καθορισμένη «προσέγγιση One Health, μια παγκόσμια υγεία δηλαδή» μπορεί να αποτρέψει ή να ανιχνεύσει πανδημίες και να τις βελτιώσει. Ωστόσο, παραμένει ασαφής η στρατηγική που θα χρησιμοποιήσουν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι η προσπάθεια αυτή θα προσφέρει οποιαδήποτε πλεονεκτήματα για τη δημόσια υγεία.
• Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι η αύξηση της σύλληψης, δηλαδή της συλλογής και της μελέτης «δυνητικών πανδημικών παθογόνων» θα επιτευχθεί με ασφάλεια και θα αποφέρει χρήσιμα συμπεράσματα για την αποφυγή μιας μελλοντικής πανδημίας, ενώ κανένα από τα δύο δεν ισχύει. Το  πρόγραμμα Select Agent  του CDC λαμβάνει ετησίως 200 αναφορές ατυχημάτων, απωλειών ή κλοπών πιθανών πανδημικών παθογόνων μικροοργανισμών από εργαστήρια υψηλής ασφαλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή μιλάμε για 4 περιστατικά κλοπής (άρα 4 πιθανές πανδημίες) την εβδομάδα! Και αυτό συμβαίνει μόνο εντός των ΗΠΑ. 
• Τα σχέδια της συνθήκης του ΠΟΥ και οι τροποποιήσεις του προϋποθέτουν ότι οι κατασκευαστές φαρμακευτικών προϊόντων θα συμφωνήσουν να παραιτηθούν από ορισμένα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.  Στην πραγματικότητα , ούτε οι αναπτυσσόμενες χώρες ούτε οι κατασκευαστές φαρμάκων είναι ευχαριστημένοι με την πρόσφατη πρόταση συνθήκης για την πνευματική ιδιοκτησία.
• Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν μια Διακήρυξη για την ετοιμότητα για την πανδημία που υποστηρίζει το σχέδιο του ΠΟΥ στις 20 Σεπτεμβρίου 2023. Στην πραγματικότητα, 11 χώρες απέρριψαν τη διαδικασία της Διακήρυξης και υπογράφηκε μόνο από τον Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, εκπροσωπώντας τον εαυτό του και όχι ολόκληρη την Γενική Συνέλευση του Οργανισμού.
• Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι ο ΠΟΥ έχει το νόμιμο δικαίωμα να απαιτεί από τα έθνη να λογοκρίνουν τις «infodemics» των μη ασφαλών πληροφοριών δηλαδή, κάτι που συνεπάγεται την παραπληροφόρηση και να επιτρέπουν μόνο την κοινή χρήση των αφηγήσεων του ΠΟΥ για τη δημόσια υγεία, ωστόσο αυτό παραβιάζει την ελευθερία του λόγου με ότι αυτό συνεπάγεται. Θυμηθείτε πόσοι άξιοι γιατροί κυνηγήθηκαν για τις απόψεις τους κατά την διάρκεια της κορωνουστερίας.
• Ένας άλλος ισχυρισμός λέει ότι η «κάλυψη» υγείας (ασφάλιση) θα παρέχει αυτόματα στους πολίτες του κόσμου πρόσβαση σε ένα ευρύ φάσμα υγειονομικής περίθαλψης, ενώ ο πρωταρχικός λόγος για την έλλειψη πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη είναι η έλλειψη επαγγελματιών και εγκαταστάσεων και όχι η έλλειψη «κάλυψης. ”

Ακολουθούν ορισμένα συγκεκριμένα παραδείγματα για το τι δεν πάει καλά με τη Συνθήκη:

Άρθρο 3, #2. Κυριαρχία

«Τα κράτη έχουν, σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τις γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου, το κυριαρχικό δικαίωμα να νομοθετούν και να εφαρμόζουν νομοθεσία σύμφωνα με τις πολιτικές τους για την υγεία». 

Αυτή η γλώσσα αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της ανάληψης της κυριαρχίας του ΠΟΥ για θέματα υγείας στα κράτη μέσω αυτής της συνθήκης. Είναι μια ανειλικρινής προσπάθεια αρπαγής της κυριαρχίας, ενώ ισχυρίζεται το αντίθετο.

Άρθρο 3, #3. Μετοχικό κεφάλαιο

«Η ισότητα περιλαμβάνει την  απρόσκοπτη , δίκαιη, ισότιμη και έγκαιρη  πρόσβαση σε  ασφαλή, αποτελεσματικά, ποιοτικά και οικονομικά προσιτά προϊόντα και υπηρεσίες που σχετίζονται με την πανδημία , πληροφορίες , τεχνολογίες που σχετίζονται με πανδημία και την κοινωνική προστασία». 

Ωστόσο, το άρθρο 9, #2 (δ) ορίζει ότι τα μέρη προωθούν την «Infodemic Management» και η infodemic ορίζεται στο άρθρο 1 στοιχείο γ) ως ψευδείς ή παραπλανητικές πληροφορίες. Το άρθρο 18, #1 καθοδηγεί τα μέρη να «καταπολεμήσουν την ψευδή, παραπλανητική, παραπληροφόρηση…» Σε προηγούμενα προσχέδια ο ΠΟΥ διευκρίνισε ότι μόνο η αφήγηση του ΠΟΥ για τη δημόσια υγεία θα επιτρεπόταν να διαδοθεί.

Άρθρο 4, #3. Πρόληψη πανδημίας και επιτήρηση δημόσιας Υγείας

«Τα συμβαλλόμενα μέρη θα συνεργαστούν με την υποστήριξη της Γραμματείας του ΠΟΥ για την ενίσχυση και τη διατήρηση εργαστηριακών και διαγνωστικών ικανοτήτων δημόσιας υγείας, ιδίως όσον αφορά την ικανότητα εκτέλεσης γενετικής αλληλουχίας, την επιστήμη των δεδομένων για την αξιολόγηση του κινδύνου ανιχνευόμενων παθογόνων και τον ασφαλή χειρισμό δειγμάτων που περιέχουν παθογόνα και τη χρήση σχετικών ψηφιακών εργαλείων». 

Αν και αυτή η ενότητα παραλείπει την παροχή κινήτρων για εργαστηριακή έρευνα Gain-of-Function (η οποία συμπεριλήφθηκε στο προηγούμενο προσχέδιο του Γραφείου), καθοδηγεί τα έθνη να πραγματοποιήσουν γενετική αλληλουχία πιθανών παθογόνων πανδημίας (δηλαδή, παράγοντες βιολογικού πολέμου) που βρίσκουν και να τα χειρίζονται με ασφάλεια, κάτι που απαιτεί εργαστήρια υψηλού περιορισμού (BSL3/4). Επίσης, στο άρθρο 4 βλέπουμε ότι εκφράζεται η ανάγκη  «ανάπτυξης, ενίσχυσης και διατήρησης της ικανότητας (i) ανίχνευσης, αναγνώρισης και χαρακτηρισμού παθογόνων που παρουσιάζουν σημαντικούς κινδύνους…», υποδεικνύοντας την οδηγία για τα κράτη να πραγματοποιούν επιτήρηση για την αναζήτηση τέτοιων παθογόνων ώστε να μελετηθούν. 

Άρθρο 6, #4. Προετοιμασία, ετοιμότητα και ανθεκτικότητα

«Τα συμβαλλόμενα μέρη θα δημιουργήσουν, με βάση τις υπάρχουσες ρυθμίσεις, ανάλογα με την περίπτωση, δίκτυα γονιδιωματικής, αξιολόγησης κινδύνου και εργαστηρίου για τη διεξαγωγή επιτήρησης και  κοινής χρήσης αναδυόμενων παθογόνων με δυνατότητα πανδημίας , με τέτοιου είδους  κοινή χρήση  σύμφωνα με τους όρους και τις λεπτομέρειες που ορίζονται στο άρθρο 12». Το άρθρο 1 παράγραφος η) ορίζει  «παθογόνο με δυνατότητα πανδημίας» ως κάθε παθογόνο που έχει εντοπιστεί ότι μολύνει ανθρώπους και που είναι δυνητικά εξαιρετικά μεταδοτικό και ικανό για ευρεία, ανεξέλεγκτη εξάπλωση στους ανθρώπινους πληθυσμούς και εξαιρετικά λοιμογόνο, καθιστώντας το πιθανό να προκαλέσει σημαντική νοσηρότητα και/ή θνησιμότητα στους ανθρώπους». 

Γιατί ο ΠΟΥ απαιτεί από τα έθνη να βγουν έξω και να βρουν πιθανά παθογόνα πανδημίας (γνωστοί και ως παράγοντες βιολογικού πολέμου) και να παρέχουν βιολογικά δείγματα και γενετικές αλληλουχίες παθογόνων στον ΠΟΥ, όπου στη συνέχεια θα κοινοποιηθούν σε φαρμακευτικές εταιρείες, ερευνητικά κέντρα και ακαδημαϊκά ιδρύματα και ποιος ξέρει που αλλού; Πρέπει επίσης να μοιράζονται τις γενετικές αλληλουχίες στο διαδίκτυο, όπου οι χάκερ θα μπορούσαν να αποκτήσουν τις αλληλουχίες και να παράγουν παράγοντες βιολογικού πολέμου. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά απαγορεύεται από  το ψήφισμα 1540 του Συμβουλίου Ασφαλείας .

Άρθρο 8, #3. Παρακολούθηση ετοιμότητας και λειτουργικές επιθεωρήσεις

« Τα συμβαλλόμενα μέρη, αξιοποιώντας τα υπάρχοντα εργαλεία, θα αναπτύξουν και θα εφαρμόσουν ένα περιεκτικό, διαφανές, αποτελεσματικό και αποδοτικό σύστημα παρακολούθησης και αξιολόγησης για την πρόληψη, την ετοιμότητα και την αντιμετώπιση της πανδημίας». 

Ωστόσο, 4 διαφορετικά συστήματα παρακολούθησης («εργαλεία» – βλέπε παρακάτω γράφημα) έχουν χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της ετοιμότητας των εθνών για πανδημίες και τα 4 απέτυχαν να προβλέψουν πόσο καλά θα τα κατάφερναν όταν εμφανιστεί ο COVID για παράδειγμα ή ένα καινούργιο παθογόνο. Δεν υπάρχει καμία αναγνώριση των αστοχιών των εργαλείων αξιολόγησής μας , ούτε συζήτηση για το εάν υπάρχουν χρήσιμα εργαλεία αξιολόγησης . Και αυτό θέτει το ερώτημα γιατί, εάν τα μέσα μας για την αξιολόγηση της προόδου κατά των πανδημιών απέτυχαν, πιστεύουμε ότι παρόμοιες προσπάθειες είναι πιθανό να είναι επιτυχείς στο μέλλον;

Άρθρο 10, #1 (δ). Βιώσιμη Παραγωγή

«Τα συμβαλλόμενα μέρη ενθαρρύνουν τις οντότητες, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευαστών εντός των αντίστοιχων δικαιοδοσιών τους, ιδίως εκείνων που λαμβάνουν σημαντική δημόσια χρηματοδότηση, να χορηγούν, με την επιφύλαξη τυχόν υφιστάμενων περιορισμών αδειοδότησης, με αμοιβαία συμφωνηθέντες όρους, μη αποκλειστικές άδειες χωρίς δικαιώματα σε οποιονδήποτε κατασκευαστή, ιδίως από αναπτυσσόμενες χώρες, να χρησιμοποιούν την πνευματική τους ιδιοκτησία και άλλες προστατευόμενες ουσίες, προϊόντα, τεχνολογία, τεχνογνωσία, πληροφορίες και γνώσεις που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία ανάπτυξης και παραγωγής προϊόντων που σχετίζονται με την πανδημία, ιδίως για προπανδημικές και πανδημικές διαγνώσεις, εμβόλια και θεραπευτικά για χρήση σε συμφωνημένες αναπτυσσόμενες χώρες».

Αυτό και οι σχετικές ενότητες είναι πιθανώς που κάνουν τον φαρμακευτικό παγκόσμιο οργανισμό τόσο αναστατωμένο με το τρέχον προσχέδιο της Συνθήκης.

Άρθρο 12, #4 (α) θ (2) Πρόσβαση και επιμερισμός παροχών

“Μεταφορτώστε τη γενετική αλληλουχία τέτοιου υλικού WHO PABS (Pathogen Access and Benefits System) σε μία ή περισσότερες προσβάσιμες στο κοινό βάσεις δεδομένων της επιλογής σας, υπό την προϋπόθεση ότι η βάση δεδομένων έχει θέσει σε εφαρμογή την κατάλληλη ρύθμιση σε σχέση με το υλικό PABS της ΠΟΥ.”

Η συνθήκη απαιτεί την κοινή χρήση παθογόνων μικροοργανισμών και την ανάγκη αναγνώρισης και αποστολής των γενετικών τους αλληλουχιών στο διαδίκτυο, όπου θα είναι προσβάσιμα. Αυτό θα μπορούσε επίσης να ονομαστεί διάδοση παραγόντων βιολογικών όπλων, που γενικά θεωρείται έγκλημα. Στις Η.Π.Α., οι “Επιλεγμένοι πράκτορες” είναι αυτοί που έχουν οριστεί ότι έχουν δυνατότητα κήρυξης πανδημίας και το πρόγραμμα επιλεγμένων πρακτόρων  διαχειρίζεται το CDC και το USDA. Για την καλύτερη ασφάλεια, το CDC πρέπει να δώσει άδεια μεταφοράς επιλεγμένων πρακτόρων. Ωστόσο, οι κανόνες επίλεκτων πρακτόρων αγνοούνται σε αυτή τη Συνθήκη του ΠΟΥ, η οποία απαιτεί τη μεταφορά παραγόντων που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια παγκόσμια πανδημία. Και σε μια προφανή προσπάθεια να παραδοθούν οι υφιστάμενοι κανόνες, το προσχέδιο αναφέρει στο άρθρο 12, #8 .

«Τα Μέρη διασφαλίζουν ότι ένα τέτοιο σύστημα είναι συνεπές, υποστηρίζει και δεν αντιβαίνει στους στόχους της Σύμβασης για τη Βιοποικιλότητα και του Πρωτοκόλλου της Ναγκόγια. Το σύστημα PABS του ΠΟΥ θα παρέχει βεβαιότητα και νομική σαφήνεια στους παρόχους και τους χρήστες των υλικών PABS του ΠΟΥ».

Άρθρο 13, #3 (ε). Παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού και εφοδιαστική τροφοδοσία (SCL)

«Οι όροι του Δικτύου SCL του ΠΟΥ θα περιλαμβάνουν: τη διευκόλυνση της διαπραγμάτευσης και της συμφωνίας δεσμεύσεων προαγορών και συμβάσεων προμηθειών για προϊόντα που σχετίζονται με την πανδημία». 

Οι δεσμεύσεις προκαταβολών είναι συμβάσεις που υποχρεώνουν τα έθνη να αγοράζουν προϊόντα για πανδημίες εκ των προτέρων, από μυστικά κονδύλια. Ούτε ο κατασκευαστής ούτε το συμβαλλόμενο μέρος γνωρίζουν τι έρχεται, αλλά μόλις ο ΠΟΥ εκδώσει μια κατάσταση πανδημίας, τα συμβόλαια ενεργοποιούνται και η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να αγοράσει αυτό που παράγει ο κατασκευαστής. Η πανδημία της γρίπης των χοίρων του 2009 παρέχει ένα χρήσιμο παράδειγμα. Οι δεσμεύσεις προκαταβολών οδήγησαν σε αγορές δεκάδων δισεκατομμυρίων εμβολίων στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη για μια γρίπη που ήταν λιγότερο σοβαρή από το κανονικό. Το εμβόλιο GSK Pandemrix οδήγησε σε πάνω από 1.300 περιπτώσεις σοβαρής ναρκοληψίας , κυρίως σε εφήβους. Η ταχεία παραγωγή εμβολίων για τα οποία τα κέρδη είναι εγγυημένα και η ευθύνη απαλλάσσεται δεν υπήρξε ποτέ όφελος για τον καταναλωτή.

Άρθρο 14. Ρυθμιστική Ενίσχυση

Τα κράτη πρέπει να εναρμονίσουν τις ρυθμιστικές απαιτήσεις τους, να επισπεύσουν τις εγκρίσεις και τις εξουσιοδοτήσεις και να διασφαλίσουν ότι υπάρχουν νομικά πλαίσια για την υποστήριξη των εγκρίσεων έκτακτης ανάγκης. Αυτό δίνει κίνητρο για μια ελεύθερη κούρσα για τα πρότυπα έγκρισης φαρμάκων και εμβολίων, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.