Συντάκτες, οι οποίοι φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για συγκεκριμένα «δημοκρατικά πρότυπα» παρά για την ίδια τη δημοκρατία, δημοσίευσαν μια «ενημερωμένη» υπόθεση κατά της συνταγματικής μας δημοκρατίας και ολόκληρης της έννοιας της ψηφοφορίας (εκλογών)
New York Times: Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι των μέσων ενημέρωσης που προειδοποιούν συνεχώς ότι η μορφή της διακυβέρνησής μας δέχεται επίθεση προωθούν επίσης συνεχώς παραπλανητικές επιθέσεις κατά της μορφής διακυβέρνησής μας;
Συντάκτες κοινής γνώμης των New York Times, οι οποίοι φαίνεται να ενδιαφέρονται περισσότερο για συγκεκριμένα, αυθαίρετα επιλεγμένα «δημοκρατικά πρότυπα» παρά για την ίδια τη δημοκρατία, δημοσίευσαν μια κακώς ενημερωμένη υπόθεση κατά της συνταγματικής μας δημοκρατίας και ολόκληρης της έννοιας της ψηφοφορίας (εκλογών).
Οι Times δημοσίευσαν άρθρο του Adam Grant, οργανωτικό ψυχολόγο στο Wharton School του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, ο οποίος γράφει:
Την παραμονή της πρώτης συζήτησης για την προεδρική κούρσα του 2024, η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση συναγωνίζεται ιστορικά χαμηλά. Οι αξιωματούχοι εργάζονται σκληρά για να προστατεύσουν τις εκλογές και να διασφαλίσουν τους πολίτες για την ακεραιότητά τους. Αλλά αν θέλουμε τα δημόσια αξιώματα να έχουν ακεραιότητα, ίσως είναι καλύτερα να καταργήσουμε τις εκλογές εντελώς.
Αν νομίζετε ότι αυτό ακούγεται αντιδημοκρατικό, ξανασκεφτείτε το. Οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν τη δημοκρατία. Στην Αθήνα πολλοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιλέχθηκαν με ταξινόμηση — μια τυχαία κλήρωση από μια ομάδα υποψηφίων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιούμε ήδη μια έκδοση μιας λοταρίας για να επιλέξουμε ενόρκους. Τι θα γινόταν αν κάναμε το ίδιο με τους δημάρχους, τους περιφερειάρχες, τους νομοθέτες, τους δικαστές ακόμα και τους προέδρους;
Έχοντας διεκδικήσει την εξουσία των αρχαίων Αθηναίων, ο ψυχολόγος προχωρά στη συνέχεια με διάφορους ισχυρισμούς. Αφορούν τις υποτιθέμενες αρετές της απαξίωσης ολόκληρου του αμερικανικού εκλογικού σώματος.
Μερικοί αναγνώστες μπορεί να αναρωτηθούν γιατί οι Times κάλεσαν τον Mr. Grant για αυτήν την αποστολή. Ήταν όλοι οι ιστορικοί του Penn μακριά για τις καλοκαιρινές τους διακοπές; Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον μερικοί από αυτούς έχουν αντιδράσει με τρόμο σε αυτήν την ολισθηρή αιτιολόγηση για την απώθηση των ψηφοφόρων των ΗΠΑ από την πολιτική διαδικασία.
Ο λόγος που τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι ερασιτέχνες ιστορικοί εξακολουθούν να θαυμάζουν τους Αθηναίους στα μέσα του πέμπτου αιώνα π.Χ. δεν είναι επειδή οι Αθηναίοι συμφώνησαν να παραδώσουν όλη την εξουσία σε ηγέτες που επιλέχθηκαν τυχαία. Είναι επειδή οι Αθηναίοι αυτοκυβερνήθηκαν. Οι πολίτες της χρυσής εποχής διατήρησαν μεγάλο μέρος της εξουσίας που ασκείται σήμερα στις ΗΠΑ από δήμαρχους, κυβερνήτες, νομοθέτες, δικαστές και προέδρους. Οι Αθηναίοι μαζεύτηκαν και ψήφισαν για τα μείζονα ζητήματα της εποχής—την άμεση δημοκρατία. Ναι, υπήρχαν δημόσιοι υπάλληλοι για συγκεκριμένα καθήκοντα, αλλά ο λαός διατήρησε τεράστια δύναμη.
Μερικοί αναγνώστες μπορεί να αναρωτηθούν γιατί οι Times κάλεσαν τον Mr. Grant για αυτήν την αποστολή. Ήταν όλοι οι ιστορικοί του Penn μακριά για τις καλοκαιρινές τους διακοπές; Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον μερικοί από αυτούς έχουν αντιδράσει με τρόμο σε αυτήν την ολισθηρή αιτιολόγηση για την απώθηση των ψηφοφόρων των ΗΠΑ από την πολιτική διαδικασία.
Ο λόγος που τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι ερασιτέχνες ιστορικοί εξακολουθούν να θαυμάζουν τους Αθηναίους στα μέσα του πέμπτου αιώνα π.Χ. δεν είναι επειδή οι Αθηναίοι συμφώνησαν να παραδώσουν όλη την εξουσία σε ηγέτες που επιλέχθηκαν τυχαία. Είναι επειδή οι Αθηναίοι αυτοκυβερνήθηκαν. Οι πολίτες της χρυσής εποχής διατήρησαν μεγάλο μέρος της εξουσίας που ασκείται σήμερα στις ΗΠΑ από δήμαρχους, κυβερνήτες, νομοθέτες, δικαστές και προέδρους. Οι Αθηναίοι μαζεύτηκαν και ψήφισαν για τα μείζονα ζητήματα της εποχής—την άμεση δημοκρατία. Ναι, υπήρχαν δημόσιοι υπάλληλοι για συγκεκριμένα καθήκοντα, αλλά ο λαός διατήρησε τεράστια δύναμη.
Ο μεγάλος ιστορικός εκείνης της εποχής, Donald Kagan, πέθανε πρόσφατα και είναι ξεκάθαρο ότι ήδη του λείπει η Αμερική. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη του 2003 για ένα βιβλίο του Kagan για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Ο συνεντευκτής ήταν ο Neal Conan του Εθνικού Δημόσιου Ραδιοφώνου, ο οποίος πέθανε το 2021 και αναμφίβολα λείπει από πολλούς ακροατές του NPR.
CONAN: Ένα από τα πράγματα που κάνει την περιγραφή σας τόσο ζωντανή είναι η ιδέα να ακούσετε αυτές τις δημοκρατικές συζητήσεις σε αυτήν την πλαγιά στην Αθήνα, δίπλα στην υπέροχη Ακρόπολη, και να ξέρετε ότι τα έργα του Αριστοφάνη παίζονται στον δρόμο και ο Σωκράτης βρίσκεται στο επίκεντρο ανάμεσα σε άλλα άτομα που στέκονται ή κάθονται γύρω του για να τον ακούσουν. Αυτή είναι μια καταπληκτική στιγμή.
Καθ. KAGAN: Σίγουρα είναι. Χαίρομαι που έπιασες αυτόν τον ενθουσιασμό, που νιώθω κάθε φορά που το κοιτάζω. Ξέρετε, όταν σκεφτείτε πόσο μικρό μέρος ήταν, αν οι άνθρωποι μαντέψουν ποιος μπορεί να ήταν ο συνολικός πληθυσμός της Αττικής — μπορεί να ήταν συνολικά ένα τέταρτο του εκατομμυρίου περίπου, αυτός είναι όλος – ο αριθμός των ενεργών πολιτών –και μόνο ενήλικοι άντρες επιτρεπόταν να συμμετέχουν στην πολιτική — δεν θα μπορούσαν να ήταν περισσότεροι από 40 ή 50.000 άτομα. Τις αποφάσεις τις έπαιρναν Αθηναίοι, καθισμένοι σε μια πλαγιά, όπως λέτε, με θέα την Αγορά, με την Ακρόπολη να φαίνεται πιο πέρα από τη μία πλευρά, και συνήθως δεν ήταν περισσότεροι από 6.000 άνθρωποι που έπαιρναν την απόφαση, και όμως όλες οι αποφάσεις παίρνονταν εκεί.
Αλλά θέλω να πω, όχι μόνο η απόφαση «Θα πάμε στον πόλεμο ή όχι» – πήραν αυτή την απόφαση – και μετά «Πόσο σε σχέση με τους πόρους πρέπει να διαθέσουμε;» Πήραν την απόφαση. «Ποιοι πρέπει να είναι οι στρατηγοί;» Πήραν την απόφαση. «Τι οδηγίες πρέπει να έχουν;» Πήραν την απόφαση. Μπορείτε να φανταστείτε κάτι τόσο απίστευτα δημοκρατικό;
Μπορείτε να φανταστείτε να προσπαθήσετε να χρησιμοποιήσετε αυτή την ιστορία ως επιχείρημα κατά της δημοκρατίας;
Αλίμονο, η χρυσή εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας δεν κράτησε πολύ. Αυτός είναι ένας μεγάλος λόγος για τον οποίο οι ιδρυτές της Αμερικής θεώρησαν ότι μια καθαρή δημοκρατία ήταν πολύ ασταθής. Οι Αθηναίοι ψηφοφόροι δεν είχαν αναθέσει τόση εξουσία σε μια μικρή ομάδα αξιωματούχων και έτσι το πλήθος στην πλαγιά του λόφου μπορούσε να κάνει τεράστιες αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ως εκ τούτου, οι ιδρυτές της Αμερικής επέλεξαν μια συνταγματική δημοκρατία, στην οποία οι πολίτες επιλέγουν τους εκπροσώπους τους. Αλλά και στα δύο συστήματα οι ψηφοφόροι κατέχουν σημαντική εξουσία, όπως θα έπρεπε.
Όσο για την ηγεσία, τότε και τώρα, δεν είναι απλώς θέμα τύχης. Ο Kagan έγραψε στη Journal το 2014:
Το 431 π.Χ., ο Περικλής ο Αθηναίος περιέγραψε τον χαρακτήρα της μεγάλης δημοκρατικής κοινωνίας που επιθυμούσε για την κοινότητά του: Μια πόλη που «διοικείται από τους πολλούς, όχι από τους λίγους», όπου «στο θέμα των δημοσίων τιμών προτιμάται κάθε άνθρωπος όχι βάσει της τάξης του αλλά της καλής φήμης και της αξίας του. Κανείς, επιπλέον, αν έχει μέσα του να κάνει κάποιο καλό για την πόλη, δεν αποκλείεται λόγω φτώχειας ή ταπεινής καταγωγής».
Ο άσχημος ρόλος των New York Times στο πέρασμα των δεκαετιών
Ένα από τα διεθνή ΜΜΕ που πρωταγωνίστησαν με νοσηρό τρόπο, καθ΄υπαγόρευση της ιδιοκτησίας τους, στο αφήγημα της planδημίας είναι οι διαβόητοι Times της Νέας Υόρκης, η αιχμή του δόρατος των χορηγών πίσω από τη κουρτίνα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ.
Είναι η εφημερίδα στην οποία ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του JFK από την CIA (όπως υποστηρίζει ο ανιψιός του δολοφονημένου και υποψήφιος για το χρίσμα Robert Kennedy Jr.), εμφανίστηκε ο όρος Θεωρίας Συνωμοσίας καθώς το λαικό ένστικτο της εποχής είχε εντοπίσει τους πραγματικούς συνωμότες.
Οι “προοδευτικοί” Τimes λοιπόν πρωταγωνίστησαν στη συγκάλυψη της δολοφονίας του John Kennedy με την ίδια θρασύτητα που σήμερα πρωταγωνιστούν στη προσπάθεια συγκάλυψης της εργαστηριακής προέλευσης της planδημίας η οποία συνέπεσε δραματικά με μία προσομοίωση πανδημίας που διόργανωσε το WEF και ο Gates στις 18 Οκτωβρίου 2019 στη Νέα Υόρκη.
Με την ίδια θρασύτητα και απαξίωση του υποτιθέμενου δημοσιογραφικού λειτουργήματος η καλή εφημερίδα (και τα εν Ελλάδι θανάσιμα έγκριτα σαρδανάπαλα φερέφωνα), αποκρύπτουν και την αιτία των ξαφνικών θανάτων που δεν είναι άλλη από τα εμβόλια COVID-19.
To τελευταίο “επίτευγμα” της εφημερίδας είναι να διατυπώσει την άποψη ότι πρέπει να καταργηθούν οι εκλογές. (Αυτό που με κάθε τρόπο θέλει να επιτύχει ο πολύς Klaus Schwab). Οι ηγέτες να εκλέγονται με κλήρωση χρησιμοποιώντας σαν επιχείρημα την Αθηναική Άμεση Δημοκρατία. Τη λειτουργία της οποίας ο αρθρογράφος των Times επιχειρεί καταφανώς να αλλοιώσει
Το άρθρο του Adam Grant στους Τimes της Νέας Υόρκης προκάλεσε μία συγκλονιστική απάντηση από το αντίπαλο δέος της εφημερίδας, τη The Wall Street Journal.
Eδώ ο James Freeman στη κυριολεξία αποδόμησε με έναν μοναδικό τρόπο το άρθρο των Times και τις επιδιώξεις πίσω από αυτό.
Καθώς στο Μέγαρο Μαξίμου η ατζέντα των προσώπων που συναντά ο Έλληνας πρωθυπουργός εκπορεύεται από τους εντολείς του σχετικού άρθρου που είδε το φως της δημοσιότητας στους Times και επειδή μας αφορά άμεσα, σας καλούμε να διαβάζετε συχνά τι γράφουν, έτσι θα ξέρετε ακριβώς ποιο θα είναι το επόμενο μεγάλο θέμα που θα προωθηθεί στις μάζες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου