Μια μέρα σαν σήμερα, το 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν ο πρώτος ευρωπαίος που αναφέρθηκε στο φυτό που έγινε αργότερα γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο ως «καπνός». Το κάπνισμα, λοιπόν, από μια μέρα σαν τη σημερινή, 15 Νοεμβρίου του 1492 αρχίζει να κυριεύει τον πλανήτη!
Ο Κολόμβος ήθελε πολύ να εξερευνήσει το νησί που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα Κούβα, οπότε έστειλε ομάδα ναυτικών του στη στεριά· όταν εκείνοι επέστρεψαν, ανέφεραν έκπληκτοι πως είχαν δει ανθρώπους να κρατάνε με τα δόντια τους «φλεγόμενα ξυλάκια».
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, σε όποιο μέρος των αμερικανικών ακτών και αν ταξίδευαν οι ευρωπαίοι εξερευνητές, ανέφεραν τη συνήθεια των ινδιάνων να ρουφούν ή να μασάνε καπνό, πιστεύοντας πως αυτό τους προστάτευε από ασθένειες. Ένας μάλιστα περιέγραψε εκστασιασμένος τη συνήθεια να βάζουν φύλλα από το φυτό μέσα σε μια πίπα- όπως θα τη λέγαμε σήμερα- να τα ανάβουν και έπειτα να ρουφάνε με «τόσο πάθος και τόση ώρα, ώστε τα σώματά τους να γεμίζουν με καπνό μέχρι που άρχισε αυτός να βγαίνει από το στόμα και από τα ρουθούνια τους σαν να ήταν καμινάδες»! Οι ιθαγενείς είπαν πως η χρήση του καπνού τους κρατούσε ζεστούς και υγιείς.
Οι πρώιμες αντιδράσεις είχαν επίσης να κάνουν με τα δύο είδη καπνού, ένα από τα οποία ήταν ο ψηλός καπνός, που έβγαζε μια πιο ήπια και ευχάριστη μυρωδιά και γεύση όταν καιγόταν. Το ψηλό αυτό φυτό ήταν ενδημικό στη νότια Αμερική, αλλά όχι βόρεια· αργότερα μεταφυτεύτηκε στη Βιρτζίνια, για παράδειγμα, όπου διαπιστώθηκε πως ευδοκιμούσε εξαιρετικά και έτσι η διάθεση αυτού του είδους καπνού γέννησε τη φρενίτιδα για τη χρήση της συγκεκριμένης ουσίας.
Νικοτίνη ονομάζεται το αλκαλοειδές, το οποίο απαντάται σε σχετικά μεγάλες ποσότητες στα φύλλα του καπνού και οφείλει το όνομά της στον Γάλλο Ζαν Νικό (Jean Nicot), στον οποίο επίσης οφείλει το όνομά του και το φυτό του καπνού: Nicotiana tabacum.
Μόλις το 1964 αναγνωρίστηκε η βλαπτική δράση της νικοτίνης και η συνεισφορά της, μέσω του καπνίσματος, στην πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα και άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας.
Το 1988, η νικοτίνη, περιγράφεται ως η ναρκωτική ουσία που προκαλεί τον εθισμό στο κάπνισμα, εθισμός ο οποίος χαρακτηρίζεται από τις ίδιες φαρμακολογικές και συμπεριφορικές αρχές, όπως αυτών της ηρωίνης και της κοκαΐνης.
Ο Σερζ Γκενσμπούρ, κάπνιζε πέντε πακέτα «Gitanes» άφιλτρα την ημέρα· πέθανε από καρδιακή προσβολή στα 62 του. Οι φίλοι του είπαν: «πέθανε από υπερβολική δόση… ζωής»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου