Από τον Covid στις πολεμικές συγκρούσεις: Η διασπορά του «ιού του φόβου» ως όπλο της απολυταρχικής παγκοσμιοποιημένης εξουσίας

 Κάθε νέα παγκόσμια κρίση παρασκευάζεται με ιδιαίτερη επιμέλεια και μυστικότητα στα εργαστήρια της βιοπολιτικής από τη σατανική υπερεθνική ελίτ και εν συνεχεία εξαπολύεται στη δύσμοιρη και ανυποψίαστη ανθρωπότητα

Από τον Covid στις πολεμικές συγκρούσεις: Την ώρα που μαίνεται στην Ουκρανία ο πόλεμος, στη Μέση Ανατολή μια νέα πολύ επικίνδυνη εστία γεωπολιτικής έντασης δείχνει ικανή να αποσταθεροποιήσει πλήρως το παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας

Του Δημήτριου Νικ. Δασκαλάκη*

Ένας παλιός γνώριμος από την εποχή του κορονοϊού, ο Γερμανός οικονομολόγος, ιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Klaus Schwab είχε προβεί τον Ιούνιο του 2020 σε μια άκρως διαφωτιστική γραπτή δήλωση, με σκοπό την ψυχολογική προετοιμασία της παγκόσμιας κοινής γνώμης για το γεγονός ότι η υγειονομική κρίση θα μεταβάλει δραματικά τη φυσιογνωμία του κόσμου.

Ο μεγάλος αυτός «οραματιστής» του 21ου αιώνα, σε μια σπάνια έκρηξη διορατικότητας, είχε δηλώσει συγκεκριμένα τα εξής: «Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η πανδημία συνεχίζει να επιδεινώνεται παγκοσμίως. Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε πότε θα επανέλθουν τα πράγματα στο φυσιολογικό. Η σύντομη απάντηση είναι “ποτέ”. Τίποτα δεν θα επιστρέψει ποτέ στην ψευδαίσθηση της κανονικότητας που επικρατούσε πριν από την κρίση, επειδή η πανδημία του κορονοϊού σηματοδοτεί ένα θεμελιώδες σημείο καμπής στην παγκόσμια τροχιά μας. Μερικοί αναλυτές το αποκαλούν μεγάλη διχοτόμηση, ενώ άλλοι αναφέρονται σε μια βαθιά κρίση βιβλικών διαστάσεων. Η ουσία όμως παραμένει η ίδια: ο κόσμος -όπως τον γνωρίζαμε τους πρώτους μήνες του 2020 δεν υπάρχει πια- έχει διαλυθεί στο πλαίσιο της πανδημίας».

Με βάση την πιο πάνω δήλωση του αρχινεοταξίτη Klaus Schwab κρίνεται πολύ πιθανό ότι από τον Μάρτιο του 2020 (όταν κηρύχθηκε από τον ΠΟΥ ως πανδημία η νόσος SARS-C0V-2) να έχουμε εισέλθει σε μια πολύ ρευστή ιστορική φάση διαδοχικών παγκόσμιων (ψευτο)κρίσεων που αξιοποιούνται από τους αλλόφρονες νεοταξίτες ως «στενό παράθυρο ευκαιρίας», με σκοπό την ταχεία εφαρμογή των εωσφορικών τους σχεδίων στην αποσβολωμένη και ανήμπορη να αντιδράσει ανθρωπότητα.

Συνεπώς κάθε νέα παγκόσμια κρίση παρασκευάζεται με ιδιαίτερη επιμέλεια και μυστικότητα στα εργαστήρια της βιοπολιτικής από τη σατανική υπερεθνική ελίτ και εν συνεχεία εξαπολύεται στη δύσμοιρη και ανυποψίαστη ανθρωπότητα, υπό τη μορφή είτε πανδημίας είτε γεωπολιτικής σύγκρουσης ή, τέλος, της κλιματικής αλλαγής, υπηρετώντας πάντοτε τον ίδιο σκοπό, δηλαδή να τροφοδοτεί με φόβο και ανησυχία τις ανθρώπινες κοινωνίες, γεγονός που επιτρέπει στον εκάστοτε κυβερνητικό θίασο μαριονετών να ελέγχει και να χειραγωγεί πανεύκολα τους έντρομους πολίτες.

Επομένως, σε κάθε νεοταξίτικη κρίσηεμπεριέχεται ως κοινό συστατικό στοιχείο το αφήγημα του φόβου που εξαφανίζει μονομιάς την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων και τους μεταβάλλει σε βρεφοποιημένους πολίτες, οι οποίοι πλέκουν τα χεράκια τους γύρω από τον λαιμό της πονηρής και διεφθαρμένης εξουσίας, πρόθυμοι να υπακούσουν σε κάθε ανορθολογική ή ακόμη και παράλογη εντολή της.

Περίπου δύο χρόνια μετά την έναρξη της υγειονομικής κρίσης, η είδηση της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας συντάραξε τη διεθνή κοινή γνώμη και προκάλεσε παγκόσμια ανησυχία για τη σοβαρή πιθανότητα διάχυσης του γεωπολιτικού κινδύνου και σε άλλες (πραγματικές ή μη) διαφιλονικούμενες περιοχές του πλανήτη.

Στις 7 Οκτωβρίου 2023 ο πλανήτης ξύπνησε υπό το άκουσμα μιας τρομερής είδησης, σύμφωνα με την οποία εκατοντάδες ένοπλοι Παλαιστίνιοι μαχητές -μέλη των παλαιστινιακών ομάδων αντίστασης- κατόρθωσαν να διεισδύσουν σε ισραηλινό έδαφος προκαλώντας δεκάδες θανάτους και τραυματισμούς μεταξύ του άμαχου ισραηλινού πληθυσμού, ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν, ενώ πολλοί πολίτες και στρατιώτες έπεσαν θύματα απαγωγής και βρίσκονται σήμερα σε καθεστώς ομηρίας.

Συνεπώς, μετά τον Ρωσοουκρανικό Πόλεμο που μαίνεται με αμείωτη σφοδρότητα στην καρδιά της ανατολικής Ευρώπης, την ίδια στιγμή διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή μια νέα πολύ επικίνδυνη εστία γεωπολιτικής έντασης, ικανή να αποσταθεροποιήσει πλήρως το παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας και σταθερότητας.

Ήδη τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα στο Ισραήλ και συνακόλουθα η χερσαία εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας, που συνοδεύτηκε από την απειλή του Ισραηλινού πρωθυπουργού ότι η απάντηση του Ισραήλ θα αλλάξει τη Μέση Ανατολή (εννοεί τον χάρτη της Μέσης Ανατολής;), καθιστούν ορατό τον κίνδυνο διάχυσης της φλόγας του πολέμου σε ολόκληρη την περιοχή του Περσικού Κόλπου.

Επίσης, δεν θα πρέπει καθόλου να αποκλειστεί ο κίνδυνος και τρίτης γεωπολιτικής ανάφλεξης (μετά την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή), με το θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων να εστιάζεται στη Νότια Σινική Θάλασσα. Η θάλασσα της Νότιας Κίνας ή Νότια Σινική Θάλασσα κρίνεται ζωτικής γεωπολιτικής σημασίας για τα κινεζικά οικονομικά συμφέροντα, καθόσον το 80% των εισαγωγών της Κίνας διαμετακομίζεται από εκεί.

Όμως, κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων, εκτός από τα εμφανή (και τραγικά) θύματα των πεδίων των μαχών, στο εσωτερικό των εμπόλεμων κρατών εξαπολύεται μια νεοταξίτικη, ύπουλη και μοχθηρή επίθεση κατά των θεμελιωδών ανθρωπίνων ελευθεριών, υπό την έννοια ότιδύναται να ενεργοποιηθεί ο θεσμός της κατάστασης πολιορκίας σε μέρος ή στο σύνολο της επικράτειας, με αποτέλεσμα την αναστολή της ισχύος σειράς συνταγματικών εγγυήσεων και δικαιωμάτων, γεγονός που περιάγει την κοινωνία σε μια εξαιρετική κατάσταση πολιτικής ανωμαλίας.

Σε συνθήκες πολεμικής έντασης, θεομηνίας ή πανδημίας ο άνθρωπος χάνει την προσωπική του υπόσταση και μεταβάλλεται σε απρόσωπη μονάδα του ανωνύμου πλήθους που δρα, σκέπτεται και συμπεριφέρεται με πανομοιότυπο τρόπο, δηλαδή μαζικοποιείται, παραδίδοντας τον εαυτό του βορά στις επιλογές και τις αποφάσεις της κοινωνικής αγέλης.

Ο πολίτης, για χάρη της δήθεν ασφάλειας που του προσφέρει η συμμετοχή του στη συμπαγή ανώνυμη μάζα, επιλέγει να θυσιάσει την ατομική του συνείδηση και τη λειτουργία της κριτικής του σκέψης, ακολουθώντας τις παρορμήσεις των συναισθημάτων και των ενστίκτων του, χάνοντας τη μοναδική ευκαιρία να διαφοροποιηθεί από το καθοδηγούμενο πλήθος, διατηρώντας την προσωπική του ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η τεχνητή ή μη συγχρονισμένη εμφάνιση πολλαπλών εστιών γεωπολιτικής έντασης ενισχύει τον κοινωνικό φόβο, καθόσον η πραγματική ή κατασκευασμένη απειλή του πολέμου δύναται να εκληφθεί ως μετεξέλιξη της Covid-τρομοκρατίας, η οποία παραλύει την κριτική σκέψη, μηχανοποιεί την ανθρώπινη συμπεριφορά και ισοπεδώνει τις ατομικές ελευθερίες.

Επομένως, ο επαπειλούμενος κίνδυνος της πολεμικής αναταραχής είναι πιθανό να εργαλειοποιείται από τη σατανική υπερεθνική ελίτ, με σκοπό την αποδιοργάνωση των κοινωνιών και την αποδυνάμωση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι η αγωνία του πολεμικού μετώπου μεταλλάσσεται στα μετόπισθεν ως «κρίση της δημοκρατίας», καθώς οι πολίτες υποβάλλονται σε καθεστώς αποδυνάμωσης ή και στέρησης των συνταγματικών τους δικαιωμάτων που προπαγανδίζεται ως «αναγκαία θυσία» για την αντιμετώπιση του εξωτερικού και ορατού εχθρού.

Συνεπώς η διασπορά του «ιού του φόβου» για το ξέσπασμα όχι μιας νέας θανατηφόρας πανδημίας, αλλά ενός γενικευμένου πολέμου, εξυπηρετεί το καθολικό αφήγημα της απολυταρχικής παγκοσμιοποιημένης εξουσίας, με το οποίο επιδιώκονται η δέσμευση της ελεύθερης βούλησης των πολιτών και η εκ προοιμίου κοινωνική πειθάρχησή τους στις οποιεσδήποτε αποφάσεις του κράτους.

Δηλαδή ο διαρκής εμβολιασμός του κοινωνικού σώματοςμε αναβαθμισμένα και επικαιροποιημένα «τηλεοπτικά εμβόλια» που έχουν σχεδιαστεί να καλύπτουν τα στελέχη όλων των ειδών του φόβου(υγειονομικού, γεωπολιτικού, κλιματικού, επισιτιστικού, ενεργειακού, χρηματοπιστωτικού, εξωγήινου) επιταχύνει τη δημιουργία μιας συμπαγούς μάζας πολιτών κοινωνικής συμμόρφωσης που αποκτά ανοσία στις θεμελιώδεις έννοιες της ατομικής ελευθερίας και της προσωπικής αξιοπρέπειας.

Σε συνθήκες εμπόλεμης αναταραχής και κοινωνικής αβεβαιότητας έχει αποδειχθεί ότι οι τρομοκρατημένοι πολίτες μεταλλάσσονται σε βρέφη που αναζητούν την ασφάλεια και την προστασία στην αγκαλιά των κυβερνήσεών τους. Όταν, μάλιστα, οι τελευταίες υπηρετούν το νεοταξίτικο αφήγημα της ολιγαρχικής, αφανούς και αντίχριστης ελίτ, τότε οι πολίτες καθίστανται νομοτελειακά άβουλα υποχείριά τους, καθώς, έχοντας αναστείλει τη λειτουργία της κριτικής τους σκέψης, υποτάσσονται πειθήνια στις εντολές και τις αποφάσεις τους.