Ο Γιώργος Σταθάκης, ένα από τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός, με άρθρο του αποχαιρετά το κόμμα, υπογραμμίζοντας πως αυτό έχει τελειώσει και έχει εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία. «Το ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε οριστικά με την εκλογή Κασσελάκη», τονίζει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα «κόμμα Κασσελάκη – Παππά – Πολάκη», αναφέρει στο άρθρο του στο news247 και υπογραμμίζει πως από το 2019 έχει ακολουθηθεί «καταστροφική» στρατηγική. Τελικά, σημειώνει, επικράτησαν οι λαϊκιστές (Ν. Παπάς, Ρ. Δούρου, Π. Πολάκης, Θ. Τζάκρη, κλπ), «οι καλύτεροι προπαγανδιστές του Μητσοτάκη» και μια «αντι-αριστερή» υστερία και ένα lifestyle στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. «Οι λαϊκιστές νίκησαν με τα πιο κατάπτυστα πολιτικά μέσα. Με κεντρικό σύνθημα να νικήσουμε τους “υπονομευτές του Τσίπρα”. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε ως “ευάλωτος από καιρό” σε μία “επιθετική κίνηση κατάληψης του κόμματος”».
«Οι λαϊκιστές είναι θιασώτες της αναβίωσης του παραδοσιακού δικομματισμού, της μετατόπισης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προς το Κέντρο και του απογαλακτισμού του από την Αριστερά, είτε ως κουλτούρα, είτε ως ιστορική παρακαταθήκη του χώρου. Είναι φιλικοί στη χρήση παραδοσιακών εργαλείων πολιτικής, όπως οι πελατειακές σχέσεις, ενώ ο πολιτικός τους λόγος είναι επικεντρωμένος στον “Αντι-Μητσοτακισμό”, δηλαδή στην ανάδειξη των στοιχείων διαφθοράς, ανικανότητας, αλαζονείας, από την παρούσα κυβέρνηση και τον “ψεύτο-πατριωτισμό”. Προγραμματικά είναι παντελώς ανύπαρκτοι και ως πολιτικό προσωπικό ανίκανοι να συμβάλλουν στην παραγωγή νέων ιδεών για την κατάκτηση της πλειοψηφίας ή την διακυβέρνηση», τονίζει.
«Η νίκη της “τάσης Κασσελάκη” στρέφει οριστικά το ΣΥΡΙΖΑ στο “λαϊκισμό” και την πολιτική και ιδεολογική αναβίωση ενός κόμματος που προσομοιάζει στο πάλαι ποτέ, – εκτός τόπου και χρόνου πλέον, “παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ”», σημειώνει στο άρθρο του ο κ. Σταθάκης.
Για τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει: «Μία απολίτικη ρευστή φιγούρα (θαυμαστής του Μητσοτάκη, ψήφισε Παπανδρέου, αλλά τελικά είναι Αριστερός). Δεν έχει παρά θολές ιδέες για την ιστορία της χώρας, την πολιτική, την Ευρώπη, τα πολιτικά ρεύματα σκέψης, την πολιτική της ΝΔ στα «μεγάλα θέματα», την γεωπολιτική, την ίδια τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ως μη πολιτικός δεν θα όφειλε φυσικά να γνωρίζει. Επιβάλλεται όμως εφόσον εμφανίζεται ως κάποιος που μοναδικό του προσόν, κατά το ισχυρισμό του, είναι ότι “εγώ είμαι αυτός που μπορεί να νικήσει το Μητσοτάκη” (“εκεί που απέτυχε ο Τσίπρας”).
Αν η κεντρική πολιτική υπόσχεση μπορούσε να συνοψιστεί σε μία φράση είναι το «αμερικάνικο όνειρο» σε ελληνική εκδοχή, ένα όραμα δηλαδή ταυτισμένο με το κοσμοείδωλο που παραδοσιακά προβάλλει η αμερικανική Δεξιά για τον εαυτό της. Ο Κασσελάκης επενδύει στην Τραμπική φαντασίωση της αδιαμεσολάβητης σχέσης με τη μάζα, του “εγώ μιλάω με την κοινωνία απευθείας και δεν χρειάζομαι το κόμμα”. Κάθε δημόσια εμφάνιση του Προέδρου έχει επαναλαμβανόμενες κοινοτυπίες περί άμεσων και πρακτικών λύσεων που “θέλει ο λαός”, θα τις “λέει ο λαός” και ο Κασσελάκης “θα τις εφαρμόζει”. Ο “ακραίος λαϊκισμός” είναι το νέο μοτίβο του ΣΥΡΙΖΑ και δεν χρειάζονται “πολλά λόγια” ή βαθυστόχαστες αναλύσεις».
Καταλήγοντας, φαίνεται να τάσσεται υπέρ της δημιουργίας ενός νέου κόμματος, το οποίο θα μπορούσε να συσπειρώσει όσους φεύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. «Και τώρα τι πρέπει να κάνουμε; Κατ´αρχάς να αναγνωρίσουμε τη τριπλή στρατηγική νίκη της ΝΔ. Πρώτον ο Μητσοτάκης «αποδυνάμωσε» τον Τσίπρα. Οι τελευταίες μετρήσεις καταλληλότητας για πρωθυπουργό ήταν 43%/13%. Δεύτερον με την νίκη Κασσελάκη και των λαϊκιστών διαλύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα και έκλεισε η περίφημη «αριστερή παρένθεση». Και τρίτον εξανεμίστηκε η προοπτική επιστροφής του στην κυβέρνηση, έπαψε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να είναι «κόμμα εξουσίας». Μπορεί άραγες η σημερινή ομάδα πρώτης γραμμής (Παπάς, Δούρου, Γ. Τσίπρας, Τζάκρη, Αποστολάκης, κλπ) και με συντονιστή τον Πολάκη να δώσει αξιοπιστία και προοπτική κυβερνησιμότητας; Ποιός λογικός άνθρωπος θα δώσει μία δεύτερη σκέψη σε αυτό; Το πρόβλημα είναι διπλά δομικό. Είναι ταυτόχρονα έλλειμμα πολιτικής και έλλειμμα προσώπων», αναφέρει και συνεχίζει:
«Η Αριστερά δεν έχει θέση στο “κόμμα Κασσελάκη-Παπά-Πολάκη” […] Το τι θα κάνει η Αριστερά στο μέλλον παραμένει άγνωστο. Το “μέλλον διαρκεί πολύ». Πρώτον για κάποια μερίδα της ελληνικής κοινωνίας ίσως είναι ακόμα απαραίτητη. Δεύτερον κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι ο κίνδυνος της περιθωριοποίησης είναι υπαρκτός. Αλλά για την ίδια την Αριστερά ο ρόλος αυτός δεν την τρόμαξε ποτέ. Ήταν εκεί για τις μεγάλες στιγμές και τις μεγάλες εκπλήξεις, από το 1958 μέχρι το 2015».
«Για όσο καιρό απέφευγε την περιχαράκωση και επικεντρωνόταν σε αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Να ασκεί δηλαδή την ιδεολογική ηγεμονία για τη δημοκρατία, τους θεσμούς, την εργασία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την οικονομία, από ένα σημείο και μετά, για το φεμινισμό, την οικολογία. Αυτό θα κάνει και τώρα. Μπορεί να επιχειρήσει και πιο απτά πολιτικά εγχειρήματα; Ίσως. Το αριστερό κοινό που εγκατέλειψε το ΣΥΡΙΖΑ το 2023 είναι μεγάλο, σίγουρα η πλειοψηφία των 15 μονάδων που απώλεσε. Και η τάση συνεχίζεται. Οι Αριστεροί και Αριστερές θα κρίνουν και είμαστε πολλοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου