Στην περιοχή της Ελευσίνας, οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να μετασταθμεύσουν C-130 αεροσκάφη της αμερικανικής αεροπορίας. Τουρκικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι έχει υποβληθεί αίτημα για την αδειοδότηση της βάσης, αλλά το αντάλλαγμα απαιτείται να είναι η μη παροχή καυσίμων σε αμερικανικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Οι Αμερικανοί ζήτησαν από την Ελλάδα τη χρήση μιας δεύτερης βάσης, εκτός από τη Σούδα, για τα αεροσκάφη τους. Η αιτία που προβάλλεται είναι ο συνωστισμός που επικρατεί στην Κρήτη λόγω της μεγάλης ποσότητας αεροσκαφών που έχουν διακινηθεί εκεί.
Στην περιοχή της Ελευσίνας, θα γίνει μεταστάθμευση αρκετών μεταγωγικών αεροσκαφών C-130 της αμερικανικής αεροπορίας, συνοδευόμενη από την παρουσία 120 ατόμων προσωπικού.
Συνεπώς, λόγω των επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα και της επίθεσης σε αμερικανικό αντιτορπιλικό με πυραύλους, η Ελλάδα φαίνεται ότι θα υποδεχθεί αμερικανικές ενόπλες δυνάμεις και θα λειτουργήσει ως μια προκεχωρημένη βάση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όμως, η ερώτηση που τίθεται είναι τί αντάλλαγμα αναμένεται για την παροχή βάσεων, εγκαταστάσεων και οποιασδήποτε άλλης μορφής συνδρομής προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι συνεργασίες αυτές απαιτούν αμοιβαία δεσμεύσεις, και γι’ αυτόν τον λόγο είναι σημαντικό να επισημαίνουμε ότι αναμένουμε συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε δωρεάν οικονομική βοήθεια για την ενίσχυση του εξοπλισμού μας, παρόμοια με αυτό που παρέχεται στο Ισραήλ και την Αίγυπτο (παρά το γεγονός ότι δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ). Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες μετά από δύο τραγωδίες και έχει χρέη ύψους 400 δισεκατομμυρίων ευρώ προς το υπερταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επιπλέον, επιθυμούμε να αποκτήσουμε όπλα μακρού βεληνεκούς για τα ελληνικά F-16V και το πυροβολικό μας, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων ATACMS με εμβέλεια 300 χιλιομέτρων. Επιπλέον, επιθυμούμε να αναβαθμίσουμε τα ελληνικά μαχητικά F-16 με την χαμηλού RCS (αντίστασης στη ραντάρ) βαφή Have Glass V, την οποία μας έχει αρνηθεί η ΗΠΑ.
Το πιο σημαντικό από όλα, ωστόσο, είναι η ανάκτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρόμοια με το Ισραήλ, ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας, συμπεριλαμβανομένων των μικρών νησιών και βραχονησίδων στο Αιγαίο, καθώς και της επικράτειας στην αποκλειστική οικονομική ζώνη μας, τα δικαιώματα εξόρυξης των ορυκτών πόρων της οποίας θα ανακηρύξουμε με τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι “φίλοι” από την Τουρκία απειλούν να κλείσουν έναν αγωγό του ΝΑΤΟ στην χώρα, που εξυπηρετεί την αμερικανική αρμάδα στη Μεσόγειο.
Πέραν των γνωστών βάσεων και ραντάρ που χρησιμοποιεί το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, υπάρχει ένας ελάχιστα γνωστός υπόγειος αγωγός που περιβάλλει την Τουρκία, ο οποίος αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Η κατασκευή του αυτού του συστήματος αγωγών του ΝΑΤΟ στην Τουρκία ξεκίνησε το 1953, στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποδομής του ΝΑΤΟ (ENF). Η γραμμή αυτή ολοκληρώθηκε και τέθηκε σε λειτουργία το 1959, με χρηματοδότηση από το ΝΑΤΟ.
Αρχικά, η λειτουργία, συντήρηση και διαχείριση του συστήματος αυτού ανήκαν στο τουρκικό υπουργείο Άμυνας, και για αυτόν τον σκοπό δημιουργήθηκε η “Διεύθυνση Επιχειρήσεων Προμήθειας Καυσίμων και Εγκαταστάσεων ΝΑΤΟ”.
Οι ανωτέρω εγκαταστάσεις παραμένουν σε λειτουργία μέχρι σήμερα.
Το ένα άκρο της γραμμής, η οποία διακλαδώνεται στη Μαλάτια, φτάνει στις περιοχές του Σίβας (Ακγκεντίκ), Ερζιντζάν, Ερζερούμ, Χορασάν και το άλλο άκρο φτάνει στο Ελαζίγ.
Η δυτική γραμμή ξεκινά από την Αττάλεια και εκτείνεται μέχρι το Εσκισεχίρ. Το ένα άκρο της γραμμής, που διακλαδώνεται στο Εσκισεχίρ, φτάνει στο Μπαλικεσίρ μέσω Προύσας, ενώ το άλλο άκρο φτάνει στη Σμύρνη και τον Κόλπο Σαρόζ μέσω Κωνσταντινούπολης.
Στις 37 αποθήκες αποθηκεύονται διάφοροι τύποι καυσίμων, όπως τα F-34, F-44, F-54, F-65, προοριζόμενοι για χρήση σε χερσαία και εναέρια οχήματα. Ωστόσο, το καύσιμο τύπου F-76, που χρησιμοποιείται από θαλάσσια οχήματα, δεν αποθηκεύεται στις δεξαμενές ANT. Όταν υπάρχει ανάγκη γι’ αυτό το καύσιμο από πλοία του ΝΑΤΟ, παρέχεται με αμοιβή από τις Διοικήσεις Αποθήκης Καυσίμων, που συνδέονται με τις τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις.
Ένας ειδικός γνώστης του θέματος σχολιάζει: “Εάν μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ κάνει αίτημα, πρέπει να το παράσχουμε!”
Είναι προφανές ότι τα πλοία που συνοδεύουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο χρειάζονται συχνά καύσιμα.
Ερώτησα αν τα αμερικανικά καταδρομικά και αντιτορπιλικά, που στάλθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο για να υποστηρίξουν το Ισραήλ, ζήτησαν προμήθεια καυσίμων από την Τουρκία, ειδικά μετά τις 7 Οκτωβρίου.
Δεν υπήρξε τέτοιο αίτημα. Έμαθα ότι μερικά από τα πλοία των ΗΠΑ ανεφοδιάζονταν επίσης με καύσιμα από τη βάση της Σούδας στην Κρήτη κατά τη διαδρομή τους προς την Ανατολική Μεσόγειο.
Ερώτησα έναν άλλο ειδικό πώς μπορούν αυτά τα πλοία να ανανεώσουν τα καύσιμά τους όταν τα χρειάζονται ξανά στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η απάντησή του ήταν: “Αυτά τα πλοία μπορούν να ανανεώσουν τα καύσιμά τους από πηγές στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Ιταλία. Μπορούν επίσης να καταθέσουν αίτημα στην Τουρκία για αυτό το θέμα. Επιπλέον, υπάρχουν μη στρατιωτικές υπηρεσίες που αναλαμβάνουν αυτή τη δουλειά υπό την Υπηρεσία Υποστήριξης του ΝΑΤΟ (NSPA). Άλλοι όροι, μπορούν επίσης να ανανεώσουν τα καύσιμά τους με ένα «πετρελαιοφόρο».
Σε αυτήν την περίοδο, όπου οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τις ισραηλινές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, είναι απαράδεκτο να επιτρέπεται σε αμερικανικά αεροσκάφη, καταδρομικά και πλοία να εφοδιάζονται από την Τουρκία.
Πρέπει να αποφεύγονται οι “εκπαιδεύσεις” όπως τα PASSEX και PHOTOEX με αμερικανικά αεροπλανοφόρα που αποστέλλονται στην Ανατολική Μεσόγειο, και δεν πρέπει να επιτρέπεται καμία συνεργασία με αυτά τα πλοία.
Η διακοπή όλων των δεσμών με το ΝΑΤΟ αποτελεί τη μεγαλύτερη υποστήριξη προς την Παλαιστίνη, όπως εκφράζει ένας τούρκος δημοσιογράφος, αντικατοπτρίζοντας τη γνώμη ενός μεγάλου ποσοστού των τούρκων πολιτών.
Το ερώτημα εδώ είναι εάν ο Ερντογάν θα φθάσει στο σημείο να αρνηθεί να παρέχει καύσιμα σε αμερικανικά πολεμικά πλοία και τι αντάλλαγμα θα ζητούσε για αυτήν την απόφαση, παρόλο που πρόκειται για εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ.
Οι Τούρκοι έχουν ζητήσει πολλές παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ στο παρελθόν, και ίσως είναι καιρός να ζητήσουμε επίσης ό,τι μπορούμε για να διασφαλίσουμε την εθνική μας ακεραιότητα, ειδικά με τις επικείμενες απειλές που επηρεάζουν την περιοχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου