Ήταν Μάρτιος του 2018 όταν δημοσιογράφος ρώτησε τον Βλαντιμίρ Πούτιν: «Μπορείτε να συγχωρήσετε;» με τον ισχυρό άνδρα της Ρωσίας να απαντά μετά από λίγη σκέψη: «Ναι, αλλά όχι τα πάντα».
Ο δημοσιογράφος δεν χάνει την ευκαιρία να ρωτήσει τι είναι αυτό που δεν μπορεί να συγχωρήσει. «Την προδοσία», απαντά.
Με δύο λέξεις ο Πούτιν παραδέχθηκε αυτό που γνωρίζουν όλοι. Αργά ή γρήγορα όλοι οι άνθρωποι που θεωρούνται αντίπαλοι του προέδρου σιγούν για πάντα. Αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος. Άλλοτε είναι δηλητηριασμένο τσάι, άλλοτε είναι μια σφαίρα ή ακόμη και ένας νευροπαραλυτικός παράγοντας.
Φυσικά το Κρεμλίνο ποτέ δεν έχει παραδεχθεί την οποιαδήποτε ανάμειξη στους θανάτους αυτούς όπως συνέβη πρόσφατα και με τον Εβγκένι Πριγκόζιν, τον ισχυρό άνδρα της Wagner του οποίου το αεροπλάνο συνετρίβη στις 23 Αυγούστου.
Ο Πριγκόζιν ήταν ο τελευταίος στη λίστα των ατόμων που ο Πούτιν θεωρούσε απειλή μετά την απόφαση του να κηρύξει ανταρσία κατά του Κρεμλίνου δύο μήνες πριν το θάνατό του. Ήδη από τότε πολλοί είχαν προεξοφλήσει το χαμό του, αν και υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι είναι ζωντανός και ετοιμάζεται να πάρει την εκδίκησή του.
Ανεξάρτητα από το ποιος κρύβεται πίσω από το θάνατο του ισχυρού άνδρα της Wagner, κάτι που ίσως δεν μάθουμε ποτέ, μόνο και μόνο το γεγονός ότι έπαψε να είναι απειλή ήταν αρκετό για να θυμηθούν κάποιοι τους ξαφνικούς θανάτους αντιπάλων του Ρώσου προέδρου, αλλά και εκείνους που κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί.
Ο Πριγκόζιν και ο Πούτιν
Φυσικά ο Πούτιν δεν είναι ο πρώτος διδάξας. Στην ιστορία της Ρωσίας, οι μυστηριώσεις θάνατοι και οι δολοπλοκίες χρονολογούνται από την εποχή του Μέγα Πέτρου, μέχρι τον Λαβρέντι Μπέρια, τον Ιωσήφ Στάλιν και τον Βλάντιμιρ Πούτιν.
Αποκαλυπτική ήταν η φράση του Στάλιν: «Ένας άνδρας ένα πρόβλημα, κανένας άνδρας κανένα πρόβλημα». Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, με τον Πούτιν να παραμένει ισχυρός με πληγωμένο γόητρο καθώς ο Πριγκόζιν κατέδειξε τα ευάλωτα σημεία της απολυταρχίας του Ρώσου προέδρου. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι έρχεται σύντομα το τέλος του Ρώσου προέδρου ο οποίος έχει τα μέσα να κυβερνά επί μακρόν.
Γιατί οι Ρώσοι αγαπούν τα δηλητήρια
Από τα πιο δημοφιλή μέσα εξαφάνισης των αντιπάλων της Μόσχας είναι τα δηλητήρια. Από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης σύμφωμα με μαρτυρίες οι επιστήμονες εργάζονταν πάνω στη δημιουργία άχρωμων και άοσμων δηλητηρίων με τις δοκιμές να γίνονται σε φυλακισμένους. Αν και παλιομοδίτικη μορφή εξόντωσης αντιπάλου προσφέρει σοβαρά πλεονεκτήματα. Είναι αδύνατος ο εντοπισμός σε πρώτο χρόνο, ο δράστης έχει χρόνο να διαφύγει και ο ύποπτος μπορεί πάντα να αρνηθεί την εμπλοκή.
Το Κρεμλίνο έχει συνδεθεί με δύο περιπτώσεις αρνούμενο φυσικά οποιαδήποτε εμπλοκή. Το 2006 ο Αλεξάντερ Λιτβινένκο πεθαίνει μετά από δηλητηρίαση με ραδιενεργό Πολώνιο 210 στο Λονδίνο. Ο πρώην αξιωματικός της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας (FSB) που είχε αποκαλύψει διάφορα περιστατικά διαφθοράς που είχε διαπιστώσει εντός του ρωσικού κρατικού μηχανισμού, κατέφυγε στο Ηνωμένο Βασίλειο, από το οποίο συνέχισε να επικρίνει τον Ρώσο πρόεδρο και την κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου