Ένας διεθνής ορειβάτης από την Νάουσα, συνοδός βουνού, ο Γιώργος Καισαρίδης, παρακινούμενος από το συναίσθημα, αποφάσισε να αγγίξει την μονίμως χιονοσκεπή κορυφή του όρους Αραράτ, την υψηλότερη κορυφή της Τουρκίας με ύψος 5.137 μέτρα.
Από τότε που θεωρήθηκε τόπος αναπαύσεως της βιβλικής κιβωτού, έγινε σημείο συνάντησης των ορειβατών. Ωστόσο, ο κ. Καισαρίδης, δεν αναρριχήθηκε εκεί από μυθολογικές αφηγήσεις, αλλά όπως λέει στην ΕΡΤ: «Η προγονική μνήμη ρέει στις φλέβες μου». Η μνήμη του ξεριζωμένου ποντιακού ελληνισμού, είναι εκείνη που οδήγησε τα βήματα του στο Αραράτ.
«Στο βουνό η συνοχή και η καλή χημεία μεταξύ των μελών της ομάδας βοηθά πολύ. Τα όρια του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά, αλλά για την μικρή ομήγυρη που ανέβηκε στην κορυφή ήταν σημαντικό και οι οδηγοί μας, όπως ο Κούρδος Ενσέρ, βοήθησαν να φτάσουμε στην αποκαλούμενη “Στέγη της Τουρκίας” και να επιτύχουμε τον στόχο μας».
Από την άλλη μεριά η Αρμενία και εκεί, για λίγα δευτερόλεπτα, κυμάτισε η ελληνική σημαία, υπό τους ήχους της ποντιακής λίρας. Όλα τα ποντιακά τραγούδια με εκφράζουν, αλλά η πρώτη επιλογή είναι τα τραγούδια του βουνού, αναφέρει ο κ. Καισαρίδης. «Πέρασα από μια περιοχή που ήταν σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών». Ένας πολιτισμός που αντανακλάται σε πολλές μικρές φυσικές λίμνες που τροφοδοτούνται με νερό από την κορυφή του βουνού, όταν λιώνουν τα χιόνια.
Επόμενος στόχος για τον ορειβάτη είναι η ψηλότερη κορυφή του Ιράν το όρος Νταμαβάντ, που είναι και το 2ο υψηλότερο ηφαίστειο στην γη μετά το Κιλιμάντζαρο. Εκεί όπου οι Ζωροάστρες γύρω στον 6ο π.Χ. αιώνα αλυσόδεσαν τον δράκο μέχρι το τέλος του κόσμου, όπως αναφέρει το Βιβλίο των Βασιλέων, ένα ποίημα του 10ου αιώνα. Ίσως η θλίψη του επικού ποιητή Φερντοσί για το ένδοξο οςπαρελθόν και την τελική παρακμή της περσικής αυτοκρατορίας που συνεθλίβη από το αραβικό χαλιφάτο είναι κοινή με εκείνη του κ. Καισαρίδη, όταν ανηφόριζε στο Αραράτ. Οι ιστορίες των ανθρώπων συχνά συναντώνται στον χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου