Πόνος, απόγνωση, θρήνος. Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει το φορτίο που σηκώνουν αυτοί την ώρα οι οικογένειας των δεκάδων θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη. Νέοι άνθρωποι, φοιτητές, οικογενειάρχες άφησαν την τελευταία τους πνοή μετά από τη φονική σύγκρουση των δύο τρένων στη Λάρισα, την ώρα που το πανελλήνιο παρακολουθεί σοκαρισμένο να εκτυλίσσεται μια νέα εθνική τραγωδία.
Την ώρα που η μακάβρια λίστα με τους νεκρούς μεγαλώνει, συγγενείς των θυμάτων αναζητούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν λόγω της άσχημης κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι σοροί. Πλέον η εξέταση DNA είναι ο μόνος τρόπος για να λάβουν απαντήσεις.
Οι 18χρονες δίδυμες αδελφές Θεώνη και Χρύσα, μαζί με την πρώτη ξαδέλφή τους, την 19χρονη Αναστασία βρέθηκαν απανθρακωμένες, βυθίζοντας στο πένθος τις οικογένειές τους.
Η τοπική κοινωνία της Βέροιας θρηνεί την 39χρονη στρατιωτικό Λένα Δουρμίκα η οποία επέστρεφε στο σπίτι της, όμως δεν κατάφερε να σφίξει ξανά στην αγκαλιά της τον σύζυγο και τα δύο αγοράκια τους.
Τραγικό παιχνίδι επεφύλασσε η μοίρα και στον 35χρονο μηχανοδηγό Σπύρο Βούλγαρη από το Λιανοκλάδι ο οποίος εργαζόταν ως μηχανοδηγός στην Hellenic Train και επέβαινε στο τρένο με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να αναλάβει εμπορική αμαξοστοιχία την επομένη μέρα, που θα ταξίδευε προς Αθήνα.
Νεκρός ανασύρθηκε και ένας 60χρονος μηχανοδηγός από την Αμαλιάδα. Ο Γιώργος Κουτσούμπας ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
Την ίδια στιγμή, δεκάδες οικογένειες που έχουν χάσει κάθε επικοινωνία με τους συγγενείς τους κάνουν έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι για τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Οι συγγενείς δύο νέων από την Κύπρο, δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν ακόμα την 24χρονη Αναστασία και τον 22χρονο Κυπριανό.
Η 24χρονη Αναστασία επέβαινε στο τρίτο βαγόνι. Κρατώντας μια φωτογραφία της στα χέρια του, ο πατέρας του συντρόφου της την αναζητούσε με αγωνία, ενώ οι γονείς της βρίσκονταν ήδη καθ’οδόν για Λάρισα.
Ο 22χρονος Κυπριανός, φοιτητής νομικής δεν έχει επικοινωνήσει με τους γονείς του.
Ο 23χρονος Ντένις επικοινώνησε τελευταία φορά στις 23:30 με τη μητέρα του, ωστόσο η ίδια δεν είχε ξανά νέα του.
Παράλληλα ο πατέρας ενός 26χρονου από τη Θεσσαλονίκη ανέφερε: «Αγνοείται ο άνθρωπός μου μαζί με τον φίλο του. Είχαν πάει να δουν τις κοπέλες τους. Να το χαίρονται το τρενάκι του τρόμου. Δεν έχουμε μάθε κάτι, δεν έχουμε ενημέρωση. Οι αστυνομικοί μας ρωτούν τι ρούχα φορούσαν, αν είχαν τατουάζ, ή φορούσαν σκουλαρίκια για να γίνει η αναγνώριση. Δεν ξέρουμε τίποτα, δεν ξέρουμε που είναι οι άνθρωπoί μας. Να πληρώσουν όλοι οι υπεύθυνοι γι’αυτό το ελληνικό χάλι. 2023 και τρακάρουν τρένα και μάλιστα σε διπλή γραμμή».
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της Hellenic Train μετά την τραγωδία
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από τα γραφεία της Hellenic Train στη Λεωφόρο Συγγρού προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την τραγωδία με τη σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη που είχε ως αποτέλεσμα πάνω από 40 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και δεκάδες να βρεθούν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.
Μάλιστα, συλλογικότητες και φοιτητικοί σύλλογοι σήκωσαν πανό με συνθήματα «δολοφόνοι» και η « η ιδιωτικοποίηση σκοτώνει», ενώ θα ακολουθήσει πορεία διαμαρτυρίας προς τη Βουλή.
Κανένα δυστύχημα δεν οφείλεται απλώς σε «ανθρώπινο λάθος»
Το πώς ορίζεται η έννοια της ασφάλειας σε μια διαδικασία, μια υποδομή, μια συσκευή, έναν χώρο, είναι μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές στον τρόπο σκέψης στη διάρκεια του 20ου αιώνα και συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.
Και μία βασική αρχή του τρόπου σκέψης όταν συζητάμε ένα ζήτημα ασφάλειας είναι ακριβώς ότι ασφάλεια δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται «ανθρώπινα λάθη».
Όχι γιατί τα ανθρώπινα λάθη δεν είναι πάρα πολύ επικίνδυνα και αυτό εξηγεί όλη την ανάγκη εκπαίδευσής μας στο χειρισμό συσκευών, υποδομών και καταστάσεων και τη σχολαστική τήρηση διαδικασιών.
Αλλά γιατί για να είναι ασφαλής μια διαδικασία ή μια συσκευή, θα πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες που να περιλαμβάνουν και την περίπτωση του λάθους. Να, μπορούν, δηλαδή να αποτρέπουν τις επιπτώσεις ενός λάθους και να μην αφήνουν να εξελιχθεί σε τραγωδία.
Οτιδήποτε αφορά την ασφάλεια σε εγκαταστάσεις, σε μεταφορές, σε υποδομές σχεδιάζεται, εδώ και χρόνια με το ενδεχόμενο του λάθους.
Γι’ αυτό υπάρχουν κατάλογοι σημείων που πρέπει να ελεγχθούν, για αυτό υπάρχουν δύο χειριστές ώστε ακόμη και παραλείψει κάτι ο ένας να το δει ο άλλος, γι’ αυτό υπάρχουν επιπλέον συστήματα ασφαλείας.
Γι’ αυτό επίσης διαμορφώθηκε ένα ολόκληρο φάσμα από αυτοματισμούς, μηχανισμούς προειδοποίησης, σήμανσης, κάθε λογής αυτόματα φρένα.
Η συνειδητοποίηση ότι οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες λειτουργούσαν εδώ και καιρό στη χώρα μας χωρίς επί της ουσίας πολλούς από αυτούς τους μηχανισμούς ασφαλείας και το γεγονός ότι θα αρκούσε μία παράλειψη, από αυτές που πάντα λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό μιας ασφαλούς διαδικασίας, για να έχουμε μια τραγωδία, αναδεικνύει και το μέγεθος του προβλήματος.
Γιατί, όχι δεν μπορεί να επικεντρωθεί όλη η απόδοση ευθυνών σε έναν σταθμάρχη που έκανε ένα τραγικό λάθος.
Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε όχι με απόδοση δικαιοσύνης, αλλά με προσβολή αδικοχαμένων νεκρών.
Η απόδοση ευθυνών θα πρέπει να επεκταθεί σε όλους εκείνους που ευθύνονται για το ότι δεκαετίες τώρα μέτρα ασφάλειας και τεχνικές υποδομές, που θεωρούνται αυτονόητες ακριβώς για την αποτροπή τέτοιων τραγωδιών, την ώρα που χρειάστηκε απλώς δεν υπήρξαν.
Δεν γίνεται να συνειδητοποιούμε ότι στέλνουμε τρένα υψηλής ταχύτητας να κινηθούν σε ένα δίκτυο στο οποίο δεν υπάρχουν ή δεν λειτουργούν επαρκή συστήματα αυτόματης προστασίας, όπου δεν υπάρχουν τρόποι να εντοπιστεί έγκαιρα ένα λάθος, όπου οι διαχειριστές του δικτύου δεν έχουν ανά πάσα στιγμή και σε πραγματικό χρόνο εικόνα που βρίσκεται μια αμαξοστοιχία και εάν βρίσκεται στη σωστή γραμμή και παρ’ όλα αυτά να επιμένουμε ότι αιτία ήταν το «ανθρώπινο λάθος».
Και αυτό σημαίνει να αναζητηθούν οι κυβερνήσεις που δεν προώθησαν έγκαιρα τα αναγκαία έργα ή περιέκοψαν την χρηματοδότηση για να υλοποιηθούν αυτά τα έργα· οι διοικήσεις των αρμοδίων φορέων που δεν προσπάθησαν να εξασφαλίσουν την έγκαιρη λειτουργία αυτών των έργων υποδομής ή συναίνεσαν σε επικίνδυνες περικοπές· όσοι ανέλαβαν την κατασκευή των έργων και τα καθυστέρησαν ή τα έκαναν πλημμελώς.
Και βεβαίως, ναι τώρα είναι η ώρα να γίνει η πραγματική αποτίμηση ενός σχεδίου ιδιωτικοποίησης που εφαρμόστηκε υπό τον εκβιασμό των δανειστών, χρόνια αφότου οι πρώτοι διδάξαντες, οι Βρετανοί, είχαν εν μέρει τουλάχιστον αλλάξει πορεία ύστερα από σειρά τραγικών δυστυχημάτων, και που κυρίως επεδίωκε να διαμορφώσει πεδία κερδοφορίας επενδυτών και όχι ασφαλούς μετακίνησης επιβατών.
Ενός σχεδίου ιδιωτικοποίησης που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται εγκληματικά επικίνδυνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου