Η ισραηλινή Μοσάντ διαθέτει αυτό που περιγράφεται ως «μια ελίτ ομάδα ειδικών δολοφόνων που δρα υπό το παράρτημα της οργάνωσης κατασκοπείας στην Καισάρεια». Η Μοσάντ έχει κατηγορηθεί για πολλές δολοφονίες, μια λίστα των οποίων μπορείτε να βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο.
Τι είπαμε πως είναι η Ελλάδα; Το ξέφραγο αμπέλι του Ισραήλ και της ΜΟΣΣΑΝΤ;;;
ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΟΙΟΙ ΕΔΡΑΣΑΝ;;; Η ΜΟΣΣΑΝΤ;;;
Ποιάς ιδιοκτησίας είπαμε πως ήταν το εμπορικό τραίνο στο ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ;;; Της ZIM ισραηλιτικών συμφερόντων;;;
Έλα μωρέ… δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα, που είναι … το ΔΥΤΙΚΟ ΙΣΡΑΗΛ…
Καλλιόπη Σουφλή
Είναι μια απάντηση που επίσημα σίγουρα θα πουν όλοι όχι, τι γίνεται όμως πίσω απο τις κλειστές πόρτες;
Σε νομικούς όρους δεν υπάρχει σε μια μυστική υπηρεσία αυτό που λέμε «άδεια δολοφονίας».
Η άδεια μπορεί να παρέχει ορισμένα δικαιώματα μόνο στη δικαιοδοσία μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης, ενώ η κατασκοπεία συνήθως περιλαμβάνει εργασία σε μια περιοχή που βρίσκεται εκτός των νομικών ορίων της μητρικής κυβέρνησης.
Εάν συλληφθεί κάποιος που εργάζεται για μια μυστική υπηρεσία στην πράξη του φόνου σε μια ξένη χώρα, η τιμωρία που θα λάβει θα είναι πολύ πιο σκληρή από αυτή που θα λάμβανε ένας απλός πολίτης της χώρας του για το ίδιο έγκλημα, επειδή η πράξη του θα δικαστεί επιπλέον ως πράξη πολέμου κατά του κράτους (όλα αυτά αν υποτεθεί ότι η ξένη κυβέρνηση ακολουθεί ανθρωπιστικούς και νομικούς κώδικες για τον δολοφόνο και δεν τον βασανίσει, ακρωτηριάσει, ή σκοτώσει).
Τέτοια περιστατικά δολοφονιών αν μαθευτούν προκαλούν τεράστια διπλωματική πίεση στις σχέσεις των δύο χωρών.
Αν ρωτήσουμε εάν πράκτορες έχουν εμπλακεί ποτέ σε δολοφονίες, τότε ναι, υπήρξαν πολλές καταγεγραμμένες δολοφονίες και αμέτρητες μη καταγεγραμμένες που έχουν λάβει χώρα στην ιστορία.
Οι δολοφόνοι αποτελούν μέρος μιας εξαιρετικά μυστικής ομάδας ειδικών επιχειρήσεων – μαύρων επιχειρήσεων των αντίστοιχων κυβερνήσεών τους.
Ένα παράδειγμα θα ήταν ο “Specialized Skills Officer” που εργάζεται στο “Special Activities Division” της Εθνικής Μυστικής Υπηρεσίας στις ΗΠΑ. Η ειδικότητά τους έγκειται στο να ολοκληρώνουν κρυφά τη δουλειά τους και να ξεγελούν – διαφεύγουν από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου.
Περισσότερο από «άδεια», είναι η αρμοδιότητα, γιατί εδώ δεν τίθεται θέμα δικαίου καθώς η δουλειά γίνεται εκτός νόμου. Επομένως, δεν είναι μόνο οι “πράκτορες”, αλλά ακόμη και ο κάθε ποινικός συνεργαζόμενος με μια μυστική υπηρεσία μπορεί να το κάνει αυτό, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει την απαιτούμενη ικανότητα.
Τα βασανιστήρια (τα οποία έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν τελικά στο θάνατο) κατά την ανάκριση αιχμαλώτων τρομοκρατών ή εγκληματιών υψηλού προφίλ που έχουν εισέλθει στη χώρα είναι κανόνας για τις μυστικές υπηρεσίες.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις αναθέτουν την εξουσία να μεταφέρουν τα εξωδικαστικά τους χτυπήματα σε μονάδες ειδικών επιχειρήσεων υπό τον στρατό, τις υπηρεσίες πληροφοριών ή την επιβολή του νόμου. Ανάλογα με το ποιος, γιατί και πού μια συγκεκριμένη οντότητα θα διεκδικήσει περιορισμένη δικαιοδοσία για μια επιτυχία.
Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, οι εξωδικαστικές επιθέσεις που αφορούν ναρκωτικά πραγματοποιούνται από την DEA. Επιτυχίες που σχετίζονται με εγκλήματα πυροβόλων όπλων, όπως η παράνομη εμπορία όπλων, πραγματοποιούνται από το ATF. Οι περισσότερες άλλες επιτυχίες στις ΗΠΑ πραγματοποιούνται από το FBI HRT. Για χτυπήματα εκτός εδάφους των ΗΠΑ, ο στρατός των ΗΠΑ βασίζεται στην Κοινή Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων, ενώ η CIA χρησιμοποιεί το Κέντρο Ειδικών Δραστηριοτήτων.
Οι χειριστές σε αυτές τις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων είναι νόμιμα εξουσιοδοτημένοι να πραγματοποιούν εξωδικαστικά χτυπήματα κατόπιν εντολής των προϊσταμένων τους, εφόσον αυτά δικαιολογούνται νομικά. (Η συμμετοχή σε αυτές τις μονάδες θα μπορούσε να θεωρηθεί ως άδεια να σκοτώνεις).
Κατά την εξουσιοδότηση όλων των προαναφερθέντων μονάδων, το Κογκρέσο έδωσε αυστηρές οδηγίες για το πότε, πού, πώς και εναντίον ποιου θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν βία. Όσο οι ειδικοί χειριστές σε αυτές τις μονάδες και οι προϊστάμενοί τους παραμένουν εντός αυτών των κατευθυντήριων γραμμών του Κογκρέσου, ενεργούν εντός του νόμου.
Υπάρχει ένας αριθμός τεκμηριωμένων περιπτώσεων όπου πράκτορες των υπηρεσιών πληροφοριών διαφόρων εθνών έχουν λάβει και έχουν εκτελέσει αναθέσεις δολοφονίας:
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και του 1940 η NKVD (προκάτοχος της KGB) πραγματοποίησε πολυάριθμες δολοφονίες εκτός Σοβιετικής Ένωσης, όπως η δολοφονία του Λέον Τρότσκι.
Η ισραηλινή Μοσάντ διαθέτει αυτό που περιγράφεται ως «μια ελίτ ομάδα ειδικών δολοφόνων που δρα υπό το παράρτημα της οργάνωσης κατασκοπείας στην Καισάρεια». Η Μοσάντ έχει κατηγορηθεί για πολλές δολοφονίες, μια λίστα των οποίων μπορείτε να βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο.
Το 1975, η Επίλεκτη Επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ ανέφερε ότι βρήκε συγκεκριμένα στοιχεία για τουλάχιστον οκτώ συνωμοσίες στις οποίες εμπλέκεται η CIA για απόπειρα δολοφονία του Φιντέλ Κάστρο από το 1960 έως το 1965.
Το 1978, ο Βούλγαρος συγγραφέας Γκεόργκι Ιβάνοφ Μάρκοφ πέθανε ως αποτέλεσμα ενός περιστατικού σε δρόμο του Λονδίνου όταν ένα μικρό – μηχανικό σφαιρίδιο που περιείχε ρικίνη εκτοξεύτηκε στο πόδι του μέσω μιας ομπρέλας που κρατούσε κάποιος συνδεόμενος με τη βουλγαρική μυστική υπηρεσία.
Προφανώς, οι περισσότερες δολοφονίες πραγματοποιούνται από τέτοιους «μυστικούς πράκτορες» υπό τις συγκεκριμένες εντολές των υπηρεσιών πληροφοριών τους.
Υποψιαζόμαστε ότι σε λίγους, αν όχι καθόλου, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών δίνονται στην πραγματικότητα γενικές «άδειες για να σκοτώνουν» κατά την κρίση τους, δεδομένων των πιθανών πολιτικών προεκτάσεων από τέτοιες δολοφονίες και την ανακάλυψή τους.
Ωστόσο, μπορεί να δοθούν στους πράκτορες κανόνες εμπλοκής σύμφωνα με τους οποίους τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν θανατηφόρα βία όταν επιχειρούν σε άλλη χώρα, όπως για λόγους αυτοάμυνας. Ή μπορεί να εξουσιοδοτηθούν από τους ανωτέρους τους να χρησιμοποιούν βασανιστήρια και άλλες τεχνικές ανάκρισης στις οποίες ο θάνατος είναι μια ξεχωριστή πιθανότητα.
Ωστόσο, οι πράκτορες δεσμεύονται από τους νόμους της χώρας τους και των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται, επομένως μια «άδεια για δολοφονία» μπορεί να μην έχει μεγάλη ισχύ εάν ανακαλυφθούν οι ενέργειές τους.
Πιθανότερο, οι μυστικοί πράκτορες λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες του Mission:Impossible (“αν συλληφθεί ή σκοτωθεί κάποιος από τους πράκτορες, ο Γραμματέας θα αποκηρύξει οποιαδήποτε γνώση της δράσης του” — δηλαδή, είναι μόνος του).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου