Λάμπρος Σταυρόπουλος
Τι γύρευε ο κοσμοπολίτης και «απρόβλεπτος μαρξιστής», κατά δήλωσή του, Γιάνης Βαρουφάκης πρόσφατα στην επαναστατική Κούβα του Φιντέλ Κάστρο;
Και πώς γίνεται οι κουβανοί κομμουνιστές να επιφύλαξαν θερμή υποδοχή σε έναν πολιτικό που για το «αδελφό» ΚΚΕ είναι η επιτομή του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού;«Αδελφό μας κόμμα στην Ελλάδα» φέρεται να αποκάλεσε το ΜέΡΑ25 ο Ομπέρτο Μοράλες Οχέδα, σημαίνον στέλεχος του ΚΚ Κούβας με νευραλγικούς ρόλους στο κόμμα. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που το περασμένο καλοκαίρι υποδεχόταν υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, η οποία και επιβεβαίωνε την ακλόνητη στάση αλληλεγγύης του ΚΚΕ προς το ΚΚ Κούβας και τον κουβανικό λαό.
Ο Βαρουφάκης και η Νέα Οικονομική Τάξη
Όμως, φαίνεται ότι όσο καλοδεχούμενη είναι η διεθνιστική στήριξη, τόσο απαραίτητη για την κουβανική ηγεσία είναι η οικοδόμηση ευρύτερων διαύλων επικοινωνίας την ίδια στιγμή που το καθεστώς του οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ επί δεκαετίες συνεχίζεται.
Έτσι οι Κουβανοί φιλοξένησαν το «5ο Διεθνές Συνέδριο για την Παγκόσμια Εξισορρόπηση», το οποίο συνδιοργανώθηκε με την Προοδευτική Διεθνή που εκπροσώπησε ως συνιδρυτής και επικεφαλής κλιμακίου της ο κ. Βαρουφάκης.
Ο ίδιος δεν έκρυβε στις αναρτήσεις του τη χαρά και την ικανοποίησή του για τις επαφές που είχε με την υπουργό Οικονομικών, τον υπουργό Εξωτερικών και άλλους κομματικούς και κρατικούς παράγοντες. Μιλώντας ενώπιον αντιπροσώπων από 26 χώρες ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 απηύθυνε πρόσκληση για την ίδρυση ενός Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων προκειμένου «να συντρίψουμε την ισχύουσα, καταστροφικά εκμεταλλευτική, ιμπεριαλιστική, διεθνή οικονομική τάξη».
Στον Περισσό απέφυγαν τα σχόλια για την επίσκεψη του ηγέτη του ΜέΡΑ25, ενός πολιτικού φορέα που ανέκαθεν θεωρούσαν «ανάχωμα» στην ουσιαστική ριζοσπαστικοποίηση του λαϊκού παράγοντα, όπως έχει δηλώσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ορθώνοντας τείχη απόρθητα στις κατά καιρούς εκκλήσεις του για διάλογο ή συγκλίσεις σε «προγραμματικό πλαίσιο». Στον Περισσό δεν ξεχνούν ούτε τον ρόλο του κ. Βαρουφάκη στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ούτε όσα έχει πει για το ΚΚΕ.
Όσο και αν κατανοούν στο ΚΚΕ την ανάγκη να υπερβεί η Κούβα τη διεθνή απομόνωση αναζητώντας ευρύτερες συμμαχίες, άλλο τόσο βλέπουν με μεγάλη περίσκεψη βαρύγδουπες διακηρύξεις σαν αυτές που επιφύλαξε προς τους κουβανούς κομμουνιστές ο κ. Βαρουφάκης προωθώντας τους την ιδέα του Νέου Κινήματος Αδεσμεύτων με στόχο τη «μετάβαση σε μια βιώσιμη οικονομική τάξη» με «έναν Διεθνή Πράσινο Κεϊνσιανισμό». Παρά ταύτα, οι δεσμοί ΚΚΕ-ΚΚ Κούβας παραμένουν στενοί κι ακλόνητοι.
Όπως όμως έχουν καταλήξει στον Περισσό μετά το σοκ της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάλυση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, πέρα από την αλληλεγγύη το κάθε κόμμα δικαιούται να έχει τη δική του άποψη και θέση και να διατυπώνει τους «συντροφικούς» προβληματισμούς και ενδοιασμούς του. Οι σχέσεις των «αδελφών κομμάτων» δοκιμάζονται διαρκώς στο πεδίο της αέναης περιδίνησης στην οποία έχουν περιέλθει τα κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο, παρά τις σοβαρές πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί – με πρωταγωνιστικό ρόλο του ΚΚΕ – για να ανασυνταχθεί από τις «στάχτες» του το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.
Γαλλικό παράδειγμα προς αποφυγή
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του πρόσφατου ταξιδιού εκπροσώπου του ΚΚΕ στο Παρίσι όπου μίλησε με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ σε εκδήλωση του Κομμουνιστικού Επαναστατικού Κόμματος Γαλλίας, του νέου «αδελφού κόμματος» που δημιουργήθηκε το 2016, σε μια προσπάθεια αναγέννησης του κομμουνιστικού ρεύματος στη Γαλλία που εξέφραζε ιστορικά το γαλλικό ΚΚ του Μορίς Τορέζ και του Ζορζ Μαρσέ, που όμως έχει προ πολλού αφαιρέσει από το σήμα του το σφυροδρέπανο, σε συνέχεια της συμμετοχής του σε διάφορες σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις (Μιτεράν, Ζοσπέν), έχοντας ξεκόψει με τη σοβιετική κληρονομιά, και τώρα συμπορεύεται με τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, ενώ σε επίπεδο εκλογικών ποσοστών βρίσκεται κοντά στο όριο της ανυπαρξίας.
Έτσι το ιστορικό κόμμα, από τις γραμμές του οποίου πέρασαν προσωπικότητες όπως ο Πικάσο, ο Σαρτρ, ο Αλτουσέρ, ο Καμί, ο Φουκό, ο Αραγκόν, ο Ελιάρ και πολλοί άλλοι, αποτελεί για το ΚΚΕ παράδειγμα προς αποφυγή και τρανό – όχι όμως και μοναδικό – δείγμα ιδεολογικού εκφυλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου