Διονύσης Μαυρογένης: «O “λεκές” αυτός πρέπει να φύγει από την μέση»

 Σταυρόπουλος Λάμπρος

Με αφορμή την «υπόθεση Μαυρογένη» και τον στιγματισμό στις αρχές του 1974 του συνδικαλιστή της Φαρμακευτικής και μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από

τον εφημερίδα της Αντι-ΕΦΕΕ «Πανσπουδαστική Νο 8» που τον εμφάνιζε ως «πράκτορα» της χουντικής ΚΥΠ, το tovima.gr φέρνει στο φως της δημοσιότητας την απάντηση που ίδιου του Διονύση Μαυρογένη

«Προς τους φοιτητές των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων» που τυπώθηκε τότε σε 500 αντίτυπα σε πολύγραφο και μοιράστηκε χέρι με χέρι σε απάντηση των καταγγελιών εις βάρος του. «Τους κρίνω όλους άλλα δεν δικάζω κανέναν. Τους έχω συγχωρήσει ψυχικά. Δεν έχω τίποτα με κανέναν παρότι ο άδικος στιγματισμός μου με κυνηγάει όλα αυτά τα χρόνια. Η στήριξη των συναγωνιστών και του απλού κόσμου, ακόμα και των νεότερων γενιών, ήταν μεγάλη. Ο “λεκές” αυτός πρέπει να φύγει από την μέση», δηλώνει ο ίδιος σήμερα. Μισό σχεδόν αιώνα μετά την στοχοποίησή του, οι συναγωνιστές του σε μια κίνηση ιδιαίτερου συμβολισμού υπογράφουν το ίδιο κείμενο που υπογράφηκε τότε καταδικάζοντας την «ύπουλη και συκοφαντική» δυσφήμισή του προς αποκατάσταση της προσωπικής του ακεραιότητας αλλά και της ιστορικής αλήθειας.

Σφαγή στο αέρα Γεωργιάδη – Ζαχαριάδη για Ράμμο και υποκλοπές

• Διαβάστε ακόμα: Αποσυνάγωγοι – Του Λευτέρη Κουσούλη

Η «καταγγελία» των αυτοαποκαλούμενων «Επιτροπών Αγώνα της Φυσικομαθηματικής» που δημοσιεύτηκε στην «Πανσπουδαστική Νο 8» στρέφονταν κατά του συνδικαλιστή της Φαρμακευτικής Σχολής -τμήματος της Φυσικομαθηματικής- Διονύση Μαυρογένη, παρουσιάζοντάς τον ως απεσταλμένο από την Ιταλία «πράκτορα» της χούντας που είχε εισχωρήσει στο φοιτητικό κίνημα με στόχο να το διασπάσει και να το προβοκάρει «από τα μέσα». Ο ίδιος θα το μάθει από την «Φωνή της Αλήθειας» που μετέδωσε το περιεχόμενο της «Πανσπουδαστικής Νο 8», ενώ βρισκόταν κυνηγημένος από την χούντα στα βουνά της Κρήτης όπου κατόρθωσε να διαφύγει δυο ημέρες μετά την εξέγερση για να παραμείνει εκεί μέχρι τον Ιούλιο του ’74 και την κατάρρευση του καθεστώτος.

Είχε προηγηθεί μετά την εξέγερση της Νομικής (Φεβρουάριος ’73) η σύλληψη και η κράτησή του για τέσσερις μήνες στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου βασανίστηκε και αποφυλακίστηκε με την «αμνηστία» του Παπαδόπουλου, συνεχίζοντας την αντιδικτατορική δράση, ενώ μετά την πτώση της χούντας κατέθεσε στην δίκη των βασανιστών για όσα υπέστη. Οι τότε συναγωνιστές του είχαν αντιδράσει υπογράφοντας την παρακάτω ανακοίνωση:

«Η πενταμελής επιτροπή της Φυσικομαθηματικής Σχολής που εκλέχτηκε στη Γενική Συνέλευση της Σχολής στις 16 Νοέμβρη στο Πολυτεχνείο και μετείχε στη Συντονιστική Επιτροπή, καθώς και οι υπογράφοντες συνδικαλιστές-φοιτητές των ΑΕΙ, δηλώνουμε κατόπιν της δημοσιευθείσης στον τύπο ανοιχτής επιστολής του μέλους τής εν λόγω επιτροπής και γνωστού συνδικαλιστή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διονύση Μαυρογένη, ότι καταδικάζουμε την εκ μέρους της Αντι-ΕΦΕΕ εξαπολυθείσα ύπουλη συκοφαντική δυσφήμηση κατά του εν λόγω συναδέλφου και συγκρατούμενού μας στα άντρα της ΕΣΑ. Δηλώνουμε ότι τέτοιες πράξεις, ευρίσκονται σε αντίθεση με τις αρχές του φοιτητικού κινήματος και την ηθική και αγωνιστική εντιμότητα. Παρέχουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στο συνάδελφο και καλούμε τους φοιτητές να διαφοροποιήσουν τη θέση των σε σχέση με τη βρώμικη αυτή ενέργεια».
Οι τότε υπογράφοντες ιδιοχείρως ήταν: Αρβανίτης Φοίβος (Μαθηματικό), Βερνίκος Γιώργος (Νομική), Δρόσος Γιάννης (Νομική), Ιωαννίδης Κώστας (Φαρμακευτική), Κόντου Κλειώ (πτυχίο Φιλοσοφική), Κούλογλου Στέλιος (Φαρμακευτική), Κούρκουλας Άλκης (Νομική), Λαλιώτης Κώστας (Οδοντιατρική), Λεκατσά Μέλπω (Φαρμακευτική), Λυγερός Σταύρος (Μαθηματικό), Μαλλιχούδη Εύη (Φιλοσοφική), Μιχαλόπουλος Νίκος (Νομική), Μαντζουράνης Γιάννης (Νομική), Παπαϊωάννου Τ. (Νομική), Παυλάκης Γιώργος (Ιατρική), Σαμπατακάκης Μιχάλης (Οδοντιατρική), Σαπουνάκης Τάσος (Νομική), Σαράτση Τιτίκα (4ο έτος Φιλοσοφική), Σεργόπουλος Γιάννης (Νομική), Σιδέρης Νίκος (Ιατρική), Τζουβάνος Δημήτρης (Γεωπονική), Τζουμάκας Στέφανος (Νομική), Τσαφαράκης Μανούσος (Φυσιογνωστικό), Τσαφαράκης Σταύρος (Φυσικό), Ψιλοπούλου Αλκμήνη (Φιλοσοφική) και άλλοι που σήμερα δεν βρίσκονται στην ζωή, μεταξύ των οποίων: Διονύσης Αδαμόπουλος (Μαθηματικό), Παναγιώτης Κανελλάκης (Νομική), Δημήτρης Κουμάνταρος (Νομική), Νικήτας Λιοναράκης (Νομική), Αρτέμης Ροζάκης (Φαρμακευτική) κ.ά.

Το «στίγμα» ωστόσο έμεινε να αιωρείται, ενώ ουδέποτε έλαβε επαρκείς εξηγήσεις ή έστω μια συγγνώμη για την στοχοποίησή του. Κατά την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου «Πριν σβήσουν τα φώτα» (εκδόσεις Πατάκη) του Μίμη Ανδρουλάκη (στο Public) αρκετοί πρωταγωνιστές των γεγονότων του ’73 υπέγραψαν συμβολικά το ίδιο κείμενο.

«Το ζητώ μετά λόγου γνώσεως για λόγους αποκατάστασης της προσωπικής μου ακεραιότητας αλλά και της ιστορικής αλήθειας. Σε ένδειξη αγωνιστικής πολιτικής και ηθικής εντιμότητας προς τους Απόντες και του επιζήσαντες συναγωνιστές και συναγωνίστριες που είχαν υπογράψει από τότε, και προς τη Νεολαία του μέλλοντός μας», θα πει ο ίδιος.

Μεταξύ των στελεχών του αντιδικτατορικού κινήματος και της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου που υπέγραψαν εκ νέου το κείμενο αυτό αλλά και άλλους που βρίσκονταν παρόντες στην παρουσίαση του βιβλίου ήταν: ήταν Μίμης Ανδρουλάκης, Ολύμπιος Δαφέρμος, Θανάσης Γιαλκέτσης, Χρήστος Λάζος, Στέλιος Λογοθέτης, Νίκος Μανιός, Τόνια Μοροπούλου, Μάκης Μπαλαούρας, Γιάννης Μπαλάφας, Ανδρέας Νεφελούδης, Γιάννης Νυσταζάκης, Παναγιώτης Παναγιώτου, Στέλιος Παππάς, Δημήτρης Παπαχρήστος, Νίκος Χριστοδουλάκης, Βασίλης Αλεξόπουλος, Μαρία Αφέντρα, Δημήτρης Βεριώνης, Λουκάς Δημάκας, Λουκάς Ζαράχης, Μαρίνα Ζωγραφάκη, Κική Καρυδάκη, Δημήτρης Κασκαμπάς, Δημήτρης Κουτούλας, Νίκος Κουτσιανάς, Βασίλης Λιόντος, Νίκος Λιβέριος, Θεόδωρος Μαραγκός, Δέσποινα Μαρίνου,, Ελένη Μαρίνου, Μάνος Μελισουργάκης, Δημήτρης Μπίρμπας, Θανάσης Μπαλατσός, Θεοδόσης Μπώλος, Θανάσης Νακάσης, Γιώργος Οικονόμου, Ηλίας Πιταούλης, Γιάννης Ρέγκας, Κορίνα Ρεπούση, Μόνικα Σκαλτσά, Λευκή Σωτηροπούλου, Εύη Τζανεττή, Γιάννης Τζώρτζης, Μάνος Τρανταλίδης, Σωτήρης Φέλιος, Παναγιώτης Φλώρος, Κώστας Φωτάκης, Κώστας Χατζηδημητρίου και Παύλος Χρηστίδης. Ήταν μια κίνηση για την οριστική απαλλαγή του «από την σκοτεινή κηλίδα της “Πανσπουδαστικής Νο 8”, που επιχείρησε να αμαυρώσει ανεπιτυχώς την ουσία της μοναδικής μεγάλης ιστορικής στιγμής της νιότης μας», όπως θα πει ο Διονύσης Μαυρογένης.