Kαι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα...

 Η φράση του τίτλου είναι η κατακλείδα πολλών θυμοσοφικών φράσεων ή σαρκαστικών συνθημάτων, αλλά ακόμη και τίτλος θεατρικών ή κινηματογραφικών έργων. Υπονοεί την επιθυμία και την ανάγκη απαλλαγής από μια αφόρητη κατάσταση ή από μια σειρά αφόρητων προσώπων που δηλητηριάζουν τη δημόσια ζωή.

Τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, για παράδειγμα, όταν τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιαμερικανικά αισθήματα κατέκλυζαν την ελληνική κοινωνία, ήταν δημοφιλής η παράφραση του συνθήματος «Εξω οι Αμερικάνοι» με το σαρκαστικό συμπλήρωμα «...και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα».

Η ίδια φράση ταιριάζει γάντι στην ακολουθία αποκαλύψεων για στελέχη, μέλη και εκλεκτούς της Ν.Δ. και, πολύ περισσότερο, κολλητούς του μεγάρου Μαξίμου που έχουν στήσει ασύλληπτων διαστάσεων πλιάτσικο εις βάρος του δημόσιου χρήματος. Τα ονόματα Ροδάκος και Κουτούπης που προστέθηκαν από χθες στο «πάνθεον» των πρωταγωνιστών της λεηλασίας, με τις αποκαλύψεις του παρακολουθούμενου από την ΕΥΠ και το Predator δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη, ίσως δεν λένε τίποτα στο ευρύ κοινό.

Αλλά η άμεση ή έμμεση σχέση των ίδιων ή του εταιρικού οχήματός τους με τη Ν.Δ. και την κυβέρνηση τους καθιστά κρίκους μιας όλο και μεγαλύτερης αλυσίδας προσώπων και υπαρκτών ή εικονικών εταιρειών που βλέπουν το κράτος σαν λάφυρο και τους δημόσιους πόρους ως αντικείμενο ληστρικής επιδρομής.

Καθώς έχουμε μπει σαφέστατα σε προεκλογική περίοδο και ο πολιτικός ανταγωνισμός θα εντείνεται, είναι προφανές ότι ο έλεγχος για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το δημόσιο χρήμα στα τριάμισι μέχρι τώρα χρόνια διακυβέρνησης θα οξύνεται.

Και αναρωτιέται κανείς: στους πόσους γαλάζιους βουλευτές που συλλαμβάνονται με τη γίδα στην πλάτη, στους πόσους υπουργούς ή γενικούς γραμματείς που πιάνονται με ασυμβίβαστα και σύγκρουση συμφερόντων, στα πόσα στελέχη του κομματικού μηχανισμού που βολεύονται με στημένες συμβάσεις και απευθείας αναθέσεις «καίγεται» η κυβέρνηση;

Στα πόσα δισεκατομμύρια κρατικών και ευρωπαϊκών πόρων που σκορπίζονται μεθοδικά, άγαρμπα, αλλά συχνά εντελώς παράνομα, μεταξύ εκλεκτών, φίλων και κολλητών, θα αισθανθεί το μέγαρο Μαξίμου, η «Μητσοτάκης Α.Ε.» κατά τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης, να βάλει μια τελεία, έστω και για να τηρήσει τα προσχήματα πολιτικής νομιμότητας;

Πιθανότατα δεν θα υπάρξει απάντηση στα ρητορικά ερωτήματά μας. Αν πρόκειται να υποστούμε το μαρτύριο των αποκαλύψεων μέχρι τις προσεχείς εκλογές, ευχόμαστε τουλάχιστον μετά από αυτές ο τελευταίος του γαλάζιου πλιάτσικου να κλείσει την πόρτα...